در فضیلت عرفه
خبرگزاری رسا _ ماه ذی‌الحجه از ماه‌های حرام و با عظمتی است که مناسبت‌های مهم و زیادی را به همراه دارد. یکی از این مناسبت‌ها روز باعظمت عرفه است که شب و روز آن ایام دعا و مناجات است. زیارت امام حسین علیه‌السلام، از اعمال مؤکّد و بافضیلت آن می‌باشد.
ماه ذی‌الحجه از ماه‌های حرام و باعظمتی است که مناسبت‌های مهم و زیادی را به همراه دارد. انجام حج ابراهیمی در این ماه می‌باشد. دهه اول این ماه دارای ویژگی خاصی است؛ نُه روز اول آن روزه‌اش فضیلت خاص دارد، به‌خصوص روز اول، هشتم و نهم؛ روز هشتم، روز "ترویه" است.
طبق نقلی از امام صادق علیه‌السلام وجه تسمیه این روز به ترویه، به این جهت است که در عرفات آب نبود و حاجىها روز هشتم ذى‌حجة از مکّه آب بر مىداشتند و به عرفات مىبردند و برخى از ایشان به بعضى دیگر مىگفتند: تروّیتم، تروّیتم(سیراب شدید، سیراب شدید)؛ به این خاطر این روز را روز ترویه نامیدند.
روز نهم، روز عرفه است؛ روز با عظمتی که دعا کردن در آن و در شب آن توصیه فراوان شده و شب مناجات است و ادعیه خاصی در شب و روز آن وارد شده و از ویژگی‌های خاصی برخوردار است.
حضور در عرفات در روز عرفه از واجبات حج است و در عظمت این مطلب همین بس که از امام صادق علیه‌السلام نقل شده کسى که در ماه رمضان آمرزیده نشود، آمرزیده نمىشود، مگر آن که در عرفه حاضر شود .
روز دهم، عید سعید قربان است که نام دیگر آن عید الاضحی می‌باشد و قربانی دادن یکی از سنت‌های مؤکد این روز است.
فضیلت زیارت امام حسین علیه‌السلام در عرفه
بشیر دهان مىگوید:
حضرت امام صادق علیه‌السّلام هنگامى که در حیره نزول اجلال فرموده بودند و جماعتى از شیعه محضر مبارکش بودند رو به من نموده و فرمودند:
اى بشیر! امسال به حجّ رفتى؟
عرض کردم: فدایت شوم، خیر، ولى در روز عرفه به زیارت قبر حسین بن على علیهما السّلام رفتم.
حضرت فرمودند: اى بشیر! به خدا قسم آن‌چه از اجر و ثواب براى اصحاب مکّه(حاجىها) در مکّه مىباشد از تو فوت نشده.
عرض کردم: یعنى در این زیارت من، اجر و ثواب وقوف به عرفات بوده؟
فرموده خود را برایم تفسیر بفرمائید.
حضرت فرمودند: اى بشیر! وقتى یک نفر از شما کنار فرات غسل نمود و سپس به زیارت قبر حضرت امام حسین علیه السّلام رفت، در حالى که به حق آن حضرت عارف و مطّلع باشد، البتّه خداوند متعال به هر قدمى که وى از زمین بلند مىکند و سپس آن را بر زمین مىنهد، اجر صد حج و صد عمره قبول شده مىدهد و اجر صد جنگ که وى در معیّت نبىّ مرسل با دشمنان خدا و رسول او نموده را برایش منظور مىفرماید.
