مجاهدت امام هادی ضامن حفظ دین

به گزارش خبرنگار گروه سیره امامین انقلاب خبرگزاری رسا، امام هادی (علیه السلام) در دوره‌ای حساس از تاریخ اسلام زندگی کردند که با تحولات سیاسی و اجتماعی گسترده‌ای همراه بود و به نوعی یک پیچ تاریخی مهم قبل از ظهور برای شیعه محسوب می شد و اگر نبود مجاهدت های امام هادی و راهبری شیعه در سخت ترین فضای خفقان اجتماعی، امروز نامی از شیعه بر زبان ها نبود. رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، در بیانات خود به تبیین ابعاد مختلف حیات سیاسی و اجتماعی امام هادی (علیه السلام) پرداخته‌اند.

ایشان در تأکید می‌کنند که امام هادی (علیه السلام) در طول امامت خود با شش خلیفه عباسی معاصر بودند که همگی با ذلت از دنیا رفتند، در حالی که شیعه در دوران ایشان روزبه‌روز قوی‌تر و گسترده‌تر شد. امام خامنه ای در این باره می فرمایند: «در زمان امامت آن بزرگوار شش خلیفه، یکی پس از دیگری، آمدند و به درک واصل شدند. آخرین نفر آنها، «معتز» بود که حضرت را شهید کرد و خودش هم به فاصله‌ی کوتاهی مُرد. این خلفا غالباً با ذلت مردند؛ یکی به‌دست پسرش کشته شد، دیگری به دست برادرزاده‌اش و به همین ترتیب بنی‌عباس تارومار شدند؛ به عکسِ شیعه. شیعه در دوران حضرت هادی و حضرت عسگری (علیهماالسّلام) و در آن شدت عمل روزبه‌روز وسعت پیدا کرد؛ قویتر شد.» (1)

رهبر معظم انقلاب به نقش امام هادی (علیه السلام) در حفظ و تقویت شبکه‌های شیعی اشاره کرده و می‌فرمایند که حضرت توانستند با وجود فشارهای خلفای عباسی، پیام امامت را به سراسر دنیای اسلام برسانند و تعداد مؤمنان به این مکتب را افزایش دهند. امام خامنه ای می فرمایند:«در همین شهر سامرا عده‌ی قابل توجهی از بزرگان شیعه در زمان امام هادی (علیه‌السّلام) جمع شدند و حضرت توانست آنها را اداره کند و به وسیله‌ی آنها پیام امامت را به سرتاسر دنیای اسلام - با نامه‌نگاری و... - برساند. این شبکه‌های شیعه در قم، خراسان، ری، مدینه، یمن و در مناطق دوردست و در همه‌ی اقطار دنیا را همین عده توانستند رواج بدهند و روزبه‌روز تعداد افرادی را که مؤمن به این مکتب هستند، زیادتر کنند. امام هادی همه‌ی این کارها را در زیر برق شمشیر تیز و خونریز همان شش خلیفه و علی‌رغم آنها انجام داده است.» (2)

رهبر معظم انقلاب بر این مساله تاکید می کنند که اثر مجاهدت های امام هادی نه در گسترش شیعه که در حفظ اصل دین بود و اگر مجاهدت های امام هادی علیه السلام نبود اسلام نیز به همان عاقبت مسیحیت و یهود در تحریف باور ها و استحاله دینی روبرو شده و اسلام ناب در لابلای تاریخ به دست فراموشی سپرده می‌شد.

 ایشان در این باره می‌فرمایند:«یک روزِ مجاهدت این بزرگوارها - ائمه (علیهم‌السّلام) - به قدر سالها اثر میگذاشت؛ یک روز از زندگی مبارک اینها مثل جماعتی که سالها کار کنند، در جامعه اثر میگذاشت. این بزرگواران دین را همین‌طور حفظ کردند، والّا دینی که در رأسش متوکل و معتز و معتصم و مأمون باشد و علمایش اشخاصی باشند مثل یحییبن‌اکثم که با آن‌که عالم دستگاه بودند، خودشان از فساق و فجار درجه یکِ علنی بودند، اصلاً نباید بماند؛ باید همان روزها بکل کلکِ آن کنده میشد؛ تمام میشد. این مجاهدت و تلاش ائمه (علیهم‌السّلام) نه فقط تشیع بلکه قرآن، اسلام و معارف دینی را حفظ کرد؛ این است خاصیت بندگان خالص و مخلص و اولیای خدا. اگر اسلام انسانهای کمربسته نداشت، نمیتوانست بعد از هزار و دویست، سیصد سال تازه زنده شود و بیداری اسلامی به‌وجود بیاید؛ باید یواش یواش از بین میرفت. اگر اسلام کسانی را نداشت که بعد از پیغمبر این معارف عظیم را در ذهن تاریخ بشری و در تاریخ اسلامی نهادینه کنند، باید از بین میرفت؛ تمام میشد و اصلاً هیچ چیزش نمی‌ماند؛ اگر هم میماند، از معارف چیزی باقی نمی‌ماند؛ مثل مسیحیت و یهودیتی که حالا از معارف اصلیشان تقریباً هیچ‌چیز باقی نمانده است. این‌که قرآن سالم بماند، حدیث نبوی بماند، این همه احکام و معارف بماند و معارف اسلامی بعد از هزار سال بتواند در رأس معارف بشری خودش را نشان دهد، کار طبیعی نبود؛ کار غیرطبیعی بود که با مجاهدت انجام گرفت. البته در راه این کار بزرگ، کتک‌خوردن، زندان‌رفتن و کشته‌شدن هم هست، که اینها برای این بزرگوارها چیزی نبود.» (3)

امام خامنه ای راهبرد امام هادی علیه السلام را جهاد تبیین از سوی شبکه شیعیان دانسته و در مقابل اقدامات دشمن عمالکرد امام را فعالانه ترسیم کرده و آن را یک جنگ روانی تمام عیار توصیف می‌کنند. ایشان می فرمایند: «امام هادی علیه‌السلام با دیدِ یک انسان مبارز  به دربارِ متوکّل رفت و مجلسِ شراب او را به مجلس معنویت تبدیل کرد. یعنی او را مغلوب کرد؛ به طوری که در آخرِ حرفهایش، متوکّل برای حضرت عطر آورد و او را با احترام بدرقه کرد. در مبارزه‌ای که شروع کننده‌ی آن، خلیفه‌ای تندخو و قدرتمند بود، امام هادی دست به یک جنگ روانی زد؛ مبارزه‌ای که در آن نیزه و شمشیر کاربُرد ندارد.» (4)

(1) بیانات بعد از مراسم روضه‌خوانی در سالروز شهادت امام علی النقی علیه‌السلام (۱۳۸۳/۰۵/۳۰)

(2) همان

(3) همان

(4) بیانات در تاریخ  ۱۳۸۰/۶/۳۰