بازی ایرانی علیه فرهنگ اسلامی!
به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، در قرن بیستم میلادی صنعت بازی سازی دیجیتال دیده به جهان گشود و گسترش روز افزون ابزارهای رسانه‌ای و دیجیتالی باعث شد بازیهای قدیمی و جمعی کم کم به وادی فراموشی سپرده شوند. آن روزها دستگاه‌ها و بازیهای ابتدایی مونس بازیکنان بودند و امروز شاهد همراهی همیشگی این بازی‌ها با انسان‌ها هستیم؛ حتی در تخت خواب!
تهاجم فرهنگی یک حقیقتی است که وجود دارد؛ می‌خواهند بر روی ذهن ملت ما و بر روی رفتار ملت ما - جوان، نوجوان، حتی کودک - اثرگذاری کنند. این بازیهای اینترنتی از جملۀ همین است. رهبر معظم انقلاب ۱۳۹۲/۹/۱۹
آن روزها «پک‌من» اولین بازی بود که اوقات فراغت را پر کرد. آن روز کسی شاید به ذهنش خطور نمی‌کرد این شخصیت‌های ساده پیکسلی امروز به شخصیت‌های سه‌بعدی و پیچیده‌ای تبدیل شوند. شخصیت‌های «پک‌من» امروز به‌عنوان شخصیت‌های پدر برای شخصیت‌های بازی رایانه‌ای شناخته می‌شوند.
امروزه شاهد تولید بازیهای متعدد و مختلفی در ژانرها و بسترها یا پلتفرم‌های مختلفی هستیم. درحال حاضر کامپیوتر، پلی‌استیشن، ایکس‌باکس، تلفن‌های همراه هوشمند و... وظیفه سرگرمی را دنبال می‌کنند. از آن جهت که بازیهای رایانه‌ای پیوند عمیقی با زندگی انسان دارد باید توجه جدی‌تری نیز نسبت به این مسأله شود که در این زمینه می توان به دو بازی «نهنگ آبی» و «پوکمون‌گو» اشاره کرد و نیازمند هوشیاری مسؤولان امر است.
دغدغه یک بازی‌ساز
هر بازی‌ساز با دو دغدغه محوری در تولید بازی روبرو است؛ یکی داشتن سوژه و داستانی متناسب با بازی و دیگری تیمی تخصصی که بتوانند در زمینه‌هایی چون بوم اقتصادی، گیم‌پلی که مشخص کننده حدود اختیارات دخالت بازیکن در روند بازی است؛ گرافیک، بازی‌ساز، برنامه‌نویس سرور، گرافیست، دسترسی گرافیکی و چینش مرحله که بیشتر به Ui و Ux مشهور است، برسند.
البته مهم‌ترین مسأله بازی‌سازانی که دغدغه فرهنگی دارند، استفاده از یک موتور بازی سازی ملی است؛ چرا که اگر یک شرکت داخلی به دانش ساخت موتور بازی سازی دست یابد، آن را انحصاری می‌کند و منتشر نمی‌سازد. از طرفی در بازار شاهد حضور چندین موتور بازی سازی غیربومی با کاربردها و توان‌مندی‌های مختلف هستیم که می‌توان یونیتی، آنریل، کانستراکت و گیم‌میکر به عنوان مطرح‌ترین آن‌ها نام برد.
شاید در ۳ یا ۴ سال پیش مطرح‌ترین بازیهای ایرانی به ۴ یا ۵ عنوان محدود می‌شد که توسط شرکت‌های دغدغه‌مندی نیز تولید شده بودند. بازی دوران افتخار، عملیات انهدام، مبارزه در خلیج عدن از جمله آن‌ها بودند.
نمایی از کافه بازار
امروز با وجود گستردگی کاربران پلتفرم اندروید هنوز پلتفرم رایانه و پلتفرم‌هایی چون پلی‌استیشن و ایکس‌باکس مخاطبان خود را حفظ کرده است؛ اما هنوز شاهد عقب ماندگی صنعت بازی‌سازی دغدغه‌مند ایران در زمینه تولید بازی‌هایی در این پلتفرم‌های بکر هستیم.
البته نسبت به عملکرد مسؤولان انتشار بازیهای رایانه‌ای ایرانی نقدهایی وجود دارد. هنگامی که در بازارهای فروش بازیهای اندرویدی جست‌وجویی کنید، می‌توانید به‌راحتی بازی‌هایی را که به دنبال ترویج بدحجابی، آزادی روابط مرد و زن، آلات قمار، تجمل‌گرایی و رفاه‌زدگی و در یک کلمه مروج فرهنگ غربی هستند را بیابید.
