طلبه‌ای که برگه استراحت پزشکی را برای شرکت در عملیات پاره کرد
به گزارش خبرگزاری رسا، روحانی شهید اکبر خوشابی فرزند غلام، در یکم فروردین‌ماه 1348 در روستای "دهقاید" از توابع شهرستان دشتستان چشم به آفاق آفرینش گشود.
او در خانواده‌ای مؤمن که با فقر و محرومیت عهد اخوت بسته بودند، پرورش یافت، تحصیلات ابتدایی را در دبستان شهید بهشتی دهقاید و دوره راهنمایی را در مدرسه راهنمایی پیمان روستا با موفقیت پشت سر گذاشت.
شهید با عشق و علاقه وافری که به فراگیری علوم دینی و ترویج معارف الهی و احکام زندگی بخش اسلام داشت، مسیر نورانی روحانیت را انتخاب کرد؛ لذا با عزم راسخ به حوزه علمیه اصفهان و سپس به شهر فقاهت و اجتهاد قم رفت و به تحصیل علوم دینی پرداخت.
از جاده‌های جبهه تا قلمرو شهادت
شهید از آنجا که دفاع از انقلاب و کشور عزیز و شهیدپرورمان و پاسداری از دستاوردهای انقلاب اسلامی را تکلیف شرعی خود می‌دانست، پا به‌پای همرزمانش در پایگاه مقاومت روستا، فعالیت چشمگیری داشت.
او در آرزوی حرکت به سمت جبهه و جهاد با دشمن متجاوز و سیراب شدن از شربت شهادت، لحظه‌شماری می‌کرد.
سرانجام در سال 1363 به جبهه جنوب اعزام گردید و مدت شش ماه با متجاوزین بعثی درنبرد بود و پس از بازگشت از جبهه، مجددا به سنگر حوزه علمیه رفت، اما هوای عاشقانه جبهه و فضای شوق‌انگیز پرواز و آسمانی شدن، بار دیگر در تاریخ 1/11/64 او را روانه جبهه جنوب کرد.
او در عملیات کربلای 4 شرکت کرد و با شکوفه زخم بر شانه به بیمارستان شیراز منتقل شد.
از پاره کردن برگه استراحت پزشکی تا نهایت عشق به مولای خویش
پس از اندکی بهبودی، با آنکه برگه استراحت یک‌ماهه را در دست داشت، نسیم دل‌انگیز شهادت و رایحه وصال دوست، چنان مدهوشش ساخت که بی‌درنگ برگه استراحت را پاره کرد و به جبهه نبرد شتافت و در عملیات کربلای 5 هم شرکت کرد.
سرانجام با شرکت در عملیات کربلای 8، پس از چهارده ماه حضور متوالی در میدان های نبرد و وسعت بی نهایت پرنده و پرواز شهادت، در تاریخ 22/1/66 با اصابت ترکش به صورتش، بال هایش را گشود و با عروجی سرخ، به فوج کبوتران خونین بال خدایی پیوست.
شهادت عارفانه‌اش با میلاد خجسته مولایش، گل سرسبد هستی، امام زمان(عج) مصادف شد و چه اتفاق قشنگ و دیدنی ای! او به‌راستی عاشق و دلباخته مولایش بود.
شهید اکبر خوشابی طلبه‌ای عارف، متقی و جوانی موفق، متین و محجوب بود که در تمام دوران زندگی، کسی از او آزرده خاطر نگردید.
او با پرواز سرخ خود، پیوند الهی روحانی و دانشجو را با همرزم خویش شهید سید مسعود ساجدی، عملاً تحقق بخشید و در مقابل چشم‌های تماشا به نمایش گذاشت./846/ت303/ی