اشتیاق وصال الهی بدون عمل انسان را به جایی نمی رساند
دعای روز نهم ماه رمضان: «اَللّهُمَّ اجْعَلْ لى فیهِ نَصیباً مِنْ رَحْمَتِکَ الْواسِعَةِ وَاهْدِنى فیهِ لِبَراهینِکَ السّاطِعَةِ وَخُذْ بِناصِیَتى اِلى مَرْضاتِکَ الْجامِعَةِ بِمَحَبَّتِکَ یا اَمَلَ الْمُشْتاقینَ؛ خدایا قرار ده برایم در این روز بهره اى از رحمت وسیعت و راهنمائیم کن در این ماه بسوى دلیلهاى درخشانت و مرا بسوى موجبات خوشنودى همه جانبه ات سوق ده به حق محبتت اى آرزوى مشتاقان.»
آیت الله محمدحسین احمدی فقیه یزدی، استاد درس خارج فقه حوزه علمیه قم در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا با اشاره به دعای روز نهم ماه مبارک رمضان، گفت: معروف است که وقتی روزهای ماه رمضان به عدد 9 رسید، روزهای ماه بسیار زود سپری می‌شود و انسان باید قیمت این روزها را به درستی بداند و برای آنها ارزش قائل شود.
وی افزود: در دعای روز نهم ماه رمضان از خدا می‌خواهیم که رحمت واسعه خود را روزیمان کند و ما را از بخشش‌های بیکران خود محروم نسازد؛ بررسی کنیم اکنون که 9 روز از این ماه شریف گذشته، آیا نصیبی برای ما از رحمت‌های واسعه الهیه حاصل شده است یا این روزها زود سپری شد و از بخشش‌های خداوند باز مانده‌ایم.
استاد درس خارج فقه حوزه علمیه قم با بیان این‌که در دعای روز نهم از خدا می‌خواهیم که ما را به سمت برهان و دلیل روشن هدایت کند، هدایت را به عام و خاص تقسیم کرد و گفت: هدایت عام برای همه حاصل می‌شود و هدایت خاص با ادله و براهین محکم شکل می‌گیرد؛ در این دعا از خدا می‌خواهیم که ما را با برهان‌های روشن به سمت کشف حقایق هدایت کند.
وی اضافه کرد: روزه‌دار در بخش دیگری از این دعا در برابر خدا احساس حقارت می‌کند و از خدا می‌خواهد مانند کسی که موی پیشانی او را می‌گیرند و به سمتی می‌کشانند، موی پیشانی‌اش را بگیرد و به سمت خشنودی همه‌جانبه‌اش سوق دهد، چراکه اگر زلف کسی را از جلوی پیشانی چنگ بزنند و بکشانند، همه وجودش همراه می‌شود.
آیت‌الله احمدی فقیه یزدی با بیان این‌که گرفتن موی جلوی پیشانی در این دعا شاید به محل فهم و درک اشاره دارد، ابراز داشت: در این دعا کلمه ناصیه به کار برده شده است یعنی موی جلوی پیشانی انسان که اگر گرفته شود تمام هوش و حواس به سمتی کشیده خواهد شد؛ باید توجه داشت که این درخواست با توجه به رحمت واسعه خداوند متعال صورت گرفته است.
وی گفت: در این فراز از دعای روز نهم ماه رمضان از خداوند متعال می‌خواهیم که ما را به سمت دلیل‌هایی که خود راضی هست و اسباب و وسایل رضایت و خشنودی او را فراهم می‌کند، هدایت فرماید و این رضایت هم همگانی و جامع باشد به طوری که دنیا و آخرت و روح و جسم ما را شامل شود و چون ناصیه همه وجودمان را بگیرد.
استاد خارج فقه حوزه علمیه قم تصریح کرد: در فراز پایانی دعا مانند دعای روز هشتم که خداوند را به یکی از صفات و اسماء حسنایش قسم دادیم، این‌بار او را که آرزوی آرزومندان عالم است به دوستی و محبتی که دارد قسم می‌دهیم و از او می‌خواهیم تا موی پیشانی ما را به دست بگیرد و به سمت رضایت خود بکشاند.
وی با بیان این‌که آرزو به دو گونه است، آرزوی همراه اشتیاق و آرزوی بدون اشتیاق، گفت: یک آرزو با اشتیاق همراه است و فرد با جدیت برای رسیدن به آن تلاش می‌کند اما یک آرزو در وجود انسان هست اما حالت حرکت و اشتیاق ضعیفی دارد که نوع دوم آرزو ملاک این دعا نیست و اگرچه رسیدن به رضایت خداوند متعال منتهای آمال و آرزوی مشتاقان است، اما اشتیاق وصال الهی بدون حرکت و عمل انسان را به جایی نمی رساند. /920/ت302/ن