25ماه بی‌برنامگی در محدوده تفکر لیبرالی
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، 25 ماه از عمر دولت گذشت در حالی که قرار بود بر اساس آموزه‌های علمی و ژنرال‌های اقتصادی در مسیر گذشته تغییری رخ دهد و بخش خصوصی جان بگیرد، تولید رونق بگیرد و... اما همچنان در روی همان پاشنه می‌چرخد و پرچم بازار آزاد با بازی با آمار‌های تورم و نرخ رشد به تصمیماتی منتهی می‌شود که حداکثر سود را برای جریان ثروت ـ قدرت رقم می‌زند.
بی‌آنکه شیب نزولی تولید بهبود یابد!
وقتی دولت یازدهم به روی کارآمد، تشکیک در آمارها، ضربه به تولید و دخالت بیش از حد شبه دولتی‌ها و دولتی‌ها در اقتصاد بیش از همه مورد نقد قرار گرفت و وعده 100 روزه بهبود اقتصاد داده شدو براساس نقد گذشته وعده‌های بهبود اقتصادی داده شده اما اکنون بعد از 25 ماه به راحتی می‌توان دریافت که حتی پرچمداران اقتصاد بازار آزاد در مسیر اندیشه‌ای خود نیز گام برنداشته‌اند و همچنان مسیر گذشته که به واسطه نقد آن پیروز انتخابات شده‌اند، ادامه دارد.
پوپولیسم اقتصادی و نشانه‌های آن به خوبی در طرح‌های جدید قابل رؤیت است و کار به جایی رسیده که تئوری‌پردازان این نوع تفکر که اتفاقاً تئوری‌های دولت را در اتاق بازرگانی تهران تدوین کرده بودند از یک سو اعتراف به نقش نهادها در اقتصاد می‌کنند و ناگزیر با عدول از اقتصاد بازار سخن اقتصادانان نهادگرا را صحه می‌گذارند و از سوی دیگر طرفداران همراه دولت که دائم بر نقش‌آفرینی بیشتر بخش خصوصی تأکید دارند، به دولت پیشنهاد توزیع کوپن و متمرکز شدن بیشتر اقتصاد را می‌دهند و می‌گویند: «قطار دولت با این ترمز قادر نخواهد بود از سقوط اقتصاد کشور به دره جلوگیری کند و بهتر است ترمز قوی‌تری را به کار گیرد که آن هم در پیش گرفتن کاهش هزینه‌های جاری و صرفه‌جویی در هزینه‌هاست.»
و نکته قابل تأمل‌تر آن است که در حالی که معتقدند باید فضای کسب و کار بهبود یابد و تورم نیز با ادامه روند کنونی تا پایان سال تک نرخی می‌شود اما همچنان نرخ سود تسهیلات را برای حامیان حداکثر سود بالای 20 درصد نگه داشته‌اند. به عبارت دیگر نسخه فعلی حامیان اقتصاد بازار با هدف حداکثر سود و کسب ثروت حتی مبتنی بر الگوهای غربی آن نبوده و بسیار خشن‌تر از کشورهای مجری اقتصاد لیبرالی سود و کسب ثروت را به بهای از بین بردن اشتغال و تولید در دستور کار قرار داده‌اند، حال آنکه حداقل در جوامع دیگر حداقل مکانیسم بازار به گونه‌ای است که سود و حداکثر سود در تولید است نه در فساد، بازار پولی و دلالی!
اما این تمام ماجرای حداکثر سود جریان ثروت - قدرت از نسخه اقتصاد لیبرالی در کشوری که روی نفت و منابع طبیعی و معدنی خوابیده، نیست بلکه در آن سو دولت به رغم شعار اقتصاد لیبرالی و تلاش برای فضاسازی فعالان اقتصادی، خود را کاملاً ارجح در کسب منابع مالی و تسهیلات می‌داند و در قحطی درآمدهای ارزی برای بخش‌های دولتی و وابسته به خود نسخه‌های حمایتی و بسته‌های خاص تدوین می‌کند تا تنها تولیدات متصل به دولت را هدف قرار دهد.
در واقع در این 25 ماه مردان اقتصادی دولت حتی در مسیر تفکر اقتصاد نیز گام برنداشته‌اند و ترجیح می‌دهند منافع کوتاه و میان مدت سیاسی را بر مسیر درست نسخه خودشان هم ترجیح دهند. آیا ما با این نسخه‌های درهم و مشوش می‌توانیم به اقتصاد توسعه‌گرا و با چشم‌انداز مثبت برسیم؟
آیا واقعاً وقتی حتی برنامه‌ریزان اقتصاد به اندیشه‌های اقتصادی خود هم پایبند نیستند، با این مسیر اقتصاد مقاوم می‌شود؟/998/د102/ف2
منبع : روزنامه جوان