لبیک عزاداران مشهدی به ندای «هل من ناصرٍ ینصرنی» امام حسین

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، امروز همزمان به دهمین روز از محرم الحرام شهر مقدس مشهد در حزن عظیمی فرو رفته و همه جا سیاهپوش شده است؛ دسته های عزاداری فوج فوج در خیابان ها به سینه زنی و زنجیر زنی پرداختند و به یاد ظلمی که به سیدالشهدا (ع) و یاران با وفایش شده است، اشک ماتم ریختند.

بر اساس این گزارش، امروز مردم از کوچک و بزرگ به خیابان ها آمدند تا برای سیدالشهدا(ع) و شهیدان کربلا عزاداری کنند و نشان دهند که اگر آن زمان پاسخی به «هل من ناصر ینصرنی» سیدالشهدا(ع) داده نشد امروز این خیل عظیم آمده اند تا بگویند «لبیک یا حسین» و «لبیک یا مهدی(عج)».

جمعیت عزادار در حالی که در رثای امام حسین(ع) و یارانشان اشک ماتم ریخته و به سر و سینه می زدند این اشعار را بر زبان جاری می کردند؛ «باز این چه شورش است که در خلق عالم است، باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است.»

در دسته های عزاداری کودکانی را می بینیم که مادران آن ها به یاد طفل صغیر تشنه لب کربلا لباس عزا به تن آن ها کرده و به همراه عزادارن حسینی به سمت حرم ثامن الحجج راهی شده اند تا بیاموزند به آن ها که در کربلا به سیدالشهدا (ع) و خاندانش چه گذشت و مسلمانان چه غم سنگینی را در دل دارند و نیز یزیدیان چه ظلم ها بر ولی نعمتان ما داشته اند.

جوان 22 ساله ای از عزاداران حسینی روز عاشورا را روز حزن مسلمانان بیان کرد و خود را آماده پاسداری از اسلامی عنوان کرد که اباعبدالله با خون خود آن را برای ما به ارمغان آورده است.

یکی دیگر از عزاداران اباعبدالله(ع) عاشورا را روز ننگ یزیدیان دانست و توجه به سیره سیدالشهدا(ع) و به کارگیری درس های عاشورا را از وظایف مسلمانان دانست.

ایستگاه صلواتی در گوشه و کنار خیابان ها به پذیرایی از عزاداران حسینی مشغول بودند و نیز بر سر در مغازه ها، فروشگاه ها، خیابان ها، خانه ها، روی وسایط نقلیه پرچم، نوشته ها و تصاویری از قبیل «یا حسین»، «یا ابوالفضل»، «یا زینب» مشاهده می‌شد که نشان دهنده ارادت و خلوص آن ها به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) است.

هر قدمی که در خیابان ها در این روز بر می داریم، نوشیدنی‌های بسیاری را آماده پذیرایی از عزاداران اباعبدالله(ع) می بینیم و ناخودآگاه به یاد تشنگی علی اصغر، حضرت رقیه، سالار شهیدان و دیگر یاران ایشان می افتیم و دل بیشتر از هر زمان دیگر فشرده می شود اما همه گویی این احساس را دارند چرا که با نوشیدن هر جرعه ای کلمه «به یاد تشنه لب کربلا» و «یا حسین» را زمرمه می کنند.

مردم با هر امکاناتی و هر ظرفیتی مجلس عزای اباعبدالله را برگزار می کنند تا به یزدیدان اعلام کنند که غم سیدالشهدا(ع) برای همیشه تاریخ برای ما زنده است و لحظه ای ظلم یزیدیان از خاطر ما نخواهد رفت و بی درنگ زمزمه می کنیم؛ «اَللّهُمَّ الْعَنْ اَبا سُفْیانَ وَمُعٰوِیَةَ، وَ یَزیدَ بْنَ مُعاوِیَةَ، عَلَیْهِمْ اللَّعْنَةُ مِنْکَ اَبَدَ الاْبِدینَ، وَهٰذا یَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زیٰادٍ وَآل مَرْوانَ، بِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْن(ع)».

آری هر لحظه از کربلا که بر دهن خطور می کند، در تخیل هم نمی گنجد که کسانی بر انسان های برگزیده و خاص خداوند چنین ظلم را روا داشته باشند، البته یزیدیان گرگی در لباس انسان بودند و با این عمل خود در کربلا، لباس آدمیت را از تن خارج و حیوانیت را تمام و کمال به نمایش گذاشتند.

مردم با حضور پرشور خود و برگزاری مراسم عزاداری برای سیدالشهدا(ع) اعلام می دارند اگر چه در زمان حضرت نمی زیسته اند و امکان یاری ایشان را نداشته اند، امروز لبیک به ایشان گفته و اجازه نمی دهند که پیامی را که حضرت در کربلا به مسلمانان داد، زنگار زمان بگیرد.

همچنین مردم در مراسم سیدالشهدا(ع) بیان می کنند که اگر در کربلا نبودیم تا لبیک به اباعبدالله بگوییم اما حال منتظر هستیم که ندای «انا ابن حسین الشهید اناابن قتیل العبرات» امام زمانمان را بشنویم و لبیک بگوییم.

آری این مسلمانان به جز این غم عظیم کربلا یک غم دیگر را با خود یدک می کشند و آن دوری از منجی بشریت است که کاش می شد سر بر دامن ایشان گذاشته و کمی آرام شویم که هیچ چیزی نمی تواند تسلی دلمان باشد.

تحمل این سوگ عظیم برای امام زمان(عج) نیز سخت است چنانچه توصیه می شود برای سلامتی ایشان دعا کنید و صدقه کنار بگذارید و اما وقتی به این توصیه توجه می کنیم، بیشتر از هر زمانی شوق و نیازی در خود احساس و خود را آماده قرار گرفتن در رکاب ایشان می کینم./1310/201/ب1