نوشدارو پس از مرگ سهراب

به گزارش خبرگزاری رسا،‌ نوشدارو پس از مرگ سهراب؛ این دقیقا واکنش مسؤولان ورزشی و سیاسی کشورمان بعد از بلایی است که کنفدراسیون فوتبال آسیا بر سر ما آورد. درست ۴۸ ساعت بعد از آنکه AFC در حرکتی از قبل برنامه‌ریزی شده، میزبانی بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا را از همه نمایندگان ما گرفت و بعد از آن بحرین را به عنوان میزبان متمرکز بازی‌های مقدماتی جام‌جهانی تعیین کرد، مدیران ورزشی و سیاست خارجی، گرد هم آمدند تا تصمیم جدیدی بگیرند؛ درست مثل آنکه اول شیمیایی شوید و سپس به دنبال ماسک اکسیژن بگردید!

این نشست روز گذشته بین مسعود سلطانی‌فر وزیر ورزش، رضا صالحی‌امیری رئیس کمیته ملی المپیک، شهاب‌الدین عزیزی‌خادم رئیس فدراسیون فوتبال و همچنین سعید خطیب‌زاده سخنگوی دستگاه دیپلماسی برگزار شد. از محتویات این نشست خبری به بیرون درز نکرد اما از صحبت‌های وزیر ورزش مشخص بود آنها مطابق همیشه، همه تقصیرات را گردن تحریم‌ها انداختند تا کوچک‌ترین تقصیری متوجه خودشان نباشد.

وزیر ورزش می‌گوید کنفدراسیون فوتبال آسیا با این رفتارها عینا در زمین تحریم‌های آمریکا علیه کشورمان بازی می‌کند اما به این پرسش پاسخ نمی‌دهد چرا تا پیش از حضور آقایان در راس قدرت چنین بلایایی بر سر فوتبال ما نازل نشده بود؟ برجام که سال ۹۴ امضا شد، نه تنها کوچک‌ترین کمکی به بهبود وضعیت فوتبال ما در آسیا نکرد، بلکه دقیقا بعد از آن بود که با سرکردگی سعودی‌ها بیشترین فشار از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا متوجه ما شد.  

نشستی که دیروز برگزار شد، حکم همان نوشدارو بعد از مرگ سهراب را دارد، چرا که همیشه لابی و مذاکرات مخفیانه را قبل از صدور آرا انجام می‌دهند. همان زمانی که همه حواس دستگاه دیپلماسی به مسائل غیرورزشی بود، همان زمانی که مدیران فوتبال و اهالی آن فقط به انتخابات فدراسیون چشم دوخته بودند، همان زمانی که فوتبال به مثابه کودکی سر راهی، بی‌بزرگ‌تر بر سر راه مانده بود و حواس هیچ کس به آن نبود؛ درست همان برهه بود که شیخ سلمان بحرینی برای رساندن کشورش به جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر همه توانش را به کار بست. ما در هیات‌رئیسه کنفدراسیون فوتبال آسیا، مهدی تاج را داشتیم اما متاسفانه چند ماه قبل هیچ کس به فکر فوتبال نبود. در چنین فضایی بود که سعودی‌ها با کمک مخفیانه قطر و بحرین موفق شدند بزرگ‌ترین ضربه را به فوتبال ما بزنند. کنفدراسیون فوتبال آسیا پیش از این قبول کرده بود نمایندگان ایران و سعودی بنا به همان درخواست سعودی‌ها در خاک هم بازی نکنند و کشور ثالث میزبان بازی‌ها باشد اما حالا همان AFC رای خود را نقض کرده و باید استقلال و احتمالا فولاد ۲ نماینده کشورمان در خاک سعودی بازی‌های متمرکز لیگ قهرمانان آسیا را برگزار کنند!

آن روزی که مهدی علی‌نژاد، معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش مدعی شد ما پیروز این پرونده شدیم، باید امروز را حدس می‌زد و می‌دید چگونه مسؤولان فوتبال آسیا در پس پرده با سعودی سازش می‌کنند و در این بین فوتبال ما قربانی محض می‌شود.

