ایران در نظام سیاسی سوریه دخالت نمیکند/ هرگز به سران کاخ سفید تکیه نمی‌کنیم
به گزارش خبرگزاری رسا، بشار اسد رییس جمهور سوریه در گفت‌وگو با خبرگزاری فرانسه تاکید کرد که هدف آزادسازی خاک سوریه است ولی این امر نیاز به زمان دارد.
بشار اسد با اشاره به اینکه هدف نبرد در حلب این است که راه ارتباطی با ترکیه قطع شود، افزود که گفت‌وگو به معنی توقف مبارزه با تروریست‌ها نخواهد بود.
وی با اشاره با وضعیت آواره‌های سوری در کشورهای اروپایی از این کشورها درخواست کرد تا شرایط را برای بازگشت این آواره‌ها به کشور خود فراهم کنند.
بشار اسد در بخش دیگری از سخنان خود به با دخالت های عربستان و ترکیه در سوریه اشاره کرده و گفت: ما احتمال دخالت زمینی عربستان و ترکیه را در سوریه بعید نمی‌دانیم.
رییس جمهور سوریه با اشاره با اتهامات سازمان ملل در مورد وقوع جنایت جنگی در سوریه، گفت: ما اتهامات سازمان ملل در مورد ارتکاب جنایت جنگی در سوریه را رد می‌کنیم.
اسد در ادامه به سیاست‌های خصمانه فرانسه در سوریه اشاره کرده و گفت: فرانسه باید سیاست‌های خود را در مورد سوریه تغییر دهد.
ایران درخواستی برای پایگاه نظامی در خاک سوریه مطرح نکرده است
وی در پاسخ به این سوال خبرنگار خبرگزاری فرانسه که آیا آمادگی دارید که در خاک خود پایگاه های دائمی در اختیار ایران و روسیا قرار دهید و در این صورت آیا نمی ترسید که سوریه به آنان وابسته شود؟ گفت: وجود پایگاه‌های نظامی برای هر کشوری در سوریه به معنای این نیست که سوریه از نظر سیاسی تابع و دنباله‌رو آنها باشد، آنها در مسائل قانون اساسی و قانون و فعالیت‌های سیاسی ما دخالت نمی‌کنند، درباره مسئله پایگاه‌ها باید بگویم که روسیه در حال حاضر در سوریه پایگاه دارد، اما درباره ایرانی‌ها باید بگویم که آنها چنین درخواستی نکرده‌اند، ولی از نظر ما هیچ مشکلی از نظر اصولی در این زمینه وجود ندارد.
مشروح گفت‌وگوی خبرنگاران خبرگزاری فرانسه با بشار اسد رییس جمهوری سوریه به این شرح است:
خبرنگاران فرانسه: ابتدا لازم می دانیم از جنابعالی به عنوان رییس جمهوری سوریه تشکر کنیم و از این که حاضر شدید در این لحظات سرنوشت ساز از تاریخ سوریه و منطقه به پرسش ها پاسخ دهید، تشکر کنیم.
چه احساسی دارید و شما می بینیند که ده ها هزار تن از شهروندان شما گرسنگی می کشند .. آنها از گرسنگی و بمباران مناطقی که در آنها به سر می برند، فرار می کنند، بمبارانی که از سوی همپیمانان شما یعنی روس ها صورت می گیرد، این مردم سعی می کنند از مرزها به سمت ترکیه عبور کنند .. احساس شما زمانی که به تصاویر آنها می نگرید که در تلاش برای عبور از پهنه دریاها غرق می شوند، چیست ؟
بشار اسد : اگر قرار باشد، درباره احساسات صحبت کنیم، باید بگویم که من هم از همین ملت هستم و به آنها تعلق دارم، از این رو بسیار واضح و بدیهی است، همان احساسات را داشته باشم .. هر صحنه ای که در آن رنج و درد به تصویر کشیده شود، آن تصویر برای همه ما به عنوان شهروندان سوری دردناک است .. اما برای من به عنوان یک مسؤول، سوال شما نباید این گونه باشد که احساس شما در این رابطه چیست، بلکه باید این باشد، که شما به عنوان مسؤول چه وظیفه ای در قبال ملت خود دارید ؟
زمانی که عامل آن تروریست ها باشند و نه بمباران های روسیه، یعنی بر خلاف ادعای رسانه های امروز غربی، و زمانی که یکی از عوامل این آوارگی و مهاجرت تحریم های غربی برضد ملت سوریه باشد، تحریم‌هایی که اکنون عمر آن تقریبا به 5 سال رسیده، در چنین حالتی به مانند هر مسؤول دیگری در سوریه وظیفه اول و آخرم ، در این دولت آن است که نخست با تروریسم باید براساس امکانات سوریه به صورت اساسی مبارزه کنم و علاوه بر آن برای مبارزه با تروریسم وظیفه دارم از دوستان در خواست حمایت کنم.
