برچسب ها - شاه حمزه

بقعه اين امامزاده واقع در خيابان آذر و رو به روى چهل اختران است. جناب شاهزاده اسماعيل و از احفاد امام جعفرالصادق(ع) است اين نام در روى لوح مزار و كتيبه كمربندى بقعه كه باستانى و مربوط به شش قرن قبل مى باشد ثبت گرديده است. اين شاهزاده در سنه 617 هـ .ق بشهادت رسيده است. مدفون در اين گنبد جناب شاهزاده ابوالمعالى اسماعيل بن عبدالله بن حسين بن محمد بن حسين بن احمد بن محمد عزيزي بن حسين بن محمد اطروش بن على بن حسين بن على بن محمد ديباج بن امام صادق(ع) مى باشد كه از اعاظم نقباء و شرفاء و فضلاى سادات در خطه خراسان بود كه به اين نام(اسماعيل) در قرن هفتم در منطقه خراسان دو نفر بودند و هر دو بفضل و رفعت منزلت شهرت داشته اند كه بايد توضيح داد، ابوالمعالى اسماعيل مورد بحث، جداى ابوالمكارم اسماعيل يعنى سيد ابوطالب اسماعيل بن محمد بن حسين بن احمد الازورقانى بن محمد بن عزيز بن الحسين بن محمد بن على بن حسين بن على بن محمد ديباج بن امام صادق(ع) است كه بعنوان قاضى نسابه مشهور و در شهر مرو داراى محبوبيت تامه با مقبوليت عامه و متصدى مقام قضا بود و كتبى هم تأليف كرده است من جمله(شجون الاحاديث و زهره الحكايات) كه ياقوت حموى رومى در سال 614 هـ .ق در مرو با وى برخورد كرده و او را ستوده است. بنای اين بقعه گنجينه آثار هنرى ابوشجاع علي بناء است و بناى آن به سال 774 هـ .ق و نام بانى آن ميرغياث الدين محمد فرزند على صفى شهريار عراق است.

شاهزاده حمزه از فرزندان موسى بن جعفر (ع) و برادر امام رضا (ع) است. بارگاه این امام‌زاده که در محله میدان کهنه قم واقع شده، مورد احترام ویژه مردم است. بقعه شاهزاده حمزه پلان بسیار جالبى دارد. درهاى ورودى به داخل حیاط از ضلع شرقى و غربى به طور قرینه تعبیه شده است. حیاط بقعه مستطیل شکل است و در دور آن طاق نماهایى تعبیه شده که کلاً داراى طاق رومى هستند. در ضلع جنوبى روبروى در ورودى حرم، محوطه ایوانى شکلى به صورت شاه‌نشین وجود دارد که دو ستون در وسط و دو نیم ستون در طرفین آن قرار دارد و نوع طاق آن رومى است. ستون‌ها یک پارچه و از سنگ است. در جنب این امام‌زاده، امام‌زاده دیگرى به نام شاهزاده احمد وجود دارد که گویا برادر شاهزاده حمزه است. قبرهاى متعددى در اطراف هر دو امام‌زاده به چشم مى‌خورد. امامزاده شاه حمزه با پدر خود حسین و جد خویش احمد در این بقعه مدفون می باشند. بواسطه شهرت و فضیلتی که جناب حمزه داشته بقعه مجتمعاً فقط بنام وی شهرت یافته و اسم وی خوانده می شود. در بدنه ایوان و در زیر پایه قوس یک ردیف کتیبه بر روى زمینه لاجوردى وجود دارد که انتهاى آن تاریخ ۱۳۰۱ هـ.ق را که تاریخ احداث بنا باشد، نشان مى‌دهد. دیوارهاى ایوان داراى کاشى‌هاى شطرنجى سفید بر زمینه لاجوردى است و بیش‌تر این نوع کاشى‌ها از نوع کاشى قاجارى است. سقف حرم به صورت حلزونى یا ترکیبى از مخروطى و گنبدى است که در رأس، ‌ حالت مدور پیدا کرده است. تمامى روى آن با کاشى آبى‌رنگ پوشانده شده است. در قسمت زیر گنبد از داخل مقرنس‌سازى بسیار جالبى که با گچ انجام شده، به چشم مى‌خورد. اطراف مقبره را صندوقى مشبک گذارده‌اند که از سطح زمین، ‌ حدود ۲/۵ متر بالاتر است. پیرامون آن کتیبه‌هاى کاشى در هر چهار طرف تعبیه شده است.