خروج روحانی ۹۶ از اعتدال!
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از روزنامه جوان، این روزنامه نوشت: «ظهور روحانی 96»، «پایان مدارا با رقبا» و «چند درصدید که فکر می‌کنید، قیم مردم هستید» بخشی از مواضع روحانی در سفر انتخاباتی روحانی به شهرهای همدان و کرمانشاه بود که تیتر نخست روزنامه‌های اصلاح‌طلب حامی وی شد. روزنامه دولتی ایران نیز که تلاش کرد، رویکرد به اصطلاح بی طرفی خود را رعایت کرده باشد، حفظ ظاهر کرد و از روحانی در صفحه نخست تیتر نزد، لکن همان سخنان ایشان را به نقل از پایگاه اطلاع رسانی روحانی در صفحه 3 بازتاب داد.
در شماره دیروز به نقد بخشی از مواضع خارج از هنجار رئیس‌جمهور و رئیس شورای عالی امنیت ملی و ذوق زدگی برخی رسانه‌های ضد انقلاب از جمله بی بی سی فارسی از مواضع ایشان پرداختیم و نوشتیم که این هنجار شکنی‌ها و عصبانیت شاید ناشی از ریزش آرای روحانی است.
روزنامه اصلاح طلب آفتاب یزد دیروز با انتخاب تیتر « پایان مدارا » بدون اینکه بخواهد، استراتژی مشترک حلقه نیاوران و اصلاح طلبان تند رو را لو داد و در تبیین مواضع روحانی در همدان به مناظرات سال 92 برگشت و نوشت پس از مناظره اول دلتنگ روحانی 92 شدیم که او از لاک مصلحت اندیشی خارج شود. مناظره‌ای که در آن روحانی سخنانی را بر زبان آورد که هیچ کس را یارای بیان آن نبود. این دلتنگی اما خیلی طولانی نبود و روحانی در همدان و کرمانشاه سخنانی بر زبان راند که روزنامه‌های اصلاح طلب را به وجد آورد. او بار دیگر با «بی پروایی و بی محابا » رقبای انتخاباتی را وانهاد و به جنگ نظام و ساختارهای قانونی آن رفت. این روزنامه به نقل از سخنگوی حزب اتحاد ملت (بدیل جبهه مشارکت منحله) صراحت (بخوانید حمله) روحانی را واکنشی به رقبای انتخاباتی وی می‌داند.
منتظر صراحت بیشتری از روحانی باشید!
آذر منصوری می‌گوید: بی پروا سخن گفتن خودش می‌تواند به اثر‌گذاری روی پایگاه رأی آقای روحانی و حضور بیشتر مردم و طبیعتاً نگرانی‌ای که نسبت به نتیجه انتخابات وجود دارد، منجر شود. او سپس پیش‌بینی می‌کند که به اعتقاد من در روزهای آینده شاهد «موضع‌گیری‌های صریح‌تری» از جانب رئیس‌جمهور خواهیم بود.
اما این صراحت رئیس‌جمهور چیست و خطاب به چه کسانی است؟ برای پاسخ به این سوال به دو گزاره از سخنان روحانی در جمع حامیان وی در همدان توجه کنید. « اردیبهشت 96 هم یکبار دیگر مردم ایران اعلام می‌کنند آنهایی که در طول 38 سال فقط اعدام و زندان بلد بودند، را قبول ندارند.»، «چه شده است که سخنگوی یک نهاد در این دو سه هفته سیاه نمایی دولت را یاد گرفته است؟ اجازه نمی‌دهم خانه‌ای که باید خانه عدالت باشد به خانه اتهام و دروغ تبدیل شود. » اکنون سوال اساسی این است که صراحت مورد انتظار اصلاح طلبان در این گزاره‌ها به کدام یک از نامزدهای انتخابات باز می‌گردد؟ آیا جز این است که او به جای رقیب هراسی به نظام هراسی رو آورده است؟ اعتدال، تدبیر و عقلانیتی که چهار سال است گوش فلک را کر کرده است، کجا رفت؟
از کلید و تدبیر خبری نیست
شاید پاسخ این رفتارهای تصنعی و هیجانی را در این باید جست‌وجو کرد که اکنون و پس از چهار سال همه وعده‌ها رنگ باخته و دست دولت خالی است، بنابراین چاره‌ای ندارد جز اینکه به « هیجان» پناه بیاورد تا بلکه کارنامه چهار ساله به فراموشی سپرده شود. به قول ظریفی روحانی در این کارزار انتخاباتی رقبا را به استراحت فرستاده و با گذشته نظام از جمله قوه قضائیه رقابت می‌کند. رقابتی که در آن نه از «کلید» و «تدبیر» خبری است و نه از کارنامه مبارزه با مفاسد اقتصادی چرا که حقوق‌های نجومی و ذخیره انقلاب‌خواندن نجومی‌بگیران همچنان بر دوش اعتدال سنگینی می‌کند.