از این رو می گویم مشکل پناهجویان به خارج از سوریه مربوط می شود، مضافا بر این مشکل گرسنگی ملت سوریه هم همانگونه که تو گفتی و در داخل سوریه با آن رو به رو هستیم، مشکلی است که تروریسم و سیاست‌های غربی و تحریم‌های اعمال شده برضد ملت سوریه در آن سهیم هستند.
جناب رییس جمهور، حال که شما می خواهید درباره عملکردها و اقدامات سخن بگویید و درباره احساسات صحبت نمی کنید، آیا می توانیم درباره توقف و یا امکان توقف حملات هوایی و بمباران مناطق غیرنظامی صحبت کنیم، تا از این طریق از حجم مشکلات این شهروندان بکاهیم، و همچنین از این طریق تحریم اعمال شده از بر برخی از مناطق برچیده شود ؟
بشار اسد: نزاع از همان روزهای نخست آغاز بحران در سوریه بر سر این بود، که چه کسی پایگاه مردمی سوریه را از آن خود خواهد کرد، از این رو نمی توانیم شهروندان را بمباران کنیم، البته در صورتی که خواسته باشیم، آنها را به سمت خودمان جلب کنیم. این البته از نظر تئوری است، اما از نظر عملی خود تو می توانی در داخل سوریه گشتی بزنی، به هر کجای سوریه که تحت کنترل نظام است بروید، در آن صورت خواهید دید، تمام طیف های جامعه سوریه حتی خانواده های گروه های مسلح تحت حمایت نظام و دولت سوریه به سر می برند، حتی از این هم فراتر بگویم .. شهر رقه ، که به صورت کامل در تصرف داعش است، هنوز هم دولت سوریه حقوق کارمندانش را پرداخت می کند، و واکسن مورد نیاز کودکان را به این شهر ارسال می کنیم.
از این رو غیر منطقی است که دولت بخواهد شهروندان را بمبارن کند، در حالی که تمام هرآن چه گفتم را به آنها ارائه می دهیم، مگر آن که خواسته باشیم، از خطاهایی که در هر جنگی ممکن است، روی داده باشد، سخن به میان آوریم .. قاعده کلی در هر جنگی این است که شماری از بی گناهان هم قربانی می شوند. این یک اصل و قاعده کلی برای تمام جنگ هاست، اما به طور حتم این سیاست دولت سوریه نیست.
جناب رییس جمهور، به آنهایی که به اروپا مهاجرت می‌کنند، چه خواهید گفت، آیا به آنها می گویید، بازگردید؟ سخنان شما خطاب به آنها چه خواهد بود ؟
بشار اسد : البته ، به طور حتم امیدوارم هرکسی که سوریه را ترک کرده به کشور باز گردد. این یک مساله طبیعی است، اما این به تنهایی کافی نیست. عاطفه و احساسات به تنهایی کافی نیستند .. سوال او این خواهد بود، چه چیزی باعث می شود، تا بخواهم باز گردم ؟ آیا تروریسم خاتمه یافته است ؟ آیا کوچک ترین مستلزمات زندگی به روال گذشته بازگشته است، آیا این مستلزمات وجود دارند ؟ بسیاری از کسانی که مهاجرت کردند، از مخالفان نظام نیستند و حتی با تروریسم هم نیستند، اما در برخی از احیان شرایطی حاکم می شود که شخص ناگزیر به مهاجرت می شود.
از این رو پاسخ من به این پرسش این خواهد بود، زمانی که تروریسم عقب نشینی کند، و اوضاع رو به بهبود رود، آنها خود به خود و به خواست خود باز خواهند گشت. از این رو به جای این که الآن از این شهروند دعوت کنم، تا به کشور بازگردد، باید از دولت های اروپایی که به صورت مستقیم عامل این مهاجرت بودند بخواهم، از حمایت هایی که از آغاز کار از تروریست ها به عمل می آوردند، و در تحریم کنونی سوریه نقش دارند، برای بازگشت شهروندان سوریه به میهنشان کمک کنند.
