معرفی کتاب "انتخابات؛ حماسه سبز حضور"

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، با توجه به در پیش بودن انتخابات مجلس شورای اسلامی در این نوشته به معرفی کتاب "انتخابات حماسه سبز حضور (با استفاده از آیات و روایات و قانون اساسی)" نوشته محمد موحدی نژاد پرداخته ایم.
این کتاب را مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن در ۹ فصل: ارزش انسان و اهمیت انتخاب، جمهوری اسلامی، حضور مردم، ملاک‌های انتخاب بهترین، نشانه‌های بهترین انتخاب، معیار‌های بهترین در قانون، دیدگاه‌ها درباره انتخاب بهترین، سفارش و توصیه‌ها، سخنی با داوطلبین، و آفت‌ها منتشر کرده است.

در مقدمه کتاب درباره اهمیت انتخابات چنین آمده است:

آری مسئله انتخابات و انتخاب که همیشه از ویژگی خاصی برخوردار می‌باشد، شناختن صالحان، و واگذاری امانت به آنهاس؛ که انجام این فرمان الهی و پرداختن به این امر مهم آگاهی، هشیاری، عدالت خواهی، پشتکار، مقاومت و حضور امت در صحنه را طلب می‌کند.

امیرمؤمنان علی  در این باره می‌فرماید: «فلیست تصلح الرعیه الا بصلاح الولاه و لا تصلح الولاه الا باستقامه الرعیه»؛ یک کشور اصلاح نمی‌شود مگر اینکه کارگزاران، زمامداران و مسئولینش صالح باشند و آن‌ها اصلاح نمی‌شوند مگر به استقامت و پشتکار مردم.

بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، امام خمینی  می‌فرماید: «وصیت اینجانب به ملت در حال و آینده این است که با اراده مصمم خود به احکام اسلام و مصالح کشور، در تمام انتخابات چه انتخاب رئیس جمهور و چه انتخاب خبرگان و وکلای مجلس در صحنه باشند و افرادی که دارای تعهد به اسلام و جمهوری اسلامی که غالباً بین متوسطین جامعه و محرومین می‌باشند و غیر منحرف از صراط مستقیم و بدون گرایش به غرب و شرق و مکتب‌های انحرافی و اشخاص تحصیل کرده و مطلع بر مسائل روز و سیاست‌های اسلامی را انتخاب کنند.»

رهبر حکیم و فرزانه انقلاب هم در این رابطه می‌فرمایند: «مهم‌ترین مسئله حضور پرشور، سالم و قوی مردم در انتخابات است. کسانی می‌توانند وارد صحنه رقابت شوند که به اسلام و نظام اسلامی و قانون اساسی و امام معتقد باشند. افرادی باتقوا، طرفدار محرومین، مخالف عملی با فساد به خصوص فساد مالی و اقتصادی، توانمند، بااخلاص و عالم حضور داشته باشند»؛

بنابراین توجه و عمل به چند مهم وظیفه ما می‌باشد:

الف) حضور آگاهانه و مخلصانه، گسترده و جدی.

ب) عمل به وظیفه و فرمان الهی.

ج) شناساندن و آگاهی دادن به دیگران با رعایت اصول دینی، اخلاقی و اجتماعی.

د) پرهیز از فتنه ها، شایعه پراکنی ها، تنش‌ها و جنجال‌های بیهوده و صف شکنی و اختلاف افکنی.

ه) مراقبت از افتادن به دام ها، نقشه ها، شعار‌های فریبنده و دروغین منافقان و دشمنان اسلام و انقلاب و کشور.

