کشیش ارشدی که حقانیت پیامبر اسلام را فریاد کرد

به گزارش سرویس کتاب و نشر خبرگزاری رسا، تأکید و بشارت‌های انبیا به ظهور حضرت محمد (ص) از نکاتی است که موضوع آیاتی چند از قرآن کریم همچون سوره بقره آیات ۸۹ و ۱۴۶، سوره آل‌عمران آیه ۸۱، سوره اعراف آیه ۱۵۷، سوره احقاف آیه ۱۰، سوره فتح آیه ۲۹ و سوره صف آیه ۶ بوده است.

یافتن این بشارت‌ها در آثار برجای‌ مانده از پیامبران پیشین، هم حقانیت آیات قرآن را آشکار می‌کند، هم دلیل مضاعفی بر حقانیت رسالت حضرت محمد (ص) است و هم کرامت پیامبرانی را نشان می‌دهد که مژده و پیشگویی آنها تحقق یافته است. 

نکته جالب‌تر آن‌که فرد حق‌جویی که که بشارات انبیاء گذشته و تحقق آنها را پس از آن می‌بیند، درمی‌یابد که در دلِ تاریخی بامعنا زندگی می‌کند. او با توجه به این نکته که در تاریخی طرح‌دار زندگی می‌کند که تاکنون فصل‌هایی از آن محقق شده است و از این رو می‌توان به تحقق یافتن فصل‌های شیرین‌تر و پایان خوش آن در آینده امیدوار بود، از ناامیدی و اضطراب نجات می‌یابد. 

در میان آثاری که از دیرباز تا امروز به این موضوع پرداخته‌اند، کتاب محمد در کتاب مقدس (Muhammad In The Bible)، نوشته اسقف مسلمان‌شده ایرانی، استاد «عبدالاحد داود» (۱۲۴۶-۱۳۱۹ش)، یکی از آثار مهم، مرجع و اصلی این حوزه است. وی ر میان فرقه عیسویان کلدانی متحده بود. وی در سال ۱۸۶۷ در ارومیه (ایران) متولد شد؛ تحصیلات مقدماتی خود را در این شهر گذراند و بعدها در خارج از ایران به دریافت درجهٔ علمی بی. دی (لیسانس الهیات) مفتخر شد. مدت سه سال عضو فعال هیئت آموزشی میسیون اسقف اعظم کانتربوری در میان عیسویان آسوری (نسطوری) بود. در سال ۱۸۹۲ کاردینال وون او را به رم اعزام داشت و او در کالج تبلیغ فیده مدت ۳ سال به مطالعات و پژوهش‌های فقهی و فلسفی مشغول بود و در سال ۱۸۹۵ رسماً به مقام قسیسی (کشیشی) کلیسای کاتولیک ارتقا یافت.

در سال ۱۹۰۳ بار دیگر به انگلستان رفت و به عضویت انجمن موحدین درآمد و در سال ۱۹۰۴ از سوی انجمن موحدین بریتانیایی و خارجی مأمور انجام فعالیت‌های آموزشی و روشنگرانه در میان قوم خود شد ولی در هنگام بازگشت از انگلستان به ایران در استانبول توقف کرد و پس از چندین ملاقات و گفت‌وگو با علمای اسلام و مطالعات و تحقیقات قبلی رسماً به دین اسلام درآمد و نام عبد الاحد داوود را برای خود انتخاب کرد.

چنانچه از نتایج پژوهش‌ها و آثارش آشکار است عبد الاحد به زبان‌های عبری، آرامی (سریانی)، لاتین، یونانی، ارمنی و عربی تسلط داشته و به زبان‌های فرانسه، انگلیسی، فارسی، ترکی و آرامی مقاله و کتاب نوشته است و در زمینه زبان و زبانشناسی به معنای اعم از نعمت و نبوغ خاصی برخوردار بوده.

او که اروپا را زیر پا گذارده، در واتیکان ردای اسقفی به تن کرده و می‌توانسته به مقامات عالی‌تر کلیسایی نایل شود، پس از زیر و رو کردن کتب و رسالات عهود عتیق و جدید و پیشگویی‌های انبیای سلف به حقانیت رسالت خاتم النبیین یعنی محمد ایمان آورده و مسلمان می‌شود.

پس از اسلام آوردن مجموعه مقالاتی را در مجله «Islamic review» می‌نوشته که نخستین‌بار در سنگاپور و مالزی آن‌ها را به شکل کتاب چاپ کرده‌اند و در کتابی به نام محمد در تورات و انجیل، آن مقالات به زبان فارسی ترجمه شده.

تأسف‌آور است که با وجود چاپ‌های متعدد این کتاب در کشورهای مختلف، در کشور زادگاه این مستبصر کشیش ارشد، ترجمه فارسی آن تنها یک بار در سال ۱۳۶۱ شمسی منتشر شده است. از این رو هم اکنون ویرایش جدیدی با اضافات و اصطلاحات از کتاب در «انتشارات جمکران» در دست چاپ است و به زودی به دست محققان خواهد رسید./826/د102/ق