دیروز آقایان بعد از مدت‌ها غیبت دور هم جمع شدند تا اینگونه به مردم بقبولانند ما در حال تلاش برای گرفتن حق فوتبال هستیم! اما کیست که نداند تصمیم گرفته شده، بویژه درباره بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا به هیچ عنوان قابل تغییر نیست. اگر نمایندگان ما بخواهند با تمرد و اعتراض در بازی‌ها شرکت نکنند، آن وقت جرایمی سنگین و محرومیت‌هایی به مراتب سنگین‌تر متوجه فوتبال ما خواهد شد. اما اگر استقلال و احیانا فولاد (در صورت صعود از مرحله پلی‌آف) بخواهند در خاک سعودی بازی‌های‌شان را برگزار کنند، آن وقت چه ضمانتی است که سعودی‌ها فصل بعد در صورت هم‌گروهی با تیم‌های ایرانی پا به خاک کشورمان بگذارند؟ بله! متاسفانه ما بازنده این بازی بودیم و انداختن همه تقصیرات گردن تحریم‌ها فقط شانه خالی کردن از کوتاهی خودمان است.

 * نامه اعتراض‌آمیز ظریف و سلطانی‌فر به اینفانتینو

پس از این جلسه، رئیس کمیته ملی المپیک از اعتراضات پردامنه مسؤولان ورزشی و سیاسی ایران به تصمیم اخیر «‌ای‌اف‌سی» خبر داد. رضا صالحی‌امیری با اعلام این خبر گفت: از نظر ما این یک تصمیم سیاسی بود، چون بعد از فشارها در حوزه سیاسی و اقتصادی، حالا می‌بینیم در حوزه ورزش این فشارها علیه ایران شکل گرفته است. ظریف رسما در نامه‌ای به اینفانتینو اعتراض خود را اعلام و با برخی کشورهای تصمیم‌ساز در این حوزه نیز رایزنی و مذاکره کرد. همچنین وزیر ورزش نیز نامه‌ای در این باره به رئیس فیفا ارسال کرده است. ما نیز به‌عنوان کمیته ملی المپیک در نامه‌ای به توماس باخ، رئیس IOC اعتراض خود را اعلام کردیم. فدراسیون نیز مقرر شد به فیفا و ‌«ای‌اف‌سی» نامه بنویسد. وی افزود: این یک مسأله ملی است و همه ظرفیت کشور برای آن باید بسیج شود. متاسفانه این تصمیم ناعادلانه گرفته شده و از خلأ مدیریتی فدراسیون فوتبال ایران نهایت سوءاستفاده را کرده‌اند. مسؤولیت این بی‌تدبیری برعهده شخص شیخ سلمان، رئیس «‌ای‌اف‌سی» است. رئیس کمیته ملی المپیک در پاسخ به این سوال که نمایندگان ایران در «‌ای‌اف‌سی» چه اقدامی انجام دادند، گفت: من اطلاع ندارم از این کرسی چه استفاده‌ای کردیم و بهتر است از خود آقایان بپرسید. ما وظیفه خودمان را انجام دادیم و امیدواریم به نتیجه منجر شود.

 * پرسش از صالحی‌امیری: چرا آقای ظریف زودتر وارد نشد؟

مصاحبه کوتاه رئیس کمیته ملی المپیک را خواندید. جناب صالحی‌امیری این تصمیمات کنفدراسیون فوتبال آسیا را تماما سیاسی می‌داند. سوال ما این است: چرا شما با آگاهی از این موضوع، پیش‌ از این وارد عمل نشدید؟ خبر رسمی انتخاب بحرین به عنوان میزبان بازی‌های تیم‌ ملی فوتبال کشورمان، اگر چه روز جمعه رسانه‌ای شد اما نگاهی به آرشیو رسانه‌ها نشان می‌دهد دست‌کم چند هفته قبل بسیاری از رسانه‌های داخلی و حتی منطقه عنوان می‌کردند میزبانی به کشور بحرین می‌رسد. نامه فعلی آقای ظریف و سایر مسؤولان به نظر خودتان تا چه حد موثر است؟ همان‌گونه که دستگاه دیپلماسی کشورمان در موارد سیاسی، قبل از صدور احکام از مدت‌ها قبل رایزنی و لابی را شروع می‌کند و با اهرم‌های در اختیارش می‌تواند ورق را برگرداند، باید درباره ورزش هم همین دیپلماسی با شدت و قدرت بیشتری اعمال می‌شد. اگر دستگاه دیپلماسی چند ماه قبل با جدی گرفتن شایعات و خبرهایی که دلالت بر میزبانی بحرین می‌کرد، وارد کارزار می‌شد و به کمک فدراسیون فوتبال می‌آمد، شاید الان کنفدراسیون فوتبال آسیا براحتی این حق‌خوری بزرگ را انجام نمی‌داد. رابطه ما با کشور عراق از حیث سیاسی بسیار مطلوب است، از سویی براحتی قادر بودیم با استفاده از رابطه‌مان با کشور چین، دو کشور هنگ‌کنگ و کامبوج را هم هم‌راستای خودمان کنیم، آن وقت براحتی با آرای بالا قادر به تغییر میزبانی می‌شدیم اما متاسفانه دستگاه دیپلماسی هیچ استفاده‌ای از رابطه حسنه بین ما و کشورهای عراق و چین نکرد تا به همین راحتی شیخ‌سلمان بحرینی، بزرگ‌ترین خدمت تاریخ را به کشور کوچکش کند. اینکه دلاورمردان تیم ‌ملی ما در هر زمان و مکانی قادر به شکست رقبای خود هستند یک موضوع است اما اینکه دستگاه دیپلماسی و کلا دولت، چه کمکی به این دلاورمردان می‌کند موضوع دیگر.

