نگاهی به کارنامه مک‌کین؛ ده‌ها سال حمایت از جنگ، از غرب آسیا تا آفریقا
به گزارش خبرگزاری رسا، با مرگ «جان مک کین» با نگاهی اجمالی بر مواضع سیاست خارجی این سناتور ارشد آمریکایی می‌توان مواضع او را در یک کلمه خلاصه کرد: «جنگ‌طلبی».
این سناتور ۸۱ ساله ایالت «آریزونا» بعد از حدود یک سال دست و پنجه نرم کردن با سرطان، بامداد امروز (یکشنبه) درگذشت. اوایل شهریور سال گذشته دفتر «جان مک کین»، رئیس کمیته نیروهای مسلح مجلس سنای آمریکا خبر داد که او «تومور مغزی» دارد.
جان مک کین سال ۱۹۳۶ در یک بیمارستان کوچک در پایگاه نیروی دریایی آمریکا مستقر در کانال پاناما متولد شد.
«جان اس. مک‌کین جونیور» پدر او از نظامیان سرشناس بود و در سه دهه از ۱۹۴۰ تا ۱۹۷۰ در جنگ‌های مختلف حضور داشت و تا درجه دریاسالاری هم پیش رفت. از جمله سمت‌های او فرمانده «فرماندهی اقیانوس آرام» آمریکا بود.
جان مک کین و پدرش
«جان اس. مک‌کین سینیر» پدربزرگ مک کین هم از دریاسالارهای سرشناس بود. او به همراه پدر سناتور مک کین، نخستین پدر و پسری بودند که توانستند نظامی چهار ستاره در ارتش شوند. ارتش آمریکا برای بزرگداشت پدر و پدربزرگ جان مک کین، در سال ۱۹۹۲ یک کشتی نیروی دریایی را به «یواس‌اس جان اس مک‌کین» نامگذاری کرد.
شهرت جان مک کین در آمریکا در جریان جنگ ویتنام و اسارتش در جریان بمباران مواضع ویتنامی‌ها آغاز شد. او ۲۶ اکتبر ۱۹۶۷ در حال بمباران ویتنام شمالی بود که هواپیمایش هدف موشک قرار گرفت و سقوط کرد.
ویتنامی‌ها بعد از انتقال او به زندان متوجه شدند که او پسر یک دریاسالار برجسته آمریکایی است. گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای زیادی درباره وخامت اوضاع او در اسارت و همچنین شکنجه او منتشر شد.
طبق روایت آمریکایی‌ها، در مارس ۱۹۶۸ مک کین به انفرادی برده شد و دو سال در آنجا ماند. او سرانجام در ۱۹۷۳ آزاد شد و در بازگشت به کشورش از او به عنوان «قهرمان» استقبال شد.
مک کین و نیکسون رئیس‌جمهور آمریکا در بازگشت از اسارت
او بعد از مدت کوتاهی برای حضور در رقابت‌های کنگره آمریکا نامزد شد و توانست در سال ۱۹۸۳ برای اولین بار به عنوان عضو مجلس نمایندگان آمریکا از ایالت «آریزونا» وارد کنگره این کشور شود.
او سپس کرسی سنای آمریکا از آریزونا را انتخاب کرد و توانست سناتور این ایالت شود و به تدریج و با بالا رفتن سابقه‌اش، رئیس کمیته نیروهای مسلح آمریکا هم شد.
او شانس خود را برای ریاست جمهوری هم امتحان کرد و پس از یک ناکامی در دوره مقدماتی مبارزات سال ۲۰۰۰ سرانجام ۲۰۰۸ توانست نامزد جمهوری‌خواهان در این انتخابات شود، اما در رقابت نهایی از «باراک اوباما» نامزد دموکرات‌ها شکست خورد.
مواضع تند مک کین درباره بسیاری از مسائل سیاست خارجی، چهره‌ای خاص از او در میان سیاستمداران آمریکایی درست کرده بود.
در همین ارتباط، «تد گالن کارپنتر» عضو ارشد اندیشکده آمریکایی «بنیاد کیتو» در یادداشتی، او را «جنگ طلب» و «حتی بدتر از جورج بوش» خواند.
مک کین که همواره خواستار فشارهای اقتصادی و نظامی علیه ایران بود، در ضدیت با مردم ایران با سرکرده گروهک تروریستی «منافقین» دیدار و در برخی نشست‌های این گروهک حضور داشت. شاید یکی از بهترین مثال‌ها درباره جنگ طلب بودن جان مک کین و خصومت او علیه دیگر کشورها را بتوان در مواضع او علیه ایران دید.
دیدار مک کین با سرکرده گروهک تروریستی منافقین
این سیاستمدار آمریکایی سال ۲۰۰۷ در جریان جلسه پرسش و پاسخ در ایالت کارولینای جنوبی، آوازی با محتوای جنگ علیه ایران سر داد و با خنده گفت: «بر روی ایران بمب، بمب، بمب، بمب بریزیم».
این سناتور آمریکایی بعد از حصول توافق برجام بین گروه ۱+۵ و ایران به شدت از این توافق انتقاد کرد.
او در صحن سنا به شناسایی حق غنی سازی اورانیوم، تعطیل نشدن تاسیسات فردو، حفظ «توانمندی غنی سازی در حد صنعتی» و ساز و کار بازرسی‌ها در ایران، تاخت و مدعی شد که این توافق «راه را برای اتمی شدن ایران هموار می‌کند».
