قیام خونین 19 دیماه سرآغاز خشم مردم انقلابی ایران از رژیم شاهنشاهی بود

حجتالاسلام والمسلمین سیدهاشم بطحایی در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری رسا با گرامیداشت سالروز قیام خونین مردم قم در 19 دیماه 56، گفت: حماسه بزرگ و با شکوه نوزدهم دی، برگ دیگری از کتاب زرین انقلاب اسلامی را رقم زد که براساس آن، طومار دو هزار و پانصد ساله شاهنشاهی در هم پیچید، شجره خبیثه به زبالهدان تاریخ پیوست و شجره طیبه ولایت فقیه به رهبری امام راحل و اینک هدایت رهبر معظم انقلاب جایگزین آن شد.
وی با اشاره به شرایط حاکم بر کشور در 6 بهمنماه 42، اظهار داشت: در آن زمان تنها نارضایتی در قشر مرجعیت و خواص روحانیان مشاهده میشد و توده مردم نسبت به عملکرد شاه بیتفاوت بودند و شاه در این تاریخ بود که پس از اعلام لوایحی و مخالفت مراجع با این لوایح در یک حرکت اشتباه تصمیم گرفت به قم بیاید و نظر مراجع را جلب کند.
استاد درس خارج فقه حوزه علمیه قم افزود: آرام آرام حرکات انقلابی از این تاریخ شروع شد، قضیه مدرسه فیضیه پیش آمد و پس از آن 15 خرداد رخ داد تا اینکه قیام خونین مردم قم در 19 دیماه 56 که سرآغاز خشم مردم انقلابی ایران از رژیم شاهنشاهی بود، رخ داد و با هدایت امام خمینی(ره) در رأس و روحانیان، مبلغان و سایر علما در سطح کشور مردم بیدار شدند و در برابر آلودگیها، خرابیها و مزدوریهای شاه قیام کردند.
وی ابراز داشت: جرقه قیام تاریخساز مردم قم در روز هفدهم دیماه 56 با انتشار مقاله «استعمار سرخ و سیاه» با امضای احمد رشیدی مطلق در روزنامه اطلاعات زده شد که نویسنده آن به حضرت امام خمینی(ره) اهانت کرده بود؛ این مقاله احساسات و عواطف مردم را نسبت به رهبر و مقتدایشان که در تبعید به سر میبرد، برانگیخت و خشم و انزجار عمومی از نظام را به همراه داشت.
حجتالاسلام والمسلمین بطحایی همچنین شهادت فرزند امام راحل را از مهمترین عوامل شکلگیری قیام نوزدهم دی و تسریع شکلگیری انقلاب برشمرد و یادآور شد: شهادت سیدمصطفی خمینی(ره) موجی از انزجار و نفرت را نسبت به نظام در بین مردم برانگیخت و نظام هم که از روی آوردن همه جانبه مردم به رهبرشان خشمگین شده بود، با چاپ مقالهای توهینآمیز شخصیت حضرت امام(ره) را زیر سؤال برد.
وی اضافه کرد: نخستین حرکت اعتراضآمیز در برابر انتشار مقاله موهن در روزنامه اطلاعات از سوی روحانیت و مردم قم، فردای انتشار آن، شکل گرفت؛ دروس حوزه در این روز تعطیل شد و مردم همراه علما و روحانیان به منزل مراجع رفتند و آمادگی خود را برای اقدام علیه این حرمتشکنی اعلام و مراجع هم با محکوم کردن نظام در این اقدام توهینآمیز بر ادامه مبارزه و اعتراضها تاکید کردند.
این استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه بازار قم در حمایت از حوزه و محکوم کردن اقدام نظام صبح روز نوزدهم دیماه 56 تعطیل شد و با ادامه تعطیلی دروس حوزه، جمعیت زیادی در مسجد اعظم گرد آمدند، گفت: نظام شاهنشاهی تا پیش از قیام مردم در 19 دی، مسأله مبارزه، خشم و نفرت مردم از حکومت طاغوت را جدّی تلقی نمیکرد.
وی با بیان اینکه شاه فکر میکرد با جسارت فردی مجهول نسبت به امام راحل، تیر خلاصی را زده است، اما غافل از اینکه تیشه به ریشه خود زده است، اظهار داشت: ملت ایران به رهبری امام خمینی(ره)، شاه در مسند قدرت و وارث تخت و تاج را با حامیانی همچون آمریکا و اروپا که با تمام وجود از وی دفاع میکردند، از ایران بیرون کردند؛ در حقیقت شاه دچار غرور شده بود و همین غرور زمینههای هلاکت وی را فراهم کرد.
حجتالاسلام والمسلمین بطحایی در بخش دیگری از سخنان خود با یادآور این مطلب که خروش امام راحل، مراجع تقلید و علما به سبب خارج کردن دین از نظام شاهنشاهی و از رسمیت انداختن قسم به قرآن در مجلس شورای ملی و حذف تاریخ اسلام و جایگزین کردن تاریخ شاهنشاهی از سوی وی رقم خورد، گفت: قیام 19 دی که خروش مردم ایران را نسبت به بیتفاوتی شاه در برابر اسلام و مرجعیت به دنبال داشت، به جایی رسید که شاه اعتراف کرد و گفت من صدای انقلاب ملت ایران را شنیدم.
وی همچنین به رخداد بیداری اسلامی در منطقه و جهان اسلام اشاره کرد و با بیان اینکه کاخمداران و کاخنشینان از خدا بیخبر هیچگاه از تاریخ عبرت نمیگیرند، گفت: بن علی، مبارک و ملک عبدالله باید بدانند اگر قرار بود کسی در پست و مقام خود باقی بماند، محمدرضا پهلوی پسر رضاخان پهلوی که حدود پنجاه سال با پشتیبانی انگلیس و آمریکا در این سرزمین تاخت و تاز کردند و ژاندارم منطقه بودند بر مسند خود باقی میماندند.
این استاد خارج فقه حوزه علمیه قم با بیان اینکه مملکت ایران پیش از انقلاب مانند دهی مخروبه بود و هیچ از خود نداشت، تفاوت ایران پیش از انقلاب و ایران پس از انقلاب را تفاوت کوخ و کاخ دانست و با اشاره به اینکه ولایت فقیه سبب بیداری ملت خفته ایران شد و رژیم طاغوت را سرنگون کرد، خاطرنشان کرد: ملتهای دیگر اگر معتقد به ولایت و ائمه اطهار(ع) بودند، گرفتار ظلم و ستم ظالمان نمیشدند. /920/ت302/ع