 * پرسش از وزیر ورزش: چرا قبلا تحریم‌ها باعث گرفتن میزبانی از ما نمی‌شد؟

بعد از نشست روز گذشته، مهم‌ترین حرف مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش و جوانان این بود: «تحریم‌ها بخشی از پازل فشاری است که کنفدراسیون فوتبال آسیا روی آن دست گذاشته است و تصمیم ناعادلانه خود را توجیه می‌کند». همان‌طور که انتظار می‌رفت وزیر ورزش بدون آنکه کوچک‌ترین تقصیری را در این باره متوجه دستگاه متبوعش کند، مطابق اکثر مدیران دولت، همه تقصیرات را گردن تحریم‌ها انداخت. تحریم‌های یکجانبه علیه مردم ایران نه به چند سال اخیر مربوط است و نه دشمنی کنفدراسیون فوتبال آسیا با ما چیز جدید و غیرقابل پیش‌بینی‌ای بود اما پرسش‌مان را تکرار می‌کنیم: چرا پیش از این، تحریم‌ها نمی‌توانست به این راحتی موجب از دست رفتن میزبانی‌های ما در حوزه ورزش شود؟ چه اتفاقی در حوزه برجام رخ می‌دهد که اتفاقا از چند ماه پس از امضای آن، میزبانی‌ها یک به یک از ما گرفته می‌شود؟ آنچه بیش از همه به چشم می‌خورد، این است که همه حواس دولت به برجام بوده و دستگاه دیپلماسی کوچک‌ترین توجهی به موضوع مهم ورزش نکرده است. برجام زمانی که آمریکا هم به آن متعهد بود، نه تنها هیچ کمکی به ما در گرفتن میزبانی‌ها نداشت، حتی برعکس مشکلات ما دقیقا از همان زمان شروع شد.

گرانی هر کالایی را شاید بتوان به گردن تحریم‌ها انداخت، بسیاری از مشکلات سیاسی را هم شاید بشود به گونه‌ای به تحریم‌ها مرتبط دانست اما باید پذیرفت فوتبال ما بیشتر قربانی سوءمدیریت از داخل بوده تا مساله تحریم‌ها. در اینجا نه بحث انتقال پول مطرح بوده و نه چیزهای دیگر، فقط بحث امنیت و رعایت کردن پروتکل‌های بهداشتی بوده که متاسفانه با کم‌کاری مدیران و همچنین بی‌توجهی وزارت امور خارجه، خیلی راحت، با وجود آنکه ما مهدی تاج را در اتاق تصمیم‌گیری کنفدراسیون فوتبال آسیا داریم اما شیخ سلمان ضربه بزرگی را به فوتبال ما وارد کرد. تنها لحظه‌ای را تصور کنید که تیم‌ ملی فوتبال کشورمان با کارشکنی‌های بحرین، به هر ترتیبی نتواند از گروهش صعود کند! آن وقت هم جام‌جهانی ۲۰۲۲ را از دست داده‌ایم، هم جام ملت‌های بعدی را. به همین راحتی دولت دوازدهم در روزهای پایانی خود زمینی لم‌یزرع و بایر را تحویل فوتبال ایران می‌دهد! کاش کمی، تنها کمی مدیران تصمیم‌گیر ما در وزارت امور خارجه، وزارت ورزش و فدراسیون متوجه بودند میزبان شدن بحرین در چنین وضعیتی چه بهای وحشتناکی برای فوتبال ما در پی خواهد داشت.

منبع:وطن امروز