جناب رییس جمهور، آیا بازپس گیری حلب در روزهای اندک آتی محقق خواهد شد؟ و اگر چنین شود، مراحل آتی چه خواهند بود؟ آیا مرحله بعدی بسط سلطه و گسترش کنترل کامل بر لاذقیه و حل و ادلب است؟
نبرد کنونی در حلب نبرد برای بازپس گیری حلب نیست، چرا که دولت هم اکنون هم در حلب حضور دارد، ولی نبرد کنونی ما برای این است تا مسیر بین حلب و ترکیه را قطع کنیم .. چرا که ترکیه مسیر اصلی امدادرسانی برای گروه های تروریستی به شمار می آید .. هم اکنون نبرد به صورت همزمان بر روی بیش از 10 جبهه دنبال می شود، از شمال تا جنوب و تا شرق دنبال می شود، حتی در دور ترین منطقه شرق هم دنبال می شود، و تا غرب لاذقیه ادامه دارد، قبلا در حمص بود و الآن پایان پذیرفته است. بنابراین تمام مراحل به موازات یکدیگر دنبال می شوند.
آیا تصور می کنید قادر هستید تمام اراضی سوریه را بازپس بگیرید .. و زمان لازم برای تحقق این مهم امروز چه میزان است ؟
خواه قادر باشیم یا نباشیم، این هدفی است که بی تردید آن را دنبال خواهیم کرد. منطقی نیست بگوییم بخشی در آنجا هست که از آن چشم پوشی می کنیم. تعیین جدول و برنامه زمانی در این باره به دو حالت است: اگر فرض کنیم مشکل تنها به سوریه مربوط می شود .. یعنی تصور کنیم سوریه از محیط پیرامونش جداست .. در این صورت در کمتر از یک سال می توانیم از دو محور به این مشکل پایان دهیم .. مبارزه با تروریسم و تلاش های سیاسی.
اما وضعیت دومی هم وجود دارد، و آن همین حالت کنونی است که در ادامه حمایت و امدادرسانی به تروریست ها از طریق خاک ترکیه و اردن صورت می گیرد .. البته برخی از تروریست‌ها هم از عراق وارد می شوند، چرا که داعش با حمایت‌های سعودی ، ترکیه و قطر در عراق حضور دارد و این امر به صورت بدیهی باعث می شود تا زمان حل این مشکل طولانی شود، و بهای آن هم سنگین باشد، از این رو کار سختی است بخواهم پاسخ شما را با ذکر زمان دقیق بیان کنم.
آیا می توانید به صورت مشخص بگویید به چند سال زمان نیاز است تا صلح به سوریه باز گردد؟
سوال باید این باشد، تا چند سال دیگر ترکیه و عربستان سعودی می خواهند از تروریسم حمایت کنند ... این باید سوال باشد، و غرب چه زمانی می خواهد به این کشورها فشار وارد آورد تا به حمایت های خود از تروریسم خاتمه دهند. هر تروریستی دشمن است و هرکس سلاح بردارد دولت با او مقابله خواهد کرد.. به تمام معارضان سیاسی احترام می گذاریم .
آیا می توانیم بدانیم دشمن اصلی شما کیست، آیا معارضانی که به آنها لقب میانه رو یا معتدل اطلاق شده می باشند، یا اسلامگراها یا دشمن شما داعش است، چرا که همه می بینیم شما در بمباران های خود تمام مناطقی که در تصرف این معارضان است بمبارن می کنید، آنها اسلامگرا هستند، بنابراین دشمن شما کدامند؟
فکر نمی کنم در نزد شما در فرانسه به چنین کسانی معارضه گفته شود، در هیچ کجای جهان هم به افرادی که سلاح به دست می گویند، معارضه گفته نمی شود .. معارضه سیاسی است، و اگر فرض کنیم منظور شما " تروریست های معتدل و میانه رو " باشد، این اصلاح دیگر فرق می کند .. و منظور شما از این حرف این است که آنها به داعش یا جبهه النصره یا گروه های تندرو وابستگی ندارند. اوباما گفته است که معارضه میانه رو توهم است، بایدن هم چنین گفته است.