ضعف محتوایی و فقهی؛ عمده‌ترین مشکل امروز بازی سازی
با وجود پیشرفت کیفی بازیهای رایانه‌ای از لحاظ فرم، باز این ضعف محتوایی و فقهی در بازیهای اندرویدی مشاهده می‌شود که حتی مؤسسه مصاف به‌عنوان یکی از مؤسسات انقلابی شناخته می‌شود از این قاعده مستثنی نیست؛ چرا که در انتشار نسخه دوم بازی «مهدیار» در چند ویرایش ابتدایی این بازی، شخصیت مادر مهدیار بدون حجاب بوده و حتی سازندگان این بازی چنین اشتباهی را اتفاقی عرفی تلقی می‌کردند!
به‌جز مؤسسه مصاف، تیم‌های بازی‌سازی زیادی هستند که به این آفت مبتلا هستند. بازی‌هایی که از مشخصه‌های خوب فرمی برخوردارند ولی تهی از محتوای ناب اسلامی هستند. تمام این مسائل را با جست‌وجویی کوتاه و جامع می‌توان به دست آورد و باید تأسف خورد که همچون عرصۀ سینما شاهد کم کاری جبهه انقلاب اسلامی در این زمینه هستیم.
قماربازان مجازی و استعمارگران نرم
یکی از بازیهای اندرویدی درمورد قماربازی است که توبه کرده ولی به دلایلی دوباره به این وادی باز می‌گردد و بازیکن واقعی باید به برنده شدن این شخصیت در بازی‌ها کمک کند. در بازی دیگری نیز که توسط همین تیم بازی سازی تولید شده است، دختری از اهالی جنوب کشور همراه دوست پسر خارجی‌اش که در خارج تحصیل می‌کردند به ایران باز می‌گردند تا جزیره خود را آباد سازند.
تحقیر بومیان جزیره، اسامی بیگانه برای ساختمان‌های بازی و حتی معماری غیر ایرانی که در بازی مشاهده می‌شود تداعی تهاجم نظامی انگلیسی‌ها و پرتغالی‌ها را برای مخاطبی که کمی تاریخ خوانده باشد، رقم می‌زند؛ البته در آن زمان با تیر و تفنگ وارد می‌شدند و در اینجا با تهاجم و نفوذ فرهنگی!
البته در اینجا نمی‌خواهیم مشت را نمونه خروار بگیریم، ولی بسیاری از بازیهای رایانه‌ای که در حال تولید و عرضه شدن در بازار هستند نیازمند بررسی محتوایی هستند. وقتی بازی‌سازان دغدغه دینی و مذهبی ندارند و تنها برای کسب درآمد به این صنعت روی آورده‌اند، حاضرند دست به هرکاری بزنند تا پول بیشتری از تولید بازی نصیب‌شان شود. این‌طور می‌شود که شاهد انتشار ۱۷ قسمت از یک بازی بی‌کیفیت با قیمتی بالا هستیم که روایتی از زندگی و تحول یک دزد است.
البته بازیهای اندرویدی خوبی نیز تولید شده است که می‌توان به آن‌ها نیز اشاره‌هایی داشت. مجموعه بازی سفر جنجالی، گشت پلیس، پنج‌گانه بازی گذرگاه، عبور از گذرگاه، سیمرغ، یگان پشتیبانی، ندای افتخار، یگان ویژه و... نمونه‌ای از بازی‌هایی هستند که در آن به محتوا نیز توجه شده است؛ اما متأسفانه به نسبت بازیهای بی‌محتوا، به مثابه سوزنی در انبار کاه به حساب می‌آیند.
نیروهوایی ارتش در چند سال اخیر با جذب سربازانی که در بازی‌سازی متخصص هستند و حمایت از آن‌ها، دو اثر با عنوان «صاعقه» و «شکارچی» را تولید کرده و همچنین با حمایت نیروی انتظامی بازی «گشت پلیس» ساخته شد.
وظیفۀ حوزه علمیه در قبال بازی‌سازی
انتظاری که در اینجا از حوزه علمیه می‌رود، ورودی تاثیرگذار و مثبت برای ایجاد و حمایت از گروه‌های بازی‌ساز است. آموزش و برگزاری دوره‌های تبلیغی و آموزشی برای علاقه‌مندان این عرصه و نظارت و ارزیابی بازیهای رایانه‌ای که در حال تولید و انتشار هستند نیز می‌تواند گام مهمی در پیش‌برد اهداف فرهنگی حوزه باشد./ی702/ق
محمدحسین کتابی
