فرهنگ‌سازی با مهربانی

به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، نقش حکومت مستبد پهلوی در ترویج و توسعه فساد و بی‌حجابی در ایران بر کسی پوشیده نیست و این اقدام پس از سفر رضاشاه به ترکیه شدت بیشتری یافت تا جایی که علل عقب‌ماندگی کشور و القای این تفکر غلط به جامعه از دستاورد‌های این سفر تلقی می‌شود. تغییر سبک غربی و ورود به دنیای مدرنیته با استفاده ابزاری از زنان ازجمله فرآیند‌هایی بود که پهلوی اول بر آن تأکید داشت و در این زمینه از هیچ کوششی فروگذار نبود.

البته در این میان نباید از نقش و سیاست‌های دولت انگلیس غافل شد که تلاش می‌کرد با عوام‌فریبی و سردادن شعار تجدد جامعه ایرانی را به سمت بی‌حجابی سوق داده و از این منظر منافع سیاسی و اقتصادی خود را تأمین نماید. در این میان علمای اسلام و روحانیون شیعه بار‌ها با این تفکر رضاشاه به مبارزه بر خاسته و با سخنرانی‌ها و روشنگری‌های مکرر مردم را از این دسیسه شوم استکبار و عمال دست‌نشانده‌اش یعنی حکومت پهلوی آگاه می‌ساختند.

اما نکته‌ای که باید در مسئله حجاب به آن توجه شود لزوم ترویج عفاف و حجاب به‌عنوان ارکان سلامت جامعه و حفظ شأن و حرمت زنان و درنهایت داشتن جامعه‌ای پویا و امن برای زیست همگانی است و این اتفاق در دوران پهلوی به‌هیچ‌عنوان ایجاد نشد.

در ادامه این مبحث بخشی از نظرات حجت‌الاسلام‌والمسلمین پناهیان در خصوص لزوم داشتن حجاب در جامعه برای شما به نگارش درآمده که امیدواریم مفید فایده واقع شود.

وی در ابتدای سخنان خود با اشاره به نگاه انسان به زوایای مختلف زندگی می‌گوید: انسان می‌تواند از زوایای مختلف به پدیده‌های مختلف و متنوع زندگی نگاه کند و برداشت‌های متفاوتی داشته باشد. نشاط‌آورترین بخش زندگی را می‌تواند از زاویه‌ای بنگرد که کسالت‌آور باشد و بالعکس می‌تواند به مسئله‌ای که خیلی کسل‌کننده است از زوایه‌ای نگاه کند که زیبا جلوه کند و با نشاط با آن روبه‌رو شود. انسان هوشمند، عاقل و زیرک انسانی است که از بهترین راه به پدیده‌های عالم نگاه کند. در دوران معاصر، ابزار‌های مختلف و متنوع رسانه‌ای مثل ماهواره‌ها، سینما، تلویزیون و … در سرتاسر جهان، در برنامه‌های مختلف خود برای مردم نسبت به حوادث و مسائل، زاویه دید ایجاد می‌کنند، یعنی آن‌ها را گاهی زشت‌تر، گاهی زیباتر، گاهی سخت‌تر و گاهی آسان‌تر نشان می‌دهند تا بتوانند بر مخاطب تأثیر بگذارند.

حجت‌الاسلام پناهیان ادامه داد: یک زاویه دید که متولیان فرهنگی و به‌خصوص هنرمندان رسانه می‌توانند درباره مسئله حجاب از آن الهام بگیرند این است که حجاب را به معنای مهربانی تعبیر کنند. مهربانی در مسئله حجاب به این معناست که به نوع رفتار و عقیده خود در مسئله حجاب، فردی نگاه نکند و فقط خودش و خواسته‌هایش را در نظر نگیرد و همواره دو گروه را مدنظر و در نظر داشته باشد که غافل شدن از یکی از این دو گروه بعضا، صدماتی جبران‌ناپذیر بر اجتماع وارد می‌سازد: یکی زنان دیگر، که با بی‌حجابی خود آن‌ها را به عرصه رقابت نکشد زیرا عموما دختران جوان سعی می‌کنند در زیبا جلوه دادن خود، از دیگران پیشی بگیرند و نام آن را هم دلبری می‌گذارند، اما این رفتار دل بردن نیست بلکه دل شکستن است و نامهربانی کردن بر بقیه زنان است، چون با این کار رقابتی ایجاد می‌کنند که در این رقابت زنان مسن‌تر و گروهی از دختران دچار محرومیت از زندگی سالم و بانشاط و مختلف شدن آن و همچنین محرومیت از همسر می‌شوند، چراکه در مسابقه سنگین جلوه گری و جلب‌توجه مردان از رقابت بازمانده‌اند. نگاه فرد محور این دسته از زنان مثل راننده ماشینی است که در روز بارانی به‌سرعت از میان چاله‌های داخل جاده عبور می‌کند و بر افرادی که داخل پیاده‌رو هستند آب می‌پاشد و آن‌ها را خیس می‌کند و بعدش می‌گوید به من ربطی ندارد می‌خواست کنار بایستد، درحالی‌که اصلا متوجه نیست که مردم در پیاده‌رو و مسیر صحیح خود حرکت می‌کردند و این خود اوست که دیگران را دچار اذیت کرده است. یعنی کسی که دیگران را در نظر نگیرد و بر بقیه انسان‌ها نامهربان باشد خیلی رفتار‌ها می‌تواند داشته باشد.

در جوامع غربی بااینکه حجاب رواج ندارد، ولی آدم‌های معمولی معمولا این چیز‌ها را رعایت می‌کنند، همه‌جا خودشان را تزئین نمی‌کنند، همه‌جا شروع به دلبری و دل شکستن نمی‌کنند، ولی در جامعه ما متأسفانه حرص و ولع ویژه‌ای در این زمینه وجود دارد باید این فرهنگ تغییر کند. همین مسئله، خودش یک زاویه دید جدید است که مغفول مانده است. امیدوارم که موردتوجه قرار بگیرد./د102/ف