به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله سید ابوالحسن مهدوی، نماینده مردم استان اصفهان در مجلس خبرگان رهبری، شب گذشته با قرائت بخشی از دعای هشتم صحیفه سجادیه، گفت:  ما از خودمان چیزی نداریم و تمام وجود و حیات و حتی بقای حیات ما نیز وابسته به خداست و امام سجاد(ع) در این دعا به خوبی این مطلب را شرح می دهند.

وی ادامه داد: در دفع سختی ها و تحصیل خوبی ها هم استقلال نداریم و باید از خداوند متعال استمداد کنیم، در این دعا آمده که خداوند هم به ما کمک می کند و نخستین کمک خدا حفظ ما از هیجان حرص است که البته  در این جا منظور حرص مذموم است.

نماینده مجلس خبرگان رهبری افزود: حرص به معنای میل مفرط است، اگر در درون انسان میل فراوان نسبت به چیزی وجود داشت به آن حالت درونی حرص می گویند که به دنبال آن یک فعالیت بیرونی هم دیده می شود، اما حرص از ظاهر افراد مشخص نمی شود و مربوط به درون انسان هاست.

آیت الله مهدوی اظهار داشت: گاهی هم از حرص به شق معنی کرده اند که یعنی پاره کردن، وقتی تمایل شدید به انجام کاری داشته باشیم به حدی که پارچه ای پاره یا پوست بدن بریده می شود، حرص هم بر 2 نوع است که در روایات و آیات قرآن وارد شده است، یکی حرص ممدوح و دیگری حرص مذموم، حرص ممدوح حرص بر انجام کارهای خیر نظیر حرص بر هدایت انسان ها و رسیدن به کمال و لقای الهی است.

وی ابراز داشت: پیامبر(ص) بسیار حریص برهدایت انسان ها بودند، از مصادیق حرص ممدوح در جامعه امروز، همت بر گفتن اذان در مساجد و سایر نقاط است، بنده بارها به مسؤولان مختلف توصیه کرده ام که در مراکز مختلف دولتی و غیر دولتی اذان با صدای بلند پخش شود تا صدای اذان فضا را پر کند و در هنگام نماز مردم صدای اذان را بشنوند.

صدای اذان که بالا برود فتح باب می شود/ متاسفانه در بیمارستان ها صدای اذان پخش نمی شود

امام جمعه موقت اصفهان بیان داشت: صدای اذان که بالا برود فتح باب می شود و درهای رحمت الهی باز می شود که یکی از آن نعمت ها نزول باران و نجات از خشکسالی است، بارها به مدیران بیمارستان ها توصیه کرده ام که صدای اذان را در بیمارستان پخش کنید، زیرا در روایت داریم که با صدای اذان تا چند ساعت شیاطین متفرق و دور می شوند و میکروب ها و بیماری ها از بین می روند اما متاسفانه هنوز عمل نمی شود.

آیت الله مهدوی افزود: در خانه های خود اذان بگویید تا بیماری ها و شیاطین از شما دور شوند، اهتمام و استمرار بر تکبیر بعد از نماز هم مصداق حرص ممدوح است که سبب حفظ صلابت و اقتدار نظام جمهوری اسلامی می شود و به گسترش و تقویت اسلام کمک می کند، حرص مذموم هم حرص بر امور دنیایی است که حضرت سجاد(ع) از شر آن به خداوند پناه می برد، در قرآن کریم آیه 96 سوره بقره به حرص ورزیدن یهود بر زندگی دنیایی اشاره می کند.

وی در ادامه گفت: حضرت زین العابدین(ع) در ادامه دعا از افروخته شدن غضب به خدا پناه می برد و غضب همان خروج نفس انسان از اعتدال است، نفس گاهی ساکن و تحت فرمان عقل است و حد وسط را می گیرد، اما غضب حالت درونی خارج از حالت اعتدال است، آثار غضب ظاهری است ولی اصل غضب امری درونی است.

غضبناک شدن موسی با دیدن گوساله پرستی قوم خود مصداق غضب در راه حق است

نماینده مجلس خبرگان رهبری ابراز داشت: غضب به معنای تحرک نفس انسان از حالت اعتدال است و در مقابل آن حلم قرار دارد، گاهی به اشتباه می گویند که صبر در مقابل غضب قرار دارد، در حالی که صبر در برابر چیزی نیست و در مصیبت ها و  ترک محرمات انسان صبر می کند، غضب هم 2 نوع است، غضب در حق و غضبی که درباره امور باطل باشد.