روحانی طی روزهای گذشته همواره به برخی رقبای انتخاباتی خود حمله کرده که چرا از برخی جنبش‌های مدنی در کشورهای مختلف الگو می‌گیرند و جامعه را تقسیم بندی می‌کنند، اما خود در کرمانشاه مقابل اندک منتقدانش( به تعبیر او) تاب نیاورد و با پیش کشیدن اقلیت و اکثریت عملاً در مسیری پای نهاد که خود منتقد آن است. روحانی خطاب به آنها گفت: «ما اجازه نمی‌دهیم یک اقلیت با بلندگوهای بلند بخواهند اکثریت را منزوی کنند. شما چند درصد مردم هستید که احساس می‌کنید قیم مردم هستید.» آنچه روحانی در روز گذشته از خود به نمایش گذاشت نه موضع یک رئیس‌جمهور و نامزد انتخابات ریاست جمهوری که موضع اپوزیسیونی بود. آن‌هم از ناحیه کسی که در 38سال گذشته در حساس‌ترین مناصب اجرایی و امنیتی نقش‌آفرینی کرده است. ولو اینکه او بدون توجه به همه سوابق گذشته خود را یک «حقوقدان» بنامد.
روحانی نمی‌داند چه می‌گوید؟
محمدرضا زائری، فعال سیاسی و فرهنگی در همین زمینه با ابراز تعجب عمیق از مواضع تأمل‌برانگیز روحانی نوشت: این روزها بسیار از من پرسیده‌اند که به چه کسی رأی بدهیم ولی من همواره از نام بردن یک نفر مشخص پرهیز داشته و تنها به اصل حضور در انتخابات توصیه کرده‌ام. دلیلش هم این است که خواسته‌ام به همین اندازه ناچیز خودم در ایجاد همدلی و همراهی عمومی سهیم باشم زیرا اعتقاد دارم با شرایط فعلی کشور مهم‌ترین موضوع و حساس‌ترین مسئله ایجاد آرامش و ثبات است. تعجب می‌کنم چیزی که من طلبه کوچک می‌فهمم چرا برخی نامزدهای محترم انتخابات که خود را در سطح ریاست جمهوری کشور می‌دانند مراقبش نیستند!
آقای دکتر روحانی را به‌رغم همه انتقادها همچنان بیش از دیگران سزاوار وصف رجل سیاسی می‌دانستم و گمان داشتم باید شرایط طبیعی فضای اجتماعی را برای استمرار روند جاری ثبات کشور حفظ کرد و از همین رو به‌رغم دعوت برخی کاندیداها از ورود به عرصه فعالیت تبلیغاتی و سیاسی برای نامزدها امتناع کردم و باور داشتم که هر گونه حرکتی که فضا را متشنج و ملتهب کند خطرناک و زیان‌آفرین است. اما متأسفانه سخنان ایشان در همدان به شدت باعث نگرانی و تردید شد و معتقدم با این روند و رویکرد بیش از هرکسی خود ایشان به خودش ضربه می‌زند. راستش ابتدا که سخنان ایشان را خواندم باور نکردم و تصورم این بود که مطلب طنز است! بعد که اخبار دیگر را دیدم بیشتر تعجب کردم زیرا باور نمی‌کردم کسی با سابقه طولانی سیاسی و امنیتی آقای حسن روحانی نداند این نوع ادبیات و این لحن و این رویکرد و این شیوه چه معنایی دارد! و کسی که سال‌ها دبیر شورای امنیت ملی بوده متوجه نباشد که چه می‌کند! پیش از این ما نگران چنین رفتاری از سوی آقای احمدی‌نژاد بودیم و گمان می‌کردیم تنها او برای جلب آرا حاضر است هر کاری بکند، اما گویی هر کدام از ما خودمان یک پا احمدی نژادیم!
اکنون باید دید حد یقف صراحت و بی پروایی روحانی کجاست؟ آیا او می‌خواهد برای جلب آرای مردمی به هر قیمتی همچنان به انتحار سیاسی خود ادامه بدهد یا به قواعد دموکراسی و حقوقی حاکم بر مردم سالاری دینی تن خواهد داد؟ روحانی می‌گوید حقوقدان است، رعایت قواعد حقوقی را در عمل و رفتار او باید مشاهده کرد./۱۳۲۵//۱۰۲/خ