انفاق با قصد قربت عبادت محسوب می شود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت الله مهدی هادوی تهرانی استاد درس خارج حوزه علمیه قم قبل از ظهر امروز در جلسه تفسیر قرآن که در مسجد مدرسه آیت الله گلپایگانی برگزار شد، در تفسیر آیه 31 سوره ابراهیم(ع) با اشاره به اهمیت وجود انفاق در اسلام، گفت: انفاق باعث تعادل اقتصادی در جامعه می شود.

وی افزود: اگر به اسلام با دید نظام مند بنگریم در آن صورت انفاق را یک عنصر فوق العاده مهم در نظام اقتصادی اسلامی خواهیم دید که در واقع عامل تعادل اقتصادی در جامعه است.

آیت الله هادوی تهرانی ادامه داد: زمانی که تعادل اقتصادی در جامعه اسلامی پیدا شود این تعادل اقتصادی باعث امنیت اقتصادی در جامعه می شود و به تبع امنیت اقتصادی، امنیت اجتماعی ایجاد می شود و در پی آن امنیت اخلاقی پدید می آید و در فضای امن اخلاقی است که رشد معنوی توسعه پیدا می کند.

عضو شورای عالی مجمع جهانی اهل بیت(ع) با اشاره به آیه 31 سوره ابراهیم(ع)، اظهار داشت: این آیه به دو بعد ارتباط با خدا و انفاق اشاره دارد که هر دو آنها رکن برای یک شخص مومن و یک جامعه ایمانی است که مصداق بارز انفاق، انفاق مالی است.

استاد حوزه و دانشگاه خاطر نشان کرد: علاوه بر انفاق مالی، انفاق علمی هم وجود دارد که باعث توسعه فرهنگ و دانش عمومی در جامعه است؛ منظور از دانش، علم به دین است که موجب تأمین سعادت انسان می شود.

وی افزود: انفاق در جامعه اسلامی مانند خون در بدن انسان است چراکه خون همانطوری که در بدن به طور مساوی و متناسب به همه جای بدن باید برسد و اگر کمترین اخلالی صورت گیرد انسان بیمار می شود در جامعه هم اگر اعتدال اقتصادی از بین رفت جامعه بیمار می شود.

آیت الله هادوی تهرانی قصد قربت، شرط صحیح بودن انفاق های واجب دانست و عنوان کرد: خمس و زکاتی صحیح است که با قصد قربت باشد و انفاق با قصد قربت عبادت محسوب می شود.

رییس موسسه رواق حکمت ابراز داشت: در دیدگاه اسلام انسان می تواند مستقیم با خدا گفت و گو کند که نماز تجلی گاه این گفت و گوی مستقیم است و این بر خلاف مسیحیت است که آنها از لحاظ مکان و گفت و گو در محدودیت هستند.

استاد درس خارج حوزه علمیه قم اظهار داشت: در دیدگاه اسلام امام جماعت واسطه ارتباط با خدا نیست بلکه موجب ثواب بیشتر این عبادت است ولی در مسیحیت روحانی به عنوان واسطه ارتباط با خدا است؛ در اسلام عبادت منحصر به نماز نیست بلکه نماز نمونه کامل عبادت است و هر فعل نیکو با قصد قربت عبادت محسوب می شود./1325/پ202/ش