ولی از تمام این ها مهم تر واقعیتی است که می گوید چنین معارضه ای عملا وجود ندارد. اغلب گروه های مسلح به گروه های تندرو وابستگی دارند، داعش و النصره و احرار الشام و دیگران همه تندرو هستند. از این رو پاسخ من این است که هر تروریستی دشمن است. ما به هر معارضه سیاسی احترام می گذاریم .. و معارضان سیاسی در داخل سوریه داریم، و حتی مواضع تندی در قبال دولت دارند، ولی ما به آنها حمله ور نمی شویم.
بنابراین اجازه دهید این مساله را توضیح دهیم. بنابراین در نظر شما بین این گروه هایی که سلاح به دست گرفته اند، و داعش و النصره و دیگران هیچ فرقی وجود ندارد؟
پ از نظر قانونی تفاوتی وجود ندارد. کسی که سلاح بر می دارد دولت با او مقابله می کند. از او سوال نمی شود از چه ایدئولوژی پیروی می کند، اما تفاوت در این است که گروه های تندرو حاضر به گفت وگو با دولت نیستند. آنها معتقد هستند، می جنگند و کشته می شوند و به بهشت می روند، این عقیده آنهاست. اما گروه های دیگر غیر ایدئولوژیک، اغلب آنها فریب خورده هستند و بعدها با دولت وارد مذاکره شدند، برخی سلاح خود را تحویل دادند، و برخی دیگر امروز در کنار ارتش سوریه می جنگند، ما هم آنها را بخشیده ایم، چرا که سلاح را کنار گذاشته اند.
جیش الاسلام و احرار الشام را چگونه می بینید؟ این دو با شما مذاکره کردند و به ژنو عزیمت کردند؟
آنها به عنوان بخشی از معارضه ای که عربستان سعودی تشکیل داده به مذاکرات آمدند، و چون عربستان سعودی حامی تروریسم در سطح کل جهان است .. از این رو طبیعی است نماینده های عربستان سعودی هم از تروریست ها باشند، و سیاستمدار در بین آنها نباشد.
بنابراین با آنها مذاکره نمی‌کنید؟
اساسا قرار نیست در مذاکرات ژنو 3 مذاکرات مستقیم صورت گیرد، بلکه همه چیز از طریق دی میستورا صورت می گیرد، از این رو در این باره باید دقیق باشیم، چرا که ما با سوری ها وارد مذاکره نشده ایم، بلکه با نمایندگان عربستان سعودی و فرانسه و انگلیس و دیگران درحال مذاکره هستیم،از این رو اگر منظور شما گفت وگو و مذاکره سوری- سوری باشد، باید بگویم، البته که خیر، گفت وگوها با آنها هرگز گفت وگوی سوری -سوری به شما نمی آید، هرگز چنین نیست، گفت وگوهای سوری تنها با گروه هایی از سوریه صورت می گیرد که پایگاه و جایگاه مردمی داشته باشند، همانند معارضه سیاسی در سوریه .. از این رو هر شخصی که با آن مذاکره کند و خود را به عنوان معارضه بنامد، ولی در واقع به یک کشور خارجی وابستگی دارد، یا به سرویس اطلاعات خارجی مرتبط باشد، این شخص و گروه نماینده سوری ها برای گفت وگوها نخواهند بود، از این رو آنها را به صورت بسیار ساده ای سوری نمی دانیم .
گفتید که برای مذاکره می رویم، همه آنها از خارج بودند .. چگونه مذاکره می‌کنید ؟
نه ، بخشی از آنها از داخل هستند .. و گروهی هم در خارج زندگی می کنند، ولی در سیاست فعالیت دارند، و طرفدارانی در سوریه دارند .. اما من به تنهایی درباره تروریست ها صحبت نمی‌کنم .. من درباره کسانی صحبت می‌کنم که از طرف یک کشور خارجی شکل یافته و برای یک کشور خارجی کار می کند.
