فلسفه انفاق پاک شدن فرد انفاق‌کننده است
حجت الاسلام محمد عالم زاده نوری، مدیر گروه اخلاق مرکز اخلاق و تربیت پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، در پاسخ به این سؤال که چرا امام حسن مجتبی(ع) به کریم اهل بیت(ع) معروف شده‌اند، گفت: کرامت و سخاوت تمام امامان ما بسیار بالا بوده است اما چون در زمان امام حسن مجتبی(ع) شرایط کمی بهتر از زمان پیامبر اکرم(ص) و حضرت علی(ع) بود، کرامت و سخاوت امام حسن مجتبی(ع) ظهور و بروز بیشتر و بهتری داشت و ایشان به کریم آل الله معروف شدند.
وی افزود: اگر شرایط و امکاناتی که در زمان امام حسن مجتبی(ع) برای ایشان مهیا بود، در زمان ائمه دیگر هم بود بی شک آنان هم از انفاق‌‌هایی شبیه امام حسن مجتبی(ع) دریغ نمی کردند.
مدیر گروه اخلاق پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در ادامه به مسائل مهمی درباره انفاق و مراتب آن پرداخت و اظهار داشت: روال جامعه امروزی ما این است که مسئله انفاق و صدقات را صرفا نوعی کمک به فقرا و مستضعفان می‌دانند در حالی که نفع اصلی انفاق به خود انسان باز می‌گردد.
حجت الاسلام عالم زاده اظهار داشت: با توجه به آیه 103 سوره مبارکه توبه [خُذْ مِنْ أَمْوَالهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَ تُزَکِّیهِم بهِا]، مشخص می شود که فلسفه اصلی انفاقات و صدقات پاک شدن خود انسان است چرا که خداوند نفرمود صدقه بدهید تا به مستمندان نفعی برسد و مشکل آنان حل شود بلکه فرمود صدقه بدهید تا از گناهان و آلودگی ها پاک شوید.
وی در پایان یادآور شد: حل شدن مشکل فقرا و مستمندان با انفاق و صدقه را می‌توان هدف دوم و هدف حاشیه‌ای این کار دانست نه هدف اصلی بلکه برنامه اصلی صدقات، همان برنامه تربیتی و دینی برای خود شخص انفاق کننده است./1330/ت303/ی