آیت‌الله تحریری:
رجب، ماه متصل شدن به عظیم مطلق است
تولیت مدرسه علمیه مروری با بیان اینکه رجب، ماه متصل شدن به عظیم مطلق است، گفت: رجب، ماه مغفرت و آمرزش گناهان است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت‌الله محمدباقر تحریری تولیت مدرسه علمیه مروی، در سومین جلسه تشریح فضائل ماه با عظمت رجب که به صورت مجازی برگزار شد، گفت: رجب از ماه‌های عظیم الهی است.
وی با بیان اینکه ماه رجب نسبت خاصی با خداوند متعال دارد، ادامه داد: این نسبت خاص در پرتوی توجه ویژه به ماه رجب و قرار گرفتن در مسیر بندگی معنا می شود، انسان در این ماه با تقویت ارتباط خود با پروردگار می تواند زندگی خود را متحول کند.
آیت‌الله تحریری ماه رجب را فرصتی عظیم برای بندگی خداوند دانست و ابراز کرد: انسان اگر به عظمت ماه رجب و بهره بردن از آن راه پیدا کند در واقع می توان گفت او ندای ملک ماه رجب که داعی نام دارد را شنیده است؛ بنابراین انسان به هر میزان بتواند زمینه استفاده از فضائل ماه رجب را در وجود خود مهیا کند به همان مقدار ندای ملک الهی این ماه را می شنود.
تولیت مدرسه علمیه مروی با اشاره به اینکه خداوند متعال از طریق این ملک پیام و نداهایی به انسان می دهد، اظهار داشت: یکی از آن پیام ها این است که می فرماید: من همنشین کسی هستم که با من همنشینی کند؛ انسان در هر درجه ای از اطاعت پروردگار متعال باشد آن جایگاه همنشینی با حضرت حق است.
وی با بیان اینکه همنشینی با پروردگار بیانگر الطاف الهی به بندگان است، عنوان کرد: همچنین می فرماید: اطاعت می کنم از کسی که مرا اطاعت می کند؛ مقصود این است که بنده مطیع خداوند به جایگاهی می تواند برسد که خداوند متعال درخواست او را اجابت می کند یا به عبارتی بهاء دادن و تعظیم در مقابل بنده ای است که در اوج ضعف و کوچکی قرار دارد.
آیت‌الله تحریری ادامه داد: انسانی که ضعف محض است و در این ماه می تواند به مرحله ای برسد که در ارتباطش با عظیم مطلق، عظمت پیدا کند. با اینکه انسان استحقاق آن را که خداوند حتی لحظه ای به حرف او گوش دهد را ندارد اما خداوند برای بنده مطیعش چنین جایگاهی را قائل است؛ بنابراین استجابت دعا از طریق بندگان خاص الهی نشانه بارز این فرمایش خداوند متعال است.
تولیت مدرسه علمیه مروی با اشاره به اینکه رجب ماه بخشش گناهان است، ابراز کرد: همچنین می فرماید: اگر در این ماه کسی از من طلب مغفرت کند من او را می بخشم؛ از اعمال رایج این ماه استغفار است.
وی ادامه داد: ادعیه و اذکار زیادی در این ماه از ائمه اطهار(ع) برای رفع نواقص و گناهان آدمی بیان شده و خداوند نیز وعده داده که من نواقص شما را رفع می کنم؛ بخشندگی پروردگار در واقع همان برطرف کردن نواقص است.
آیت‌الله تحریری با بیان اینکه رجب ماه خدا است، عنوان کرد: خداوند در این ماه انسان ها را به بندگی خود فرا می خواند تا رحمت خاص خویش را شامل حال بندگان کند؛ زمینه های ارتباط‌های خاص با پروردگار در این ماه فراهم است.
تولیت مدرسه علمیه مروی افزود: در ماه رجب هر کسی از خداوند طلب هدایت کند پروردگار او را هدایت می کند، بالاترین خواسته انسان در این ماه عظیم باید طلب هدایت باشد؛ همچنین می فرماید: من این ماه را ریسمانی بین خود و بندگانم قرار دادم کسی که به این ریسمان چنگ بزند به من متصل شده است./813/پ202/ب1
گزیده ای از خبر را می توانید در کلیپ صوتی زیر بشنوید
ارسال نظرات
نظرات بینندگان
مشاهدات شخصی و جسته و گریخته من می‌گوید که مردم در گوشه و کنار کشور از خطر کرونا آگاه شده‌اند و کمابیش راه‌های مقابله با آن‌را هم می‌دانند. کمپین‌های اطلاع‌رسانی احتمالا خوب عمل کرده و هشدار لازم به مردم رسیده ولی این همه ماجرا نیست. مطمئنم خیلی از مردم خواهند گفت که «خودم هم می‌دانم که چه کنم ولی امکانش را ندارم!»
این‌ها چه کسانی هستند؟ چند مورد را مثال بزنیم:
۱) کسانی که توانایی مالی برای خرید انبوهی از مواد و وسایل ضدعفونی و پیش‌گیری (خصوصا با قیمت‌های جدید) را ندارند و به زحمت حداقل‌های زندگی خود را تامین می‌کنند.
۲) کسانی که ذخیره مالی و پس‌انداز لازم یا حقوق ثابت و تضمین‌شده برای خانه‌نشینی را ندارند و مجبور هستند که با وجود ریسک بیمار شدن، هزینه زندگی خود و خانواده‌شان را تامین کنند.
۳) کسانی که مجبورند با حضور در سر کار، بخش‌ها و تاسیسات کلیدی جامعه را سرپا نگه دارند. کادر زحمت‌کش و فداکار درمان را همه در ذهن داریم ولی گروه‌های دیگری هم هستند که اگر همه‌شان خانه‌نشین بشوند جامعه نمی‌تواند سرپا بماند: صندوق‌دار سوپرمارکتی که باید سر کار بیاید تا مردم بتوانند خرید کنند، ماموران بخش آب و برق و انرژی و مخابرات که باید زیرساخت‌ها را سرپا نگه دارند، ماموران انتظامی، کارمندان بانک‌ها، داروخانه‌ها، پیک‌های توزیع خرید آن‌لاین و ...
۴) کسانی که حمایت خانوادگی یا شرایط لازم یا توانایی جسمی برای عمل کردن کامل به اصول خانه‌نشینی و قرنطینه و رعایت بهداشت را ندارند.
در کنار اطلاع‌رسانی و دعوت به کاهش تعاملات اجتماعی به فکر این گروه‌ها هم باید باشیم و به آن‌ها کمک کنیم. چه جور کمکی؟ طبعا کمک مالی و لجستیکی و کالایی و خدمات داوطلبانه یک قدم مهم است. ولی در کنار آن‌ها یک کمک بزرگ دیگر این است که که اگر امکانش را داریم «خانه‌نشین» شویم. این طوری جامعه را خلوت می‌کنیم و احتمال انتقال بیماری به قشرهای با توانایی کم‌تر را کم می‌کنیم.