جناب رییس جمهور، شما درباره وجود معارضه سیاسی سوری در داخل کشور سوریه صحبت کردید. سوال من این است که آیا تصور نمی کنید اگر در گذشته با رویه تسامح بیشتری با این معارضه رفتار می کردید، اکنون می توانستید از این نزاع جلوگیری کنید ؟ آیا بخشی از مسئولیت آن چه روی داده را می پذیرید؟
ما مدعی نیستیم که در سوریه اشتباهی نداشته ایم .. و این مساله در هر دولتی امری بدیهی است .. و ما مدعی نیستیم که در منطقه خاورمیانه به مرحله ای بسیار بالا از گشایش سیاسی رسیده ایم .. ما در این مسیر در سوریه با سرعت محدودی پیش می رفتیم، و شاید هم کُند بود .. و در بازگشت به سوال شما باید بگویم بخش بسیار تندروی معارضه در داخل سوریه که به دولت حمله ور می شود، وارد زندان های نظام نشده و تحت پیگرد از سوی دولت نبوده است .. نه پیش از بروز بحران و نه بعد از آن .. از این رو نمی دانم منظور شما از تسامح در چنین حالتی چیست.
شاید پیش از این بحران برای معارضه در داخل سوریه سخت و دشوار بود تا بخواهند تجمع داشته باشند و یا بخواهند خود را سازماندهی کنند، و صدایشان به عنوان معارضه بلند شود، شاید برای آنها فراهم شدن فرصت تحرک بوجود نیامده بود ؟
شما درباره یک وضعیت عمومی در منطقه خاورمیانه صحبت می کنید. این مساله به صورت نسبی درست است .. مساله تسامح بیشتر جنبه شخصی دارد تا این که بخواهد به صورت نهادی و سازمانی مطرح شود.. پرسش این است: اقدامات سازمانی برای پیشبرد امور به سمت جلو کدامند .. این باید سوال باشد .. این امر مستلزم یک جنبه قوانین، و یک جنبه اجتماعی و یا حتی فرهنگی می شود، چرا که دمکراسی پیش از این که بخواهد قانونی باشد، یک مساله فرهنگی است .. نمی توانید از نظر قانونی به جلو حرکت کنید در حالی که از نظر فرهنگی در جای خود باقی بمانید.
جناب آقای رییس جمهور، آیا به اعتقاد شما احتمال دخالت ترکیه در سوریه در حال حاضر وجود دارد و آیا تهدیدهای عربستان سعودی را جدی می‌بینید؟
منطق می‌گوید که دخالت امکان ندارد،ولی گاهی واقعیت یا منطقی تعارض یا تناقض دارد،به ویژه وقتی شما با اشخاصی در رهبری یک کشور روبرو باشید که از عقل و منطق بهره‌ای ندارند که در آن صورت چنین احتمالی را به یک دلیل ساده و آن شخص اردوغان متعصب متمایل به اخوان المسلمین بعید نمی‌دانم، اردوغانی که همچنان در رویای امپراطوری عثمانی به سر می‌برد، در ارتباط با اردوغان باید بگویم که شکست‌ها و فروپاشی‌هایی که در تونس،لیبی، مصر و سوریه رخ داد، شکست‌های وی بود که آینده سیاسی و بلندپروازی‌های اسلامی متعصبانه‌اش را تهدید میکند، اردوغان گمان میکند حامل رسالت و پیام اسلامی در منطقه ما است، همین وضع درباره عربستان سعودی تطبیق میکند، فروپاشی‌ها و شکست‌های تروریست‌های در سوریه، شکست سیاست‌های آنهاست، من به شما اعلام می‌کنم که چنین عملیاتی(دخالت نظامی احتمالی عربستان و ترکیه) هرگز برای آنها آسان نخواهد بود، و ما هم قطعا با چنین دخالتی مقابله خواهیم کرد.
آیا شما برای دادن خودمختاری به کردهای شمال سوریه پس از پایان بحران آمادگی دارید؟
این سوال ارتباط مستقیم با قانون اساسی سوریه دارید و همانطور که می‌دانید این قانون این حق را از سوی دولت نمی‌دهد، بلکه تمام طیف‌ها در آن شرکت می‌کنند و مسئله(خودمختاری) به همه‌پرسی عمومی گذاشته شود به همین سبب این سوال باید یک سئوال ملی و نه سئوال هدفمندی از هر مسئول سوری باشد، چه این موضوع به حکومت خودمختاری مربوط باشد یا فدرالی، نه متمرکز یا هر چیز مشابه دیگر، این گونه مسائل همگی بخشی از گفت‌وگوی سیاسی در آینده است، ولی من می‌خواهم بر یک نکته تاکید کنم و آن این است که کردها یک مجموعه ملی از سوریه هستند.
