سرانجام حسد و غرور در زندگی انسان از نگاه حضرت علی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام سید حسین حسینی قمی، استاد حوزه علمیه قم، شامگاه امروز در شبستان امام خمینی(ره)حرم حضرت معصومه(س) با اشاره به اینکه انسان بخیل در دنیا مانند فقرا زندگی کرده ولی در آخرت مانند ثروتمندان از او حساب کشی و حساب رسی می شود، گفت: به همین دلیل حضرت علی (ع) در حکمت 127 نهج‌البلاغه می‌گویند که از انسان‌های بخیل در تعجب هستند.
وی افزود: امام علی(ع) در ادامه همین حکمت می‌فرمایند من از انسان‌های متکبر در تعجب هستم چرا که در گذشته نطفه بی‌ارزش بودند و در آینده هم یک جیفه و مردار بی‌ارزش می‌شوند بنابراین تکبر و غرور بی‌فایده است زیرا اگر انسان به آفرینش و زیبایی‌ها جسمی خود مغرور شود باید به این نکته توجه کند که در آخر و هنگام مردن یک جیفه بی‌ارزش شده و جسمش را در خانه قبر قرار می دهند.
استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: در دستورات دینی آمده اگر کسی شب از دنیا رفت نباید منتظر روز باشند و باید همان شب مرده را دفن کنند؛ زیرا اگر مرده بماند بدنش بو گرفته و موجب رنجش اطرافیان می‌شود، بنابراین این جسم که در مدت زمانی کوتاه گندیده می‌شود ارزش این را ندارد که انسان تمام وقت خود را به آن اختصاص دهد.
حجت الاسلام حسینی قمی اظهار کرد: بعضی از جوانان و زنان و مردان وقت خود را در آرایش این جیفه تلف می‌کنند در حالی که به این موضوع فکر نمی‌کنند که منزل آن‌ها خانه قبر است و انسان نباید خود را زیاد معطل مادیات و آرایش جسم صورت کند.
وی افزود: یکی از مستحبات این است که وقتی کسی که از دنیا می‌رود اگر مرد بود یک عمامه به سرش ببندند و اگر زن بود مقعنه سرش کنند، بنابراین بهتر است در طول زندگی از مقنعه و روسری فرار نباشیم چون آخر با همین پوشش از دنیا می رویم، البته متأسفانه بعضی از افراد تنها جا و اولین جایی که مقنعه به سر می‌کنند همین عالم قبر است.
استاد حوزه علمیه قم ادامه داد: حضرت علی(ع) در نهج البلاغه می‌فرمایند از انسانی در تعجب هستم که وقتی یک پشه و یک قطره آب او را می‌کشد چطور غرور و تکبر می‌ورزد و امام صادق(ع) هم در این زمینه روایتی دارند و فرموده اند «کسی که فکر کند از دیگران بهتر است از مستکبران است و لو به خاطر اینکه آدم خوبی باشد بازهم مستکبر است» زیرا هیچ‌کس از سرانجام و عاقبت خود خبر ندارد.
استاد حوزه علمیه قم یادآور شد: ما از پایان خود خبر نداریم و نباید خود را بهتر از دیگران بدانیم و در همین زمینه از زندگی شیخ عباسی قمی نکته‌ای بیان شده که نشان می‌دهد زمانی که شیخ شرح حال عالمان را می‌نوشت وقتی به نام خود رسید می‌نویسند «چون من پست‌تر از آن هستم، در مقابل سایر علما از خود شرح حالی نمی‌نویسم و فقط اسامی کتاب‌ها را می‌نویسم که اگر کسی خواست دنبال آن‌ها نگردد»، در حالی که این عالم بزرگ 110 جلد کتاب دارد و حتی برای نوشتن یک کتاب خود 25 سال وقت صرف کرد ولی هرگز دچار غرور و تکبر نشد./968/202/ب2