تدبر در قرآن دریچه‌های پنهان را به روی انسان باز می‌کند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در قزوین، حجت الاسلام علی عباسی مدیر حوزه علمیه قزوین ظهر امروز در حسینیه شهید مطهری سپاه قزوین با اشاره به اینکه غنای انسان به واسطه اتصال به قرآن رقم می‌خورد گفت: اگر مومن اهل تدّبر در قرآن باشد ذکاوت و هوشیاری پیدا می‌کند، چون قرآن نور است، در خود قرآن هم تعبیر نور و منور آمده است.
وی در ادامه با بیان اینکه کسی که در قرآن تامل می‌کند بیدار است و هیچ‌گاه به خواب نخواهد رفت افزود: کسی که قرآنی شد جهان‌شناسی و انسان‌شناسی‌اش کامل می‌شود و اگر هم انسان‌هایی باشند که در قرآن تأمل نکنند طبق آیه افلا یتدبرون القرآن عن علی قلوبهم به قلبشان مهر می‌خورد.
حجت الاسلام عباسی اولین قدم برای رسیدن به خدا را تغییر در اراده انسان دانست و تصریح کرد: پیش از اراده، هوشیاری مطرح است اگر کسی خواب باشد، اراده ندارد فرد باید بیدار و هوشیار باشد تا بتواند برای حرکت و تغییر اراده کند.
تدبر در قرآن دریچه‌های پنهان را به روی انسان باز می‌کند
وی اظهار کرد: تدبر در قرآن دریچه‌های پنهان را به روی انسان باز می‌کند بنابراین پس از هوشیاری مرتبه اراده است که انسان حرکت می‌کند تا به مقصد بزرگ الهی برسد، تا اراده نباشد دعوت‌های قرآنی هم بی‌جواب می‌مانند.
مدیر حوزه علمیه قزوین با بیان اینکه اراده امام خمینی(ره)مثال زدنی بود، خاطر نشان کرد: اراده امام(ره) اراده‌های یک ملت را به حرکت واداشت، انسان‌هایی که شیفته شدند و به دنبال حق و حقیقت رفتند، امام(ره) یک فرد بود، آدمی بود که عالمی شد.
وی در ادامه افزود: امام(ره) اهل قرآن و تأسی به قرآن بودند و در جریان تبعید امام(ره) به عراق و بعدها به اروپا ایشان می‌فرمود اگر من را در هیچ کشوری هم راه ندهند و تنها بمانم، دست از رسالت خود برنخواهم داشت این اراده محکم امام(ره) بودکه برگرفته از آموزه‌های قرآنی بود.
در معنویات نباید به کم قناعت کرد
حجت الاسلام عباسی امام خمینی(ره) را خلیفه الله معرفی کرد و ابراز کرد: تک‌تک انسان‌ها ظرفیت خلیفه الله بودن را دارند، اما اراده مهم است از این رو در معنویات نباید به کم قناعت کرد بلکه باید هدف را بزرگ قرار دهیم و خود را به چیزهای کوچک نفروشیم.
وی در پایان گفت: امام علی(ع) در مورد کم‌فروشی خود به دنیا تعبیری در خور تأمل دارند، که می‌فرماید کجا است مردی که لُماظه به معنی غذای متعفن باقی مانده در دهان را برای اهلش بیندازد منظور حضرت از این تعبیر دنیا بوده است یعنی اشاره دارند که دنیا در نزد من اینقدر بی‌ارزش و پست است./873/202/ب3