نقش رسانه‌های وابسته در پیش بردن اهداف کشورهای غربی
به گزارش خبرگزاری رسا، در وقایع برجسته اخیر در عرصه بین الملل رفتار رسانه های جریان اصلی، بسیار کلیشه ای بود به طوری که می توان گفت این رسانه ها بیشترین خدمت را به قدرت های بزرگ در راستای رسیدن به اهدافشان کردند. از جمله این وقایع می توان به مسومیت جاسوس روس در انگلیس و نیز قضیه بمباران شیمیای سوریه اشاره کرد.
مقامات آمریکایی و اروپایی برای هرگونه اشتباه یا نارسایی عملکرد خود و یا حتی اتفاقاتی که در سراسر دنیا رخ می‌دهد، به سرعت سایر کشورها به ویژه روسیه را متهم می کنند. این اندازه از پرداختن به تئوری توطئه علیه شرق، حتی از جوزف مک‌کارتی، سیاستمدار آمریکایی نیز دیده نمی‌شد. آمریکا و انگلیس به تازگی چه در بحران‌ها و رسوایی‌های داخلی خود و چه به دلیل تلاش‌های شکست خورده در عرصه سیاست بین‌الملل، روسیه را متهم می‌کنند.
اتهام دولت انگلیس علیه روسیه در مورد قضیه مسمومیت سرگئی اسکریپال جاسوس سابق روس، وقتی لوث شد که بر خلاف ادعای دولت انگلیسی که ماده مسموم کننده فقط در روسیه ساخته می شود، دولت چک اعتراف کرد که این کشور نیز این ماده را تولید کرده است.
هنوز زمان زیادی از موضوع مسمومیت اسکریپال در انگلیس نگذشته بود که خبر حملات شیمیایی در سوریه مطرح شد. این حمله شیمیایی ادعایی در دوما، از سوی دو منبع مشکوک نقل شد یک، کلاه سفیدهای مورد حمایت آمریکا و انگلیس و دو، جامعه پزشکان سوری آمریکایی. با این حال زمان زیادی نکشید تا دروغ های مطرح شده به شیوه های مختلف فاش شود. به طور مثلا عجیب بود که سیلندر گاز کلر بجای پرتاب و برخورد، در روی یک تخت خواب به صورت سالم افتاده باشد؛ یا این که بسیاری از شاهدان عینی بیان کردند که هیچ حمله شیمیایی در این منطقه انجام نشده است و یا مصاحبه با حسن دیاب پسربچه ای که در کلیپ ها، به عنوان قربانی حملات شیمایی نشان داده می شد و بعد از آزادی از مناطق تحت محاصره بیان کرد که بعد از شنیدن هشدار (دروغین) حمله شیمایی به بیمارستان برده شده و از سوی کلاه سفیدها با آب زیاد شسته شد. اما هیچ کدام از این دلایل مانع از حمله کشورهای متجاوز یعنی آمریکا، فرانسه و انگلیس به سوریه نشد.
وقتی اعتبار و قانونی بودن اقدامات دولت انگلیس زیر سوال رفت، این دولت عملات خود در رسانه های جریان اصلی را مامور به حمله علیه رسانه ها و فعالان رسانه‌ای مستقل کرد. رسانه های وابسته و حامل دولت در انگلیس اثبات کردند که در جنگ رسانه ای و نشر اکاذیب بی رقیب هستند به طوری که رسانه های روس-هراس آمریکایی در برابر آنان اصلا به حساب نمی‌آیند.
آنچه که مشاهده می‌شود، جنگ علیه حقیقت، هجمه علیه صداهای مستقل با اتهام حمایت از روسیه و بشار اسد و نیز جنگ برای نابودی جریان روشنگر علیه رسانه های جریان اصلی و جنگ طلب است.
می توان این گونه نتیجه گرفت که رسانه های جریان اصلی، یعنی همان رسانه هایی که با بودجه های هنگفت کشورهای غربی-عربی در راستای اهداف این جبهه قدم بر می دارند، بزرگترین خدمت را به آن کرده اند اما با گذشت زمان و افزایش رسانه ها و صداهای مستقل، تناقض گفتار رسانه های وابسته، بیش از پیش نمایان می شود./۸۴۷/ب۹۰۱/ف