آیت الله مهدوی موارد ذکر غضب را در قرآن فراوان دانست و بیان داشت: وقتی موسی(ع) بعد از 40 روز عبادت در کوه طور به میان قوم خود بازگشت، متوجه شد که قومی را که آن همه برای هدایتشان زحمت کشیده بود، معجزات فراوان به آن ها نشان داده بود و برای نجات آن ها از مسیرهای سخت تلاش وافری کرده بود، همگی گوساله پرست شده اند، غضبناک شد که این مصداق غضب در راه حق است.

وی ادامه داد: قرآن کریم همچنین از کسانی یاد می کند که وقتی غضب می کنند نیازمند مغفرت خداوند هستند و غضب آن ها بی جاست، یک نوع غضب هم در مورد پروردگار عالم داریم که البته به معنای تحریک نفس نیست و با غضب در انسان ها متفاوت است، به طور کلی صفاتی که درباره انسان به معنای تغییر روحیه است، در مورد خداوند صادق نیست، زیرا ذات خدا بسیط است و منظور از وجود آن صفات در خداوند، اثر آن هاست.

استاد اخلاق حوزه علمیه توضیح داد: وقتی می گوییم خداوند غضب کرد، این به معنای ایجاد روحیه غضب از درون خداوند مانند انسان ها نیست، بلکه منظور آن است که اثر خشم پروردگار نمایان شده و بنده خود را از نعمتی محروم کرده است، غضب کم و زیادش مضر است، درباره خوشحالی خداوند هم همین طور است و مراد خوشحالی درونی خداوند مانند بشر نیسیت و مراد آثار خوشحالی است.   

حسادت در اثر غفلت به امور معنوی هم راه پیدا می کند/ خالق مباشر بودن 14 معصوم با خالق بودن عیسی اثبات می شود

آیت الله مهدوی حسادت را به پنجه های حیوان قوی جثه ای تعبیر کرد که حیوان ضعیف الجثه ای را محکم در خود گرفته و اجازه حرکت به او نمی دهد و ابراز داشت: حسد نفس انسان را اسیر خود می کند، منظور از حسد آنست که زوال نعمت کسی یا وارد شدن ضرر به آن شخص را آرزو کنیم که درجاتی دارد.

وی گفت: گاهی تنگ نظری به حدی می رسد که شخص حسود آرزو می کند که شخصی دیگر نعمتی را از دست دهد، بدون آن که آن نعمت را برای خود بخواهد که درجه بالایی از حسد است، یعنی آرزو دارد آن چه را برای خود هم نمی خواهد، از دیگری گرفته شود، از بالاترین درجات حسد آن است که انسان حسد خود را آشکارا بگوید.

نماینده مجلس خبرگان رهبری موارد حسد را عمدتاً در مورد مسائل دنیایی دانست و تصریح کرد: معمولاً در نعمت های معنوی نباید حسادت وارد شود، زیرا تنازع بر سر امور مادی است، البته گاهی در اثر غفلت، حسادت در امور معنوی هم راه پیدا می کند، اما چون مسائل معنوی قابل تکثر است و اگر به کسی رسید، دیگری از داشتن آن منع نمی شود، حسادت درباره آن ها هم بسیار کمتر دیده می شود.

آیت الله مهدوی با اشاره به آیه 54 سوره نساء، اظهار داشت: خداوند در این آیه علت حسادت نسبت به 14 معصوم(ع) را وجود 3 نعمت بزرگ در ایشان معرفی می کند که نخستین آن ها نعمت کتاب یعنی همان قرآن است، قرآن در خانه معصومان(ع) نازل شده و خطاب آن هم ایشان هستند، چرا که 14 معصوم(ع) خیر البریه هستند.

وی افزود: دومین نعمت بزرگ حکمت است که خداوند به ایشان عطا کرده  و ملک عظیم هم سومین نعمت مخصوص به ائمه(ع) است و در واقع مالکیت خداوند به 14مصوم(ع) تفویض شده است و ایشان رب بالعرض هستند، عده ای که امیرالمؤمنین را خدا می دانستند بی دلیل نبود چیزهایی را از ایشان مشاهده می کردند که فقط از خدا ساخته بود، حضرت علی(ع) هم به آنان گفت که من هم بنده خدا هستم اما درک آن برای آن ها بسیار سخت بود.

امام جمعه موقت اصفهان، بیان داشت: حضرت عیسی(ع) هم به اذن خدا پرنده ای را خلق کرد، در خود قرآن خداوند به عیسی(ع) می فرماید که تو خالق پرنده هستی، اما خلق عیسی(ع) به اذن و اراده خداوند بود، پس خالق مباشر بودن 14 معصوم(ع) با خالق بودن عیسی نبی(ع) اثبات می شود، امام باقر(ع) در این باره می فرمایند" جهان بیشتر از شما انسان ها از ما تبعیت می کند" ، که اشاره به زمین و آسمان ها و حیوانات و نباتات دارد./869/202/ب1