نگاهی به "ادب الهی، تربیت فرزند" آیت الله مجتبی تهرانی
به گزارش خبرگزاری رسا، نشر مصابیح الهدی کتاب « ادب الهی، تربیت فرزند»؛ مجموعه سخنرانی عالم عامل ربانی آیت الله مجتبی تهرانی(ره) را منتشر کرده است.
«والدین تنها باید استعدادهای درونی فرزند خود را شکوفا کنند که ما از آن به «آبیاری زمین وجود کودک» تعبیر می‌کنیم. زمین وجودی کودک آماده است. بذر هم آماده است. در این حال والدین اگر به این زمین آماده، آب ندهند، خیانت کرده‌اند چه بسا جنایت کرده‌اند آبیاری کودک از دو طریق سمعی و بصری است. تربیت فرزند خیلی ظرافت دارد ولی در عین حال مشکل نیست. من برخلاف تصور همه که تربیت فرزند را امری مشکل تلقی می‌کنند، معتقدم که تربیت فرزند خیلی مشکل نیست ولی دارای ظرافت‌های علمی فراوانی است.»
متنی که خوانده شد از عالم عامل ربانی‌ای است که زندگی خویش را وقف تربیت نفوس بسیاری از عاشقان اهل‌بیت علیهم‌السلام کرد.
عالم عامل ربانی تعبیری جامع از سوی رهبر معظم انقلاب دربارۀ آیت الله مجتبی تهرانی است که نشان‌دهندۀ زندگی ثمربخش و پر برکت ایشان است. آقا مجتبی تهرانی با سیر و سلوک در زندگی فردی و جمعی خویش موفق شدند راهنمای عملی افراد زیادی باشند. جلسات نورانی سخنرانی ایشان یکی از جلوه‌های زندگی پر خیر ایشان بود؛ کتاب « ادب الهی، تربیت فرزند» ایشان حاصل همین جلسات است که از سوی نشر مصابیح الهدی منتشر شده است.
ریشه‌یابی دقیق مسائل مربوط به تربیت و جست‌وجوی بایسته‌های آن در عرصه‌های مختلف زندگی و نهایتاً دادن دستورها و رهنمودهای عملی برای رسیدن به مقام شایستۀ یک انسان باایمان، در صفحه به صفحۀ کتاب موج می‌زند. ایشان امور تربیتی را به ترتیب در چهار حوزۀ خانواده، مراکز آموزشی، محیط‌های رفاقت و دوستی و محل کار و اشتغال مورد بررسی قرار داده‌اند. مراحل تربیت کودک و اقتضائات هر مرحله، ابزار و روش‌های تربیت کردن و تربیت شدن، نقش حیا در تهذیب باطن، پیوند تفکیک‌ناپذیر میان تعلیم و تربیت یا علم و ادب، حساسیت مراکز آموزشی و اهمیت سرنوشت‌ساز شخصیت استادان و آموزگاران، آثار ویرانگر انحرافات فکری و رفتاری متصدیان امور آموزشی و پرورشی، شیوۀ دوست‌یابی و آزمودن رفیقان، آثار تربیتی شغل و حرفه و نیز همکاران و مراجعان در شکل‌گیری شخصیت انسان از جمله محورهای بسیار مهم این کتاب است که باید به دقت خواند و اندیشه کرد و به کار بست. مطالب نورانی کتاب را باید از دو نگاه خواند؛ یکی از نگاه تربیت خود و دیگری از نگاه تربیت دیگران به ویژه فرزندان. اگر آنچه در این کتاب می‌خوانیم راهنمای پرورش جان و روحمان نشود قطعاً تلاش برای تربیت فرزندان و دیگران بیهوده است بنابراین ابتدا باید خود را پیراست تا بتوان دیگران را آراست./۹۲۵/ د ۱۰۳/ش