اى بشیر! بشنو و به کسانى که قلبشان ظرفیّت پذیریش آن را دارد برسان و بگو:
کسى که امام حسین علیه السّلام را در روز عرفه زیارت کند، مانند کسى است که خدا را در عرش زیارت نموده! کامل الزیارات/ابن قولویه/دارالمرتضویه/ ص171
در نقل دیگری امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: اى بشیر! هنگامى که مؤمن در روز عرفه به زیارت قبر حسین بن على علیهما السّلام مىرود و در فرات غسل کرده و سپس به طرف آن حضرت متوجّه مىشود، خداوند متعال به هر قدمى که وى برمىدارد ثواب یک حج با تمام مناسک و اعمال آن را برایش منظور مىکند. کامل الزیارات/ص170
اطمینان قلب
عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام وَ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا علیهما‌السلام وَ هُمَا یَقُولَانِ:مَنْ أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام بِعَرَفَةَ أَقْلَبَهُ اللَّهُ ثَلِجَ الْفُؤَادِ؛ داود رقی می‌گوید از امام صادق و امام رضا علیهما‌السّلام شنیدم که مىفرمودند: کسى که در روز عرفه به زیارت قبر حضرت امام حسین علیه السّلام برود، خداوند متعال او را مطمئن القلب مىگرداند. کامل الزیارات/ص170
عنایت ویژه خداوند به زوّار امام حسین علیه‌السلام
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام قَالَ: إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یَبْدَأُ بِالنَّظَرِ إِلَى زُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام عَشِیَّةَ عَرَفَةَ قَالَ قُلْتُ قَبْلَ نَظَرِهِ لِأَهْلِ الْمَوْقِفِ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ کَیْفَ ذَلِکَ قَالَ لِأَنَّ فِی أُولَئِکَ أَوْلَادَ زِنًا- وَ لَیْسَ فِی هَؤُلَاءِ أَوْلَادُ زِنًا؛ خداوند تبارک و تعالى شب عرفه ابتداء به زوار قبر مطهّر حضرت امام حسین علیه السّلام نظر مىکند.
راوى مىگوید: عرض کردم: قبل از نظر نمودن به اهل موقف(حاجىها)؟ حضرت فرمودند: بلى!
عرض کردم: چرا این طور است؟
حضرت فرمودند: زیرا در بین حاجىها زنازاده وجود داشته، ولى در میان زائرین قبر مطهّر آن حضرت زنازاده نمىباشد! کامل الزیارات/ص170
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام قَالَ: مَنْ فَاتَتْهُ عَرَفَةُ بِعَرَفَاتٍ فَأَدْرَکَهَا بِقَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام لَمْ یَفُتْهُ وَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَیَبْدَأُ بِأَهْلِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام قَبْلَ أَهْلِ عَرَفَاتٍ ثُمَّ قَالَ یُخَالِطُهُمْ بِنَفْسِهِ؛ کسى که در عرفات روز عرفه را درک نکرد، ولى آن را کنار قبر مطهّر حضرت امام حسین علیه السّلام درک نماید، عرفه از او فوت نشده است و خداوند متعال ابتداء، کسانى را که در کنار قبر آن جناب هستند مورد نظر و التفات قرار داده، بعد به اهل عرفات نظر نموده و با ایشان انس مىگیرد. همان
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام قَالَ: إِذَا کَانَ یَوْمُ عَرَفَةَ اطَّلَعَ اللَّهُ تَعَالَى عَلَى زُوَّارِ قَبْرِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام فَقَالَ لَهُمُ اسْتَأْنِفُوا فَقَدْ غَفَرْتُ لَکُمْ ثُمَّ یَجْعَلُ إِقَامَتَهُ عَلَى أَهْلِ عَرَفَاتٍ؛ زمانى که روز عرفه فرا برسد، خداوند متعال به زوّار قبر حضرت ابى عبداللَّه الحسین علیه السّلام توجّه نموده پس به ایشان مىفرماید:
