توافق هسته‌ای آمریکا با ایران تحریم تسلیحاتی برای عربستان است
به گزارش خبرگزاری رسا، روزنامه واشنگتن پست آمریکا در مطلبی به قلم گنه گژوری، محقق روابط بین الملل در دانشگاه هاروارد می نویسد: یکی از نتایج مذاکرات هسته‌ای آمریکا با ایران افزایش تنش ها بین آمریکاو متحدان منطقه‌ای است. عربستان سعودی بیش از همه، نارضایتی خود را از دیپلماسی آمریکا در قبال ایران با تهدید به کسب سلاح های هسته‌ای از پاکستان نشان داده است.
طی سالهای متمادی، استراتژی آمریکا اطمینان دادن به عربستان در قبال موضوع هسته‌ای ایران بوده است. متاسفانه این رویکرد موفق نبوده است و در آخرین مورد پادشاه عربستان از حضور در نشست امنیتی کمپ دیوید برای کاهش نگرانی کشورهای عربی شورای همکاری خلیج فارس امتناع کرد. برخی تحلیلگران استدلال می کنند که دیپلماسی آمریکا با ایران اتحادهای آمریکا در منطقه را متزلزل خواهد کرد، و واشنگتن باید متحدان خود را با بازبینی در توافق پیش رو و یا کناره‌گیری از مذاکرات تسکین دهد.
با این حال سابقه تاریخی می‌گوید آمریکا می‌تواند واکنش‌های ناراضی را بدون کنارگذاشتن دیپلماسی حساس با رقبایش مدیریت کند.
آمریکا در دوران جنگ سرد با وضعیت مشابهی روبرو شد، رهبران آلمان غربی نسبت به اعتبار حمایت امنیتی آمریکا نگران بودند و از سوی دیگر آنها از تلاشهای آمریکا برای رسیدن به توافقات کنترل تسلیحات با شوروی خشمگین بودند.
مانند وضعیت امروز سعودی ها، رهبران آلمان غربی به دنبال کاهش وابستکی به آمریکا و کسب سلاح های هسته‌ای از طریق دیگر متحدانشان برآمدند. آنها با فرانسه و ایتالیا در دهه 1960 برای تولید سلاح هسته‌ای وارد مذاکره شدند.
آمریکا به جای رها کردن مذاکرات با شوروی استراتژی فشار و زور را اتخاذ کردند. به خصوص کندی رییس جمهور وقت، آلمان غربی را تهدید کرد که در صورت تلاش برای دست‌یابی به سلاح‌های اتمی واشنگتن به سرعت نیروهای نظامی خود را از خاک آلمان خارج می‌کند. این اقدام آمریکا موثر واقع شد و آلمان جایگاه غیرهسته ای خود را تایید کرد.
تجربه آمریکا با آلمان غربی در قبال رویکرد فعلی عربستان حاوی درس های مهمی است. عربستان نیز به حمایت تسلیحاتی و آموزشی آمریکا وابسته است. در نتیجه آمریکا می تواند برای ممانعت از کسب سلاح هسته ای عربستان را تهدید به تحریم‌نظامی کند و از نگرانی‌های فعلی مقامات عربستان درباره میزان تعهد آمریکا به امنیت کشور آنها بهره‌برداری کند.
به علاوه این اقدام می تواند با تصویب قانون و تهدید به قطع کمک‌های نظامی و اقتصادی آمریکا به هر کشوری که به بمب‌های انفجاری هسته‌ای دست یابد تقویت شود.
این استراتژی آمرانه بدون ارائه تضمین‌هایی موفق نخواهد شد. آمریکا باید به شریک سعودی خود قول دهد که در قبال پذیرش دیپلماسی آمریکا با ایران، ریاض منافع امنیت ملی کسب می‌کند، از جمله تسلیحات پیشرفته و آموزش و همکاری علیه تحریکات منطقه‌ای ایران.
خلاصه آنکه، اگر مجریان سیاست خارجی آمریکا معتقدند که توافق هسته‌ای با ایران منافع امنیتی آمریکا را در منطقه تقویت می‌کند، آنها باید قادر باشند تا مخالفت سعودی را همزمان با استفاده از اطمینان‌سازی و زور مهار کنند./982/ب103/د