آیا این مطلب درست است که روس‌ها شما را متقاعد کرده‌اند یا تلاش کرده‌اند شما را متقاعد کنند که قدرت را رها کنید؟ آیا از توافق روسی آمریکایی درباره این مسأله نمی‌ترسید؟
اگر بخواهیم همانطور که به مسئولان غربی و سیاست‌هایشان که از اصول دور است، نگاه می‌کنیم به سیاست روسیه و مسؤولان روس هم نگاه کنیم، چنین مسئله‌ای ممکن است(اگر روس‌ها را همانند غربی‌ها در نظر بگیریم، امکان توافق روسیه و آمریکا درباره کناره‌گیری اسد وجود دارد) ولی حقیقت عکس این مطلب است و علتش خیلی ساده است اینکه، روس‌ها با احترام زیادی با ما تعامل می‌کنند، آنها با ما از موضع و جایگاه یک کشور بزرگ به یک کشور کوچک نگاه نمی‌کنند، بلکه از موضع یک دولت دارای حاکمیت با یک دولت دارای حاکمیت تعامل می‌کنند، به همین سبب این موضوع به هیچ شکلی مطرح نشده است.
آیا آمادگی واگذاری پایگاه‌های دائم به روسیه و ایران را در خاک خود دارید، آیا در چنین شرایطی از این نمی‌ترسید که سوریه تابع این کشورها باشد؟
وجود پایگاه‌های نظامی برای هر کشوری در سوریه به معنای این نیست که سوریه از نظر سیاسی تابع و دنباله‌رو آنها باشد، آنها در مسائل قانون اساسی و قانون و فعالیت‌های سیاسی ما دخالت نمی‌کنند، درباره مسئله پایگاه‌ها باید بگویم که روسیه در حال حاضر در سوریه پایگاه دارد، اما درباره ایرانی‌ها باید بگویم که آنها چنین درخواستی نکرده‌اند، ولی از نظر ما هیچ مشکلی از نظر اصولی در این زمینه وجود ندارد.
بنابراین، در صورتی که ایرانی‌ها چنین مسئله‌ای(احداث پایگاه در سوریه) را به شما ارائه کنند، آیا قبول خواهید کرد؟
این مسئله مطرح نشده است و در نتیجه چنین مسئله‌ای در حال حاضر، فرضی است، همانطور که گفتم وقتی ما درباره روسیه چنین موضوعی(داشتن پایگاه نظامی در سوریه) را می‌پذیریم، اصل بر قبول و پذیرفتن است، ولی این مسئله همچنین بر امکانات هر کشوری و نقشی که در صحنه منطقه‌ای و بین المللی دارند، مبتنی است.
آیا روسیه از شما خواسته است که پایگاه‌های جدیدی در خاک شما احداث کند؟
خیر؛ ما حتی یک روز هم بر هیچ رییس جمهوری در آمریکا تکیه نکرده و حساب باز نکرده‌ایم، ما همواره به سیاست‌ها نگاه می‌کنیم.
جناب رییس جمهور، انتخابات ریاست جمهوری آمریکا همچنان در مرحله نخست آن قرار دارد، آیا شخص شما طرفدار ترامپ هستید یا کلینتون(نامزدهای انتخابات آمریکا)، آیا معتقدید شخص سومی که بتواند سودمند‌تر و به نفع منطقه باشد، وجود دارد؟
ما حتی یک روز هم بر هیچ رییس جمهوری در آمریکا تکیه نکرده و حساب باز نکرده‌ایم، ما همواره به سیاست‌ها نگاه می‌کنیم (معیار ما فرد نیست بلکه سیاست‌های آمریکاست) که این سیاست‌ها صرفا سیاست‌های رییس جمهور و تابع آن نیست، بلکه سیاست‌های کلی یک موسسه و لابی‌های موجود(گروه‌های فشار) در ایالات متحده است و اگر به رقابت بین بسیاری از نامزدها چه در زمان حال یا گذشته نگاه کنیم، می‌بینیم که رقابت درباره این است که چه کسی رویکرد بیشتری به سمت شعله‌ور کردن آتش جنگ‌ها را دارد که این مسئله دلگرم‌کننده نیست.
