۰۶ اسفند ۱۳۹۳ - ۲۲:۳۶
کد خبر: ۲۴۹۰۳۵
عضو هیأت علمی دانشگاه امام صادق:

هدایت الهی از طریق پیامبر درونی میسر می‌شود

خبرگزاری رسا ـ اسماعیلی گفت: هدایت الهی پیش از آن که از طریق وحی پیامبران انجام گیرد، از طریق پیامبر درونی میسر می شود.
هدایت الهی از طریق پیامبر درونی میسر می‌شود

به گزارش خبرگزاری رسا، دکتر محسن اسماعیلی، حقوقدان و استاد دانشگاه شامگاه چهارشنبه 6 اسفند ماه در ادامه سلسله جلسات شرح نهج البلاغه که در مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی(سرچشمه) برگزار شد، در ادامه تفسیر نامه 69 نهج البلاغه گفت: هدایت الهی پیش از آن که از طریق وحی پیامبران انجام گیرد، از طریق پیامبر درونی میسر می شود. زیرا اگر عقل سالم و ادراک درستی وجود نداشته باشد، امکان تشخیص حق از باطل، زشت و زیبا، بد و خوب و مانند آن نیز برای بشر وجود نخواهد داشت.

 

وی در ادامه افزود: در آموزه های قرآنی بر جایگاه بلند خرد ورزی و تعقل تأکید شده و معیار انسانیت و کرامت و شرافت بشر در بهره مندی از این قوه و توانایی معرفی شده است، زیرا بی خردی به معنای بی تقوایی است و خردورزی مفهومی جز تقوا ندارد، چون این خرد است که حق و باطل و زیبا و زشت و خوب و بد را از هم باز می شناسد و آدمی را از ارتکاب زشتی ها باز می دارد و به سوی خوبی ها و زیبایی ها رهنمون می سازد.

 

اسماعیلی افزود: در فرهنگ قرآنی، درک حقایق هستی و حتی حقایق وحیانی قرآن، مبتنی بر خردورزی است و انسان هایی که از این توانایی بهره مند نباشند و یا خرد را به کار نگیرند و تعقل نورزند، از ایمان بی بهره اند؛ زیرا ایمان جز به شناخت حق و دلبستگی به آن تحقق نمی یابد و شناخت آدمی نیز از راه ابزارهای شناختی و به کارگیری عقل (قلب) شدنی است، از این رو خداوند، غیرمؤمنان را به بی خردی و قفل بودن دل ها و قلوب (عقول) متصف می کند.

 

عضو هیأت علمی دانشگاه امام صادق افزود: سخن گفتن از عقل در قرآن به معنای سخن گفتن از شرافت و کرامت آدمی است؛ زیرا آن چه به آدمی ارزش و اعتبار می بخشد، عقل است. البته در تحلیل قرآنی، آن چه به آدمی ارزش می بخشد نفس عقل نیست بلکه تعقل و خردورزی است.

 

وی در ادامه افزود: عقل که گاه در قرآن از آن به عناوین دیگری چون قلب، لب، حجر و مانند آن یاد شده است، قوه تفکر است که می بایست به کار گرفته شود تا به انسان ارزش انسانیت و شرافت و کرامت انسانی عنایت کند. از این رو در قرآن کریم، ۴۹ بار از مشتقات «عقل» استفاده شده و همه این مشتقات به صورت فعل آمده اند؛ زیرا بکارگیری این قوه برای آدمی ارزش و اعتبار می آورد.

 

اسماعیلی خاطرنشان کرد: کسی که عقل را به کار می گیرد، به قدرت تشخیصی می رسد که از راه تفکر در آیات الهی به دست می آورد؛ زیرا شناخت انسان از خود و بیرون، از طریق تفکر انجام می گیرد و آیات الهی در آفاق و انفس آدمی به او کمک می کند تا درک و تحلیل درستی از خود، خدا و جهان به دست آورد و موقعیت خود را نسبت به آن دو بسنجد.

 

وی با اشاره به ضرورت ارتباط تنگاتنگ میان عقل و قلب در آموزه های قرآنی افزود: قلب آدمی مرکز تفکر و خردورزی است، چنان که در همین آموزه ها از ابزارهای شناختی چون شنوایی و بینایی یاد شده و ارتباط آن با تفکر تبیین شده است.

 

اسماعیلی با اشاره به قدرت تشخیص عقل در امور مختلف افزود: در حوزه افعال نیز این گونه است. به این معنا که قادر به تشخیص افعال خوب از بد و زیبا از زشت است. این عقل عملی در برابر عقل نظری قرار می گیرد، زیرا مدرکات عقل عملی به حوزه افعال و اعمال اختصاص می یابد و مدرکات عقل نظری نیز به حوزه امور ذهنی و فکری مرتبط می باشد.

 

وی در پایان خاطرنشان کرد: عقل انسانی به طور مستقل این را درمی یابد که در حوزه عمل، عدالت امری خوب و ظلم امری بد است./817/پ202/ب4

ارسال نظرات