در سال‌های گذشته، مک کین همواره یکی از اولین اعضای کنگره بوده که نامش در کنار طرح‌های ضد ایرانی در قوه قانونگذاری ایالات متحده دیده می‌شد.
مواضع تند و جنگ طلبانه مک کین علیه دیگر کشورهای جهان هم به وفور وجود داشت.
او در موضوع تحولات سال ۲۰۱۴ اوکراین که در نهایت به درگیری‌های خیابانی و مسلحانه در «کییف» و متواری شدن «ویکتور یانوکوویچ» رئیس‌جمهور روس‌گرا از کشورش شد، نقش برجسته و واضحی ایفا کرد.
مک کین چند هفته قبل از این تحولات، به اوکراین سفر کرد و پس از دیدار کوتاهی که با رئیس‌جمهور این کشور داشت، به جمع «معترضان» در یکی از میدان‌های اصلی پایتخت رفت و بر حمایت واشنگتن از خواسته‌های آنها تاکید کرد.
از نظر او، واشنگتن برای مهار مسکو باید به اوکراین کمک‌های همه جانبه نظامی و اقتصادی می‌کرد و همچنین عضویت این کشور همسایه روسیه در ناتو را هموار می‌کرد.
مواضع ضد روسی او به دنبال تحولات ناشی از بر سر کار آمدن دولت غرب‌گرای «پترو پوروشنکو» در کییف از قبیل جنگ در مناطق شرقی اوکراین بین روس‌گراها و غربگراها و الحاق «شبه جزیره کریمه» به روسیه پس از یک همه پرسی به شدت تشدید شد و مک کین حتی خواستار کمک‌های نظامی گسترده امریکا به اوکراین برای مقابله با روسیه شد.
مک کین ضمن حمایت از تشدید تحریم‌ها علیه روسیه، بارها «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور این کشور را با الفاظی از قبیل «قاتل، مردی اهریمنی و آشوبگر» خطاب کرده و حتی مدعی شده بود: «معتقدم که او (پوتین) تهدیدی اصلی است، حتی بیشتر از داعش».
به دنبال جنجال‌ها درباره دخالت روسیه در انتخابات ۲۰۱۶ ریاست جمهوری آمریکا، مک کین اقدام ادعایی مسکو علیه واشنگتن را «اقدام جنگی» خوانده بود.
مواضع جنجالی او درباره کره شمالی هم بسیاری از رسانه‌های بین‌المللی را واداشت که به «جنگ طلب» بودن او اذعان کنند.
مک کین در انتقاد از آنچه که مواضع «ضعیف» دولت‌های آمریکا درباره کره شمالی خوانده بود، از «دونالد ترامپ» خواسته بود برای پایان دادن به برنامه اتمی این کشور به زور متوسل شود.
در یکی دیگر از مثال‌های مواضع مداخله جویانه مک کین علیه دیگر کشورها، باید به مواضع او علیه چین نگاه کرد.
مارس ۲۰۱۲ مک کین در مصاحبه با شبکه «سی.ان.ان» مدعی شد که قیام‌ها و شورش‌های شبیه به «بهار عربی» در حال نزدیک شدن به چین و روسیه است.
او همواره خواستار شدت عمل و جدید آمریکا در زمینه اختلاف‌های سرزمینی بین چین و برخی دیگر از کشورهای آسیایی در دریای چنین جنوبی بود.
جان مک کین، حامی سرسخت جنگ‌های آمریکا علیه افغانستان و عراق بود و بارها از این جنگ‌ها و اشغال این کشورها حمایت کرده بود.
او که همواره مخالف سرسخت دولت سوریه بود، چند ماه بعد از آغاز بحران سال ۲۰۱۱ و اعلام حمایت دولت آمریکا از به اصطلاح «معترضان سوری»، در سفری مخفیانه به سوریه رفت و با گروه‌های مسلح مخالف دمشق عکس‌های یادگاری گرفت.
سفر مخفی مک کین به سوریه و دیدار با معارضان مسلح
مک کین بارها بر لزوم کمک‌های نظامی و ارسال تسلیحات به گروه‌های معارض در سوریه تاکید کرد و حتی خواستار ایجاد منطقه پرواز ممنوع در سوریه شده بود.
او در قضیه تجاوز نظامی ناتو به لیبی در سال ۲۰۱۱ که منجر به ساقط شدن رژیم «معمر قذافی» شد، حامی سرسخت مداخله آمریکا در این جنگ بود.
جان مک کین یکی از پشتیبانان اصلی مداخله نظامی آمریکا در برخی کشورهای آفریقایی به بهانه «جنگ علیه تروریسم» از قبیل مالی، نیجریه و سومالی بود و از دولت‌های دموکرات و جمهوری‌خواه آمریکایی به دلیل کم توجهی به مداخله در قاره آفریقا انتقاد می‌کرد.
فهرست حمایت مک‌کین، این جمهوری‌خواه سنتی، از جنگ و مداخله خارجی به مراتب طولانی‌تر از موارد فوق‌الذکر است، اما به طور خلاصه می‌توان گفت وی در طول عمر سیاسی‌اش همواره از سیاست خارجی مداخله‌جویانه حمایت کرد؛ از غرب و شرق آسیا گرفته تا شاخ آفریقا./۸۴۷/ب۱۰۲/ع
منبع: فارس