کدام یکی از این دو نفر گرایش بیشتری به سمت جنگ دارند، ترامپ یا کلینتون؟
مشکل سیاست‌مداران آمریکایی این است که در ظاهر چیزی را بر زبان می‌رانند، ولی در عمل عکس آن عمل می‌کنند، قبل از انتخابات و بعد از انتخابات(حرف و عمل آنها یکی نیست)
بنابراین، وعده‌های ترامپ، شما را نمی‌ترساند؟
خیر، همانطور که گفتم، به خاطر اینکه من اساسا بر آنچه نامزدهای آمریکایی می‌گویند، تکیه نمی‌کنم (اعتماد ندارم)،دلیلی برای موضع‌گیری درباره هر یک از آنها ندارم، چرا که همه این نامزدها از نظر من یکی و مشابه هستند.
جناب رییس جمهور، آیا قصد دارید همانند پدرتان، به عنوان یک رییس جمهور مادام‌العمر باقی بمانید و اگر چنین قصدی ندارید، آیا درصدد آماده کردن فردی برای جانشینی خود هستید و آیا این جانشین ممکن است یکی از فرزندان شما باشد؟
اولا، رییس جمهوری یک تفریح و سرگرمی نیست که از آن لذت ببریم، بلکه یک مسؤولیت است به ویژه در این شرایط، درباره اینکه گفتید آیا فردی هست که من، وی را به عنوان جانشین خود انتخاب کنم، باید بگویم که کشور مزرعه و یا شرکت نیست. اگر بخواهم همچنان باقی بمانم، باید دو عامل برای بقای من در ریاست جمهوری وجود داشته باشد، عامل اول، تمایلم که بخواهم رییس جمهور باشم و دوم، تمایل و خواست ملت، هنگامی که به انتخابات آتی برسیم و احساس کنم که ملت مرا نمی‌خواهند، نمی‌توانم خود را نامزد کنم. به همین سبب هنوز زود است درباره این نقطه صحبت کنیم، هنوز چند سال تا انتخابات آتی فاصله داریم.
شما می‌دانید که اتهامات زیادی به دولت شما و حتی شخص شما وارد شده و آخرین اتهام از سوی کمیته تحقیق سازمان ملل متحد مطرح شد که شما را به ارتکاب جنایات کشتار جمعی که جنایات علیه بشریت است، متهم کرده است. در ماه گذشته، کمیسر حقوق بشر سازمان ملل از محاصره برخی شهرها مانند مضایا سخن گفت، دولت شما را به ارتکاب جنایات جنگی متهم کرد، همچنین شما را به جنایاتی همچون پرتاب بشکه‌های انفجاری بر روی ساکنان غیرنظامی متهم می‌کنند، آیا از این نمی‌ترسید که هر لحظه ممکن است با دادگاه بین المللی روبرو شوید؟
اولا، شما می‌دانید که نهادهای سازمان ملل بیانگر توازن و تعادل میان قدرت‌های بزرگ و مناقشه‌ها و درگیری‌های بین آنهاست، در حال حاضر این نهادها به طور اساسی تحت سیطره و سلطه قدرت‌های غربی قرار دارد به همین سبب بیشتر گزارش‌های آنها گزارش‌های سیاسی است که در راستای خدمت به برنامه‌های سیاسی آنها قرار دارد، دلیل و مدرک من این است که این سازمان‌ها هیچ سخنی درباره جنایات آشکاری که گروه‌های تروریستی علیه شهروندان بی‌دفاع در سوریه مرتکب می‌شوند، نگفته‌اند.
درباره بی‌اساس بودن سخنان یا گزارش‌های این سازمان‌ها چند نکته وجود دارد: اولا، این سازمان‌ها دلیل و مدرک ارائه نمی‌کنند که این یک مسئله کلی است، دوم اینکه، امور منطق دارد اگر کشورهای غربی مخالف چنین فردی باشند و کشورهای ثروتمند عرب هم مخالف چنین فردی باشند در حالی که به قتل مردم دست می‌زند، چگونه ممکن است چنین فردی پنج سال در این شرایط به فعالیت خود ادامه دهد؟ بنابراین من از این تهدیدها یا ادعاها واهمه‌ای ندارم.
شما گفتید که این گزارش‌ها و این موسسات هیچ دلیل و مدرکی ارائه نمی‌کنند، ولی آیا شما گمان نمی‌کنید که این گزارش‌ها صحیح است؟ به ویژه آخرین گزارشی که کمیته سازمان ملل درباره مرگ هزاران زندانی در زندان‌های شما ارائه کرد؟ و شاهدان عینی درباره این ادله وجوددارد.