از ابتداء شروع به عمل کردن نمائید؛ زیرا شما را آمرزیدم؛ سپس با اهل عرفات انس مىگیرد. همان/ص171
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْکَانَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یَتَجَلَّى لِزُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام قَبْلَ أَهْلِ عَرَفَاتٍ وَ یَقْضِی حَوَائِجَهُمْ وَ یَغْفِرُ ذُنُوبَهُمْ وَ یُشَفِّعُهُمْ فِی مَسَائِلِهِمْ ثُمَّ یَأْتِی أَهْلَ عَرَفَةَ فَیَفْعَلُ ذَلِکَ بِهِمْ؛ خداوند تبارک و تعالى براى زوّار قبر حضرت امام حسین علیه السّلام قبل از اهل عرفات تجلّى کرده و حوائج آنها را برآورده و گناهانشان را آمرزیده و در مسائل و خواستههایشان شفاعتشان را کرده و سپس توجّه به اهل عرفات می‌کند و آن‌چه در حق زوّار امام حسین علیه السّلام منظور نمود، براى ایشان نیز منظور مىدارد. همان/ص170
ذمّ سائل بودن و رد کردن سائل
سَمِعَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام یَوْمَ عَرَفَةَ سَائِلًا یَسْأَلُ النَّاسَ فَقَالَ لَهُ وَیْحَکَ أَ غَیْرَ اللَّهِ تَسْأَلُ فِی هَذَا الْیَوْمِ إِنَّهُ لَیُرْجَى لِمَا فِی بُطُونِ الْحَبَالَى فِی هَذَا الْیَوْمِ أَنْ یَکُونَ سَعِیداً؛ علىّ بن الحسین علیهما السّلام در روز عرفه شنید که سائلى از مردم سؤال(گدایی) مىکرد، حضرت به او فرمود: واى بر تو! آیا در این روز از غیر خدا سؤال مىکنى؟! همانا که در این روز براى آن چه در شکم‌هاى زنان باردار وجود دارد، امید می‌رود که سعید باشند. من لا یحضره الفقیه/شیخ صدوق/دفتر انتشارات اسلامی/ج2/ص211
کَانَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه‌السلام إِذَا کَانَ یَوْمُ عَرَفَةَ لَمْ یَرُدَّ سَائِلًا؛ چون روز عرفه فرا می‌رسید، امام باقر علیه‌السلام هیچ سائلى را ردّ نمىکرد. همان
دعای ملائکه برای غایبِ در حج
قَالَ الصَّادِقُ علیه‌السلام إِذَا کَانَ عَشِیَّةُ عَرَفَةَ بَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَلَکَیْنِ یَتَصَفَّحَانِ وُجُوهَ النَّاسِ فَإِذَا فَقَدَا رَجُلًا قَدْ عَوَّدَ نَفْسَهُ الْحَجَّ قَالَ أَحَدُهُمَا لِصَاحِبِهِ یَا فُلَانُ مَا فَعَلَ فُلَانٌ قَالَ فَیَقُولُ اللَّهُ أَعْلَمُ قَالَ فَیَقُولُ أَحَدُهُمَا اللَّهُمَّ إِنْ کَانَ حَبَسَهُ عَنِ الْحَجِّ فَقْرٌ فَأَغْنِهِ وَ إِنْ کَانَ حَبَسَهُ دَیْنٌ فَاقْضِ عَنْهُ دَیْنَهُ وَ إِنْ کَانَ حَبَسَهُ مَرَضٌ فَاشْفِهِ وَ إِنْ کَانَ حَبَسَهُ مَوْتٌ فَاغْفِرْ لَهُ وَ ارْحَمْهُ؛ امام صادق علیه السّلام فرمود: وقتی شب عرفه فرا می‌رسد، خداى عزّ و جلّ دو فرشته را مىفرستد تا با دقّت در چهره مردم بنگرند، وقتی مردى را که هر سال عادت آمدن به حجّ داشت را نیابند، یکى از آن دو به رفیق خود می‌گوید: اى فلان! فلان شخص چه کرده و او را چه رخ داده است که به حجّ نیامده؟ پس آن دیگری در جواب مىگوید: خداوند بهتر می‌داند. آن‌گاه یکى از آن دو فرشته می‌گوید: خدایا اگر فقر، او را از حجّ بازداشته است، پس تو خود او را بىنیاز کن و اگر وامى او را از این سفر مانع شده، تو قرض او را از طرف او اداء فرما و اگر بیمارى او را بازداشته، پس تو خود او را شفا ببخش و اگر مرگ سدّ راه او شده پس او را بیامرز و بر او رحمت فرست. من لا یحضره الفقیه/ ج2/ ص212
و الحمدلله رب العالمین
/999/703الف/ر
ارسال نظرات