انتشار کتاب عدل شناسی پاسخ به سؤالات و شبهات
به گزارش خبرنگار سرویس کتاب و نشر خبرگزاری رسا، مؤسسه انتشارات زمزم هدایت وابسته به پژوهشگاه علوم اسلامی امام صادق (ع) کتاب «عدل شناسی پاسخ به سؤالات و شبهات»از سری کتابهای، درسهای از عقاید اسلامی نوشته حجتالاسلاموالمسلمین رضا محمدی را روانه بازار نشر کرده است.
در فرهنگ شکوهمند اسلامی و نیز ادب فارسی «پرسیدن» به قصد باریابی به حقیقت هماره ارزشمند و مقدس بوده است و این به آن سبب است که بسیاری از زوایا نحایای حقیقت تنها در پرتو پرسش است که خود مینماید و چشم جویندگان راستی و درستی را به جمال خویش روشن میسازد. قرآن کریم، این کتاب جاودان الهی به صراحت میفرماید: «فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکرِ إِنْ کنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ» از آگاهان بپرسید اگر نمیدانید.
از این آیه و آیات دیگر میتوان به این حکم کلی رسید که آدمی در آنچه نمیداند، مییابد به آنان که میدانند رجوع کنند و حقیقت یا دستکم گوشهای از حقیقت را از این گذر بازیابد.
پژوهشگاه علوم اسلامی امام صادق نمایندگی ولیفقیه در سپاه، وظایف متعددی بر عهده دارد. یکی از آنها، ارائه پاسخهای متین و استوار به پرسشهای فرا روی مخاطبان است که میباید روزآمد، متناسب با سطح علمی و فکری مخاطبان، دارای اولویت، متقن و علمی باشد. آنچه هم اکنون به فضل الهی فراهم آمده و پیش روی است، مجموعهای از پرسشها و پاسخهای عالمانه حجتالاسلام و المسلیمن رضا محمدی است که در شبکه سراسری رادیو معارف پخش شده و به صورت مکتوب عرضه میگردد. امید میبریم بخشی از نیازهای علمی، فکری و اخلاقی مخاطبان را برآورده و ما را در امر خطیر پاسخگویی، گامی پیش ببرد.
ساختار کتاب
نگارنده کتاب را در دوازده فصل به رشته تحریر درآورده است که عناوین آن بدین شرح است:
عدل الهی، سیر تاریخی اصل عدل الهی، حکمائی اسلامی، فواید مصائب و شرور، متکلمان شیعی و معتزلی، جبر و اختیار، توحید یا تفویض، افعال الهی (قضا و قدر)، مفهوم قضا و قدر در روایات، افعال الهی-فلسفه آفرینش، هدف خلقت انسان از نظر قرآن کریم و افعال الهی، سنتهای الهی.
برشی از کتاب:
فواید مصائب و شرور
بر فرض که شرور وجودی باشند و شریت آنها مطلق باشد و جدائی آنها از نظام آفرینش نیز امکان داشته باشد، این پرسش مطرح است که آیا شرور سراسر شرند و هیچ فایدهای بر آنها مترتب نیست یا فواید فراوانی در بطن شرور و مصیبتها وجود دارد؟ در اینجا به بعضی موارد اشاره میشود:
مصائب زمینه ساز رشد و ترقی: اصولاً بدیها و سختیها و مصیبتها مقدمه خوبیها و خوش بختیها هستند. انسان تنها در کوره شداید و سختیها است که آبدیده شده، به تکامل میرسد. «اِنّ مَعَ العُسْرِ یسْراً؛ مسلماً بعد از هر سختی، آسانی است. (انشراح/6)»
امیرالمؤمنین درنامه ای که به حاکم بصره (عثمان بن حنیف) نوشته است به ایننکته اشاره میفرماید: پس از سرزنش او به خاطر شرکت در مجلس یکی از اشراف که فقرا به آن سفره راهی نداشتهاند و پس از اشاره به وضع خوراک و پوشاک خود و این که ممکن است کسی بگوید که اگر غذای پسر ابوطالب این است پس چکونه میتواند در جنگ مقابل پهلوانان بایستد، میفرماید: «أَلاَ وَإِنَّ الشَّجَرَةَ الْبَرِّیةَ أَصْلَبُ عُوداً، وَالْرَّوَائِعَ الْخَضِرَةَ أَرَقُّ جُلُوداً، وَالنَّابِتَاتِ العِذْیةَ أَقْوَی وَقُوداً، وَأَبْطَأُ خُمُوداً...؛ بدانید درختی در بیابان خشک میروید، شاخهای سختتر دارد و گیاهان خوش نما که در زمینهای نمناک میرویند، پوست نازکتری دارند، رستنیهای صحرایی آتش سوزان تر دارند و دیرتر خاموش میشوند.
خلاصه مفهوم سخن حضرت آن است که سختی کشیده مقاومتر است.
خدای تعالی برای رسیدن انسان به کمال نهایی هم در تشریع شدائد و سختیهایی قرار داده است و هم در تکوین.