مسیر حرکت جامعه به مسیر حرکت حوزه و دانشگاه وابسته است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله عبدالله جوادی آملی در درس اخلاق که هر هفته پنجشنبه ها پس از نماز عصر در نمازخانه بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء برگزار می‏شود، یاد معاد بودن را مهم ترین عامل رسیدن به اخلاق حسنه دانست و گفت:بهترین عاملی که انسان را از هر گونه زشتی و پلیدی دور نگه می‏دارد، به یاد معاد بودن است.

حضرت آیت الله جوادی آملی مرگ را پل عبوری از دنیای فانی به سوی آخرت باقی معرفی کرد و ادامه داد: مرگ، یک چاله و گودال نیست که انسان در آن پوسیده شود؛ مرگ پل عبوری است که هر انسان در زندگی باید از آن عبور کند؛ حضرت امیرالمومنین(ع) در نهج البلاغه دارد که انسان چه شب و چه روز بمیرد از زمان بیرون می‏رود و این بدن انسان است که تاریخ مصرف دارد و در همین دنیا باقی می‏ماند و پوسیده می‏شود.

وی با اشاره به این نکته که روح، وابستگی زمانی و مکانی ندارد، اظهار داشت: روح انسان زمین و زمان ندارد؛ انسان دارای روحی سرمدی است و کسی که آگاه به این موضوع باشد، توشه خود را برای ادامه زندگی در آخرت پر می‏کند؛ حضرت علی(ع) هرگاه درباره قیامت صحبت می‏کردند، گونه‏هایشان همانند فرمانده جنگی که از یک لشگر آدم کش هراس داشته باشد، سرخ می‏شد؛ اعمال انسان در دنیا، سفره او در آخرت است.

این مفسر برجسته قرآن کریم ادامه داد: انسان و قیامت در طول زندگی پیوسته در کنار هم هستند؛ امیر المؤمنین(ع) دو انگشت سبابه خود را به هم می‏چسباندند و عرض می‏کردند، نزدیکی انسان و قیامت به این گونه است؛ قیامت صغری برای هر فرد متغیر است و هیچ فردی آگاه نیست که چه زمانی عمرش به پایان می‏رسد و این، همان دلیل نزدیکی انسان به قیامت است.

حضرت آیت الله جوادی آملی با تاکید بر عدم پوسیدگی انسان افزود: انسان نمی‏پوسد، بلکه از پوست خود خارج می‏شود؛ یاد مرگ انسان را کوشا و فعال می‏کند؛ نخستین سؤالی که پس از مرگ از انسان پرسیده می‏شود درباره چگونگی گذراندن عمر خود در دنیا است و این که از دنیا برای آخرت خود چه چیزی آورده است.

وی با اشاره به تبیین مرگ و زندگی از سوی دین تصریح کرد: دانشجویان و طلابی که درس می‏خوانند و استاد نمی‏شوند و معلومات خود را به دیگران انتقال نمی‏دهند، در قیامت در برابر استاد، کلاس و عمر خود مسؤول هستند؛ چنین فردی زحمات استاد را ضایع، جای دیگری را در کلاس اشغال و عمر خود را تلف کرده است.

این مفسر برجسته قرآن کریم به تصورات انسان از مرگ اشاره کرد و گفت: حکیم سنایی که یک عالم وارسته بود، نقل کرده است: « مرگ چیز بدی است، اما آن مرگی که برخی انسان‏ها تصور کرده اند»؛ در واقع این زندگی که انسان در دنیا دارد، همان تصور ترسناک از مرگ است؛ اگر شخصی محصولی از دنیا برای آخرت خود نداشته باشد، یک جنازه عمودی است که پس از چند سال افقی می‏شود.

حضرت آیت الله جوادی آملی به تشریح انواع حیات انسانی پرداخت و ابراز کرد: انسان در حیات جوانی از غذا و لباس خوب استفاده می‏کند و به ورزش می‏پردازد تا خوب رشد کند؛ این همان حیات و رشد گیاهی است که مملو از وهم و خیال است؛ یک حیات میان‏سالی وجود دارد که انسان گاهی به تواضع و تغابن می‏پردازد و گاهی نیز در حیات گیاهی که با وهم و خیال همراه است به سر می‏برد؛ این در حالی است که اگر فرد به حیات انسانی واقعی برسد، در یاد معاد و آخرت است و اندیشه‏های الهی می‏کند و به درجه ای میرسد که با فرشتگان مصافحه می‏کند.

وی علت فشار قبر را خود انسان دانست و اظهار داشت: ملائکه محکم بر پشت و سینه انسانی می‏زنند که با دست خالی از دنیا می‏رود و عمر خود را در دنیا تلف کرده باشد؛ حتما مشاهده کرده‏اید که مردم در هند، با خطرناک ترین مارهای سمی مأنوس می‏شوند و در کنار آن‏ها زندگی می‏کنند؛ مار و عقربی در قبر انسان وجود ندارد، جز اعمال ناپسندی که انسان در دنیا مرتکب شده و تبدیل به مار و عقرب می‏شوند و به جان آدم رحم نمی‏کنند.

حضرت آیت الله جوادی آملی در بخش پایانی سخنان خود گفت: این که در شرق و غرب، مرگ را پایان زندگی و پوسیدگی می‏دانند، غلط است؛ چرا که انسان مرگ را می‏میراند؛ برای چنین موجودی که مرگ ندارد، جز کالای ابدی چیزی باقی نمی‏ماند؛ بهترین کالای ابدی برای آخرت هر انسان تقوا، توحید، فضیلت، عقلانیت و عدالت است؛ جامعه را این اعمال اداره می‏کند و اگر حوزه و دانشگاه در این مسیر خوب حرکت کند، جامعه هم در این مسیر حرکت خواهد کرد./840/پ201/ج