همچنین، درباره ملاک‌های انتخاب بهترین فرد نیز با توجه به مضمون آیات و روایات به موارد ایمان و تقوا، علم و حکمت، سابقه خوب و روشن، انقلابی و مجاهد راه خدا، هجرت، داشتن توان و قدرت کار و امانت دار، لایق، رشید، مقاوم، شجاع و قاطع، سوز و عشق به دین و مردم، داشتن تجربه و حیاء، داشتن اصالت خانوادگی، داشتن روحیه خدمتگزاری، و در فصل نهم با عنوان "آفت‌ها" به برخی صفات ناپسند همچون موارد زیر اشاره شده است: 
تعصب، ناآگاهی، جو زدگی، کبر و غرور، تقلید نابجا و کورکورانه، شایعه، دشمنی، اسراف، غیبت، عیب جویی و هرزه گویی، تجسس و سوء ظن، سخریه و استهزاء.

بخشی از کتاب:

حبّ و بغض‌های نابجا

شرکت در انتخابات چه برای داوطلبین و آن کسی که خود را برای پذیرفتن این مسئولیت لایق و شایسته می‌داند و چه برای مردم یک وظیفه دینی و الهی است. انجام این وظیفه، انگیزه الهی می‌خواهد. وارد کردن حبّ و بغض‌های نابجا این انگیزه مقدس را در وجود انسان می‌میراند. گرایش‌های باندی و جناحی، رفاقت‌ها و یا نسبت‌های قومی و قبیله‌ای و هم صنف بودن و ... برگرفته از هوا‌های نفسانی و وسوسه‌های شیطانی است که با اخلاق اسلامی سازگاری ندارد. پیامبر گرامی اسلام  می‌فرماید: «حبُّکَ للشَّیءِ یُعمی و یُصِمُّ»؛  دوست داشتن (بدون انگیزه صحیح و الهی انسان را) کور و کر کننده است؛ و حضرت علی  می‌فرماید: «عینَ المحبِّ عَمْیَهٌ عَنْ مَعایبِ المحبوبِ وَ أُذُنُهُ صَمّاءُ عَنْ قُبْحِ مَساویهِ»؛ چشمان دوست، دربرابر عیب‌های محبوبش کور، و گوش هایش در برابر قبیح و زشت او ناشنواست.

رشوه و فریب

جای سؤال است کسی که با رشوه و عوام فریبی و مخارج گزاف می‌خواهد مسئولیتی را در نظام اسلامی بدست آورد، آیا می‌تواند به هنگام رسیدن به مقام از ارزش‌های اسلامی دفاع کرده و خدمتگزار خوبی برای مردم مسلمان باشد؟

امیرمؤمنان علی  در این باره می‌فرماید: «السّیّد مَن لا یُصانِعُ و لا یُخادِعُ و لا تَغُرُّهُ الْمطامِعُ»؛ آقا (مسئول و کارگزار) مردم کسی است که رشوه ندهد و حیله گری و فریبکاری نکند و چیز‌های طمع انگیز او را به طمع نیندازد.

 توسل به روش‌های ناپسند

مقام‌ها و مسئولیت‌های دنیایی ارزشی ندارد که انسان برای رسیدن به آن، و مردم برای رأی آوردن کسی که داخل حزب و گروه، هم شهری و هم زبان و ... آن هاست به هر کار و روش ناپسندی دست بزند؛ که اگر خدای ناخواسته چنین شد جز وزر و وبال چیزی برای ما باقی نخواهد ماند. سخن خداپسندانه علی  در این باره چنین است: «لا تَقبَلِ الرِّئاسَهَ عَلی أَهلِ مَدینَتِکَ، فَإِنَّهُمْ لایَستَقیمونَ لَکَ اِلّا بِما تَخْرُجُ بِهِ مِنْ شَرْطِ الَّرئیسِ الفاضِلِ»؛ ریاست و مسئولیت شهر را (در زمانی که مردم به روش‌های غلط، زشت و ناپسند عادت دارند) به عهده مگیر، چرا که به کلام تو و دلسوزی هایت گوش فرا نمی‌دهند، مگر، آن که اعمالی (ناپسند) را انجام دهی، در حالی که با انجام آن، شرایط رئیس شایسته، (لایق) و فاضل را از دست می‌دهی.