هیچ فرقی میان اینکه جنایات فردی رخ دهد و بین اینکه سیاست کشتار هدفمند یا سیاست کشوری وجود داشته باشد، نیست. من به شما گفتم که افراد بیگناهی در جنگ کشته می‌شوند، این درست است، ولی جنایات جنگی زمانی رخ می‌دهد که فرمان‌هایی برای در پیش گرفتن سیاست کشتار برای اهداف مشخص وجود داشته باشد. اگر این مسئله صحت داشته باشد مردم از مناطق تحت کنترل دولت به مناطق تحت کنترل افراد مسلح فرار می‌کردند، در حالی که عکس این مسئله رخ داده است (مردم از مناطق تحت اشغال تروریست‌ها به مناطق تحت کنترل دولت فرار می‌کنند) همه به سمت مناطق تحت کنترل دولت می‌آیند.
شما گمان می‌کنید که در تاریخ چگونه ظاهر خواهید شد، آیا به عنوان مردی که سوریه را نجات داد یا مردی که آن را ویران کرد؟
این مربوط به این است که چه کسی تاریخ را خواهد نوشت؟ اگر غربی‌ها تاریخ را بنویسند، مرا با تمام القاب بد توصیف خواهند کرد، مهم این است که من چگونه فکر کنم، قطعا بدیهی است که تلاش کنم که در حال حاضر این کار را می‌کنم تا از سوریه حمایت و حفاظت کنم نه اینکه کرسی‌ای را که روی آن نشسته ام(کرسی ریاست‌جمهوری) را حفظ کنم.
جناب رییس جمهور، آیا همچنان قصد دارید با افراد مسلح گفت‌وگو کنید یا اینکه به امکان درهم کوبیدن آنها به شیوه نظامی فکر می‌کنید؟
ما کاملا به گفت‌وگو و فعالیت سیاسی از ابتدای بحران ایمان داشته‌ایم،ولی اینکه گفت‌وگو کنیم، به معنای توقف مبارزه با تروریسم نیست، باید دو مسیر در سوریه ملازم هم باشد، اولا گفت‌وگو و ثانیا، در هم کوبیدن تروریست‌ها،مسیر اول از مسیر دوم جداست.
نظر شما درباره استعفای لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه چیست؟ آیا به اعتقاد شما، این مسئله تغییری در سیاست فرانسه ایجاد خواهد کرد، آیا امکان گرایش به سمت فرانسه حتی با یک ابتکار مشخص در جنگ علیه تروریسم به صورتی که امکان ارتباط میان شما و فرانسه به وجود آید و سیاست‌های این کشور علیه شما را تغییر دهد، وجود دارد؟
تغییر و جابجایی افراد، مسئله خیلی مهم نیست، بلکه مهم تغییر سیاست‌هاست، هر چند دولت فرانسه زمان اولاند با دولت زمان سارکوزی کاملا تغییر کرده، ولی از نظر ما سیاست‌های فرانسه تغییر نکرده است و همچنان این سیاست‌ها که سیاست‌های تخریبی در منطقه است و به طور مستقیم از تروریسم حمایت میکند، ادامه دارد. به همین سبب ما نباید تصور کنیم که وزیر خارجه یک کشور سیاست‌های آن را تعیین میکند، بلکه تمام دولت و در راس آن رییس جمهور این سیاست‌ها را تعیین میکند.
اما درباره اینکه، آیا امکان دارد که اقدامی انجام دهیم، باید بگویم که اعتقادی به اینکه سوریه گامی به سمت فرانسه بردارد،ندارم، بلکه این فرانسه است که باید اقدامی در زمینه مبارزه با تروریسم انجام دهد. تا این لحظه فرانسه پشتیبان تروریست‌هاست حتی اگر این حمایت‌ها سیاسی باشد البته در برخی موارد از تروریست‌ها حمایت نظامی میکند. بنابراین وظیفه فرانسه در حال حاضر این است که سیاست‌هایش را به منظور مبارزه با تروریسم تغییر دهد به ویژه با توجه به اینکه، صدها فرانسوی زندگی‌شان را به خاطر این سیاست‌های اشتباه از دست دادند./994/ب101/د