نیاز امروز بشر به منجی فرصتی برای شکوفایی مهدیباوری در دل جهانیان است
به گزارش خبرگزاري رسا، چند روز قبل بود که در فضای مجازی ویدئویی انتشار یافت که در قلب آمریکا و در مرکز شهر نیویورک، مردی با صدای بلند همه را دعوت به توبه و طلب یک منجی را فریاد میزد. این روزها بسیار جای توجه و تأمل دارد و در تاریخ بشر کمتر دورهای اتفاق افتاده که آحاد بشر، در همه جای عالم، به قدر امروز احساس نیاز به یک منجی داشته باشند.البته با شیوع ویروس کرونا و ناتوانی بشر در جلوگیری از مرگ و میر ناشی از آن و ضعف کشورهای به ظاهر پیشرفته در کنترل این ویروس منحوس، بیش از بیش چهره ناتوانی بشر اومانیستی را نمایانتر ساخت.
تاریخ، احساس نیاز به منجی و مهدی (عج) و احساس نیاز به یک دست قدرت الهی را در کمتر دورهای از زندگی انسان سراغ دارد. در رابطه با نیاز همگانی بشر امروزی به وجود یک منجی برای رهایی از مشکلات و رسیدن به صلح، عدالت و امنیت با حجتالاسلام والمسلمین ابوذر کاظمیان استاد حوزه و کارشناس مهدویت گفتوگو کردیم.
دنیای امروز دچار سوءاستفاده قدرتها از علم است
کاظمیان با تأکید بر اینکه دنیای امروز بعد از پشت سرگذاردن نحلهها و تفکرات مختلف، از کمونیسم گرفته تا دموکراسی و لیبرال دموکراسی، احساس امنیت و آسایش نمیکند، افزود: علیرغم این همه پیشرفتهای علمی، بشر کمبود فقر، شکاف طبقاتی و بیعدالتی را درخود میبیند. دنیای امروز دچار سوءاستفاده قدرتها از علم است؛ قدرتها از علم، کشفیات طبیعت و تواناییهای استخراجشده از طبیعت سوءاستفاده میکنند.
«انتظار» فراتر از احساس نیاز است
حجتالاسلام کاظمیان بیان داشت: این عوامل موجب شده است تا انسان، در همه جای دنیا احساس خستگی کرده و از درون احساس نیاز به یک دست نجاتبخش کند. باتوجه به این نیازها است که اسلام از ما خواسته است، انتظار فرج داشته باشیم. البته «انتظار» به معنای دست روی دست قرار دادن و کاری نکردن نیست، بلکه انتظار فراتر از احساس نیاز بوده است.
در انتظار فرج امید هست
وی ادامه داد: انتظار، اعتقاد به این است که یک آینده قطعی وجود دارد که من میتوانم مقدمات حصول و به دست آمدن آن را مهیا کنم. پس در انتظار فرج امید هست، تحرک هست، اقدام وجود دارد. بنابراین امروز ما باید به عنوان یک منتظر واقعی آنچه وظیفه ما است را شناخته و سعی در هموار کردن شرایط ظهور از طرف خودمان کنیم.
این استاد حوزه با اشاره به شاخصههای یک منتظر واقعی ابراز داشت: با طولانی شدن زمان غیبت و القای شبهات و وسوسهها و مشاهده فعالیت گسترده دشمنان دین و حجم انبوه ظلمها و تاریکی، برخی دچار یأس و ناامیدی میشوند و از عدالت وعده داده شده، مأیوس میشوند که باید در انتظار فرج حس امیدواری و نوع نگاهمان بیشتر توام با انگیزه و امیدواری به آینده باشد.
تنها پیامی که ادیان الهی برای امیدوار بودن بشر مخابره کردند
وی گفت: البته این حس، خیال و وهم نبوده، بلکه آنچه که از تفکرات مختلف سیاسی و اعتقادی تا به امروز بیان شده است، نتوانست بشر را زنده و امیدوار نگه دارد و تنها پیامی که ادیان الهی و دست پنهان قدرت پشت صحنه وعده داده شده، توانست آحاد بشر را امیدوار نگه دارد.
حجتالاسلام کاظمیان اظهار داشت: در تاریخ تشیع زمانی بوده است که تعداد حامیان و محبان اهل بیت (ع) از انگشتان دست هم تجاوز نمیکرد. اما امروز شاهدیم که حکومتهایی با محوریت فرامین اهل بیت (ع) تشکیل شده و از طرفی خود مردم دنیا حتی کسانی که دینی ندارند، امیدوار به منجیای هستند که در ادیان به آنها وعده داده شده است.
وی افزود: در ایامی که انسان امید به ظهور دارد، نباید دچار عجله و شتابزدگی شود، چون همین شتابزدگی و عجول بودن، راه را برای معاندین و شبههافکنان باز میکند و همچنین موجب باز شدن راهی برای راهزنان اعتقادی و دکانداران فریبکار میشود و از طرفی به مرور زمان برای خود فرد منتظر نیز ایجاد شک، شبهه و تزلزل میشود.
در اجتماع نیز مردم مقدمات ظهور را ایجاد کنند
این کارشناس مهدویت با بیان اینکه انتظار و اعتقاد به فرج فقط به اعتقادات شخصی مربوط نیست، خاطرنشان کرد: در عین اینکه فرد باید معتقد و شرایط فردی برای ظهور را مهیا کند، در اجتماع نیز مردم مقدمات ظهور را ایجاد و فراهم کنند, یعنی اینگونه نباشد اجتماع ما رنگ و بوی مهدوی نداشته، بلکه فقط به دنبال خودسازی و تحولات فردی باشیم.
«کرونا» مهدیباوری را در دلهای جهانیان شکوفا کرده است
وی ادامه داد: پس در عین انتظار فرج فردی، باید اجتماع را هم برای ایجاد تحول مهدوی مهیا و آماده کنیم. از بازار گرفته تا ادارات، ارگانها و نهادهای اجتماعی. بنابراین امروز با شرایط ایجاد شده و تحولات درونی و مهیا شدن شرایط آحاد بشر(به خاطر ویروس کرونا)، بهترین فرصت برای دعوت به فطرت پاک و خداجویی است و از این طریق میتوان مهدیباوری و انتظار فرج را در دلها شکوفا و در عرصه عمل در اجتماع ایجاد کرده و افراد را دعوت به خداجویی و خدامحوری کرد./1360/