تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی با انتشار کتابی نقد شد
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از مرکز اسناد انقلاب اسلامی، در این مجلد، شش کتاب از نویسندگان داخلی و خارجی درباره انقلاب اسلامی ایران بررسی و نقد شده است.
مقاله اول به نقد کتاب «بازخوانی جامعه‌شناختی سنت‌گرایی و تجددطلبی در ایران بین دو انقلاب» اختصاص دارد که توسط جواد افشارکهن به رشته تحریر درآمده و علی کردی به بررسی و نقد آن پرداخته است. نویسنده در این کتاب، به موضوع منازعه دیرین و همچنان پابرجای «سنت و تجدد» پرداخته است.
وی با محور قراردادن بینش جامعه‌شناختی، در پی واکاوی زمینه‌های اجتماعی پیدایش تجددگرایی و سنت‌گرایی در ایران و رشد و دوام آنهاست.
در این اثر، به عوامل داخلی جامعه توجه شده و از بررسی نقش و تأثیر عوامل خارجی پرهیز شده است. همان‌طور که مؤلف در پیشگفتار کتاب تأکید کرده است، مفاهیم کلیدی این تحقیق یعنی «سنت»، «سنت‌گرایی»، «تجدد» و «تجددگرایی» فارغ از بار ارزشی مثبت و منفی آنها و به دور از داوری بررسی شده و صرفاً به منظور تفکیک نیروهای اجتماعی وابسته به هر طیف به کار گرفته شده است. این مقاله با استناد به نظریه‌های مختلف موجود در این موضوع، دیدگاه‌های نویسنده را نقد می‌کند.
مقاله دوم، نقد کتاب «آخرین روزها: پایان سلطنت و درگذشت شاه» نوشته هوشنگ نهاوندی است که به قلم ولی‌اله حامی کلوانق نوشته شده است. در این کتاب نهاوندی (وزیر علوم دولت شریف‌امامی و رئیس دفتر فرح) درصدد است تا اثبات کند که دول غربی همچون آمریکا علیه رژیم شاه توطئه‌هایی کردند که به وقوع انقلاب اسلامی انجامید.
ناقد محترم، توهم توطئه و عدم پایبندی نویسنده به انصاف در بازگویی وقایع را با استناد به منابع متعدد بررسی و نقد کرده است.
احمدرضا عصاری در مقاله سوم این مجموعه به نقد کتاب «ایران؛ از دیکتاتوری سلطنتی تا دین‌سالاری» پرداخته است. این کتاب را محمد امجد تألیف کرده و حسین مفتخری آن را به فارسی برگردانده است. ساختار روشی و محتوایی کتاب از حیث گستردگی موضوع‌های مطرح‌شده در آن، به همراه نادیده گرفتن برخی مباحث روشی از سوی مؤلف، تأثیر مستقیمی بر نگارش و تجزیه و تحلیل‌های آن داشته است. همچنین تحلیل مباحث از منظر یک ناظر بیرونی و بدون اشراف عمیق نسبت به جریان‌های داخلی ایران در زمان وقوع انقلاب اسلامی، در این مقاله بررسی و نقد شده‌است.
مجموعه مقالات «ایران پس از انقلاب» ویراسته هوشنگ امیراحمدی و منوچهر پروین که توسط علی مرشدی زاد به فارسی ترجمه شده است، در مقاله چهارم این مجموعه توسط محمد فکری بررسی و نقد شده است.
نویسندگان مقالات کتاب مذکور با بررسی جوانب مختلف انقلاب اسلامی ایران، تحلیل‌هایی را از شرایط و وضعیت ایران پس از انقلاب ارائه داده‌اند که دایره زمانی و انطباق آن محدود به همان سال‌های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی است. شرایط دشوار سال‌های اولیه پس از انقلاب اسلامی و به‌خصوص جنگ با عراق، ملاحظات خاصی را در سیاست‌گذاری‌ها و تصمیم‌های نظام جمهوری اسلامی ایجاد کرده بود که نویسندگان کتاب سعی کرده‌اند آنها را به تمام دوران پس از انقلاب اسلامی تعمیم دهند. فکری با مطالعه شرایط متفاوت اوایل انقلاب اسلامی نسبت به امروز، تحلیل‌های نویسندگان این کتاب را نقد کرده است.
محمد مبشری در مقاله پنجم، کتاب «شکست شاهانه» نوشته