پزشکان جهان مسائل علمی امام باقر را تأیید می کنند
این استاد حوزه خواهران به نقش مکتب امام محمد باقر(ع) بر گسترش علم اشاره کرد و تصریح کرد: آوازه نفوذ علمی و معنوی امام(ع) بقدری زیاد بود که بسیاری از دانشمندان، ادعای مبارزه علمی و مناظره با ایشان را داشتند، اما چون در محضر درس آن بزرگوار حاضر می شدند سر تسلیم فرود می آوردند؛ چرا که چشمه های دانش و فنون و حکمت از اندیشه ایشان می جوشید.
وی در بیان علت زمینه گسترش علوم در زمان امام باقر(ع)، گفت: از آنجا که در دوران نوزده ساله امامت آن حضرت دولت اموی و مروانی ها در اثر قیام امام حسین(ع) رو به ضعف رفته بودند، امام (ع) این فرصت را غنیمت شمردند و به ترویج شعائر اسلامی و گسترش علوم پرداختند.
طالقانی با اشاره به اوضاع سیاسی دوران امام باقر(ع) اظهار کرد: دوران ایشان همزمان بود با حکومت مروانی ها و اموی ها که از هیچ کوششی برای کوبیدن اهل بیت پیامبر(ص) فرو گذار نمی کردند، لعن و نفرین امام علی(ع) و فرزند ایشان یک ارزش فرهنگی محسوب می شد، به جز دوران حکومت عمر بن عبد العزیز که لعن ممنوع شد، بقیه حاکمان و خلفای مروانی در سخت گیری نسبت به اهل بیت و علویان هم صدا بودند.
معاون پژوهش مدرسه علمیه اسلام شناسی حضرت زهرا(س) با بیان اینکه جامعه در دوران امام باقر(ع)، با دو پدیده شعور سیاسی مردم و گسترش انحرافات فکری، عقیدتی مواجه بود، افزود: فضای بسته سیاسی و تبلیغ و ترویج جبرگرایی از جانب حکومت، ممنوعیت نقل حدیث و در مواردی باز گذاشتن دست جاعلان حدیث، موجب شده بود که در عمل میدان برای فعالیت فرقه های سیاسی آماده و نهضت علمی و فرهنگی شیعه با جریانهای فکری و مذهبی انحرافی مواجه شود.
وی تشکیل حوزه های مخفی و تربیت شاگردان در زمینه مسائل اعتقادی، نشر علم اخلاق و تربیت باطنی افراد را از فعالیت های امام باقر(ع) در گسترش اسلام برشمرد و افزود: ایشان برای اصلاح جامعه اسلامی و مقابله با انحرافات عقیدتی و فرهنگی به روشن گری عقاید شیعه نسبت به مذاهب منحرف پرداختند.
این استاد حوزه خواهران با اشاره به اینکه یکی از شیوه های مبارزه سیاسی امام باقر(ع)، نهی از همکاری با حکومت طاغوت بود، اظهار کرد: در کتاب شریف اصول کافی آمده است «یکی از شیعیان به نام عبدالغفار بن قاسم می گوید: به امام (ع) گفتم: نظرتان در مورد نزدیک شدن من به سلطان و رفت و آمد به دربار چیست؟ فرمودند: ای عبدالغفار رفت و آمد تو نزد سلطان سه پیامد منفی دارد:1- محبت دنیا در دلت می آید، 2- مرگ را فراموش می کنی و 3- نسبت به آنچه خدا قسمت تو کرده ناراضی می شوی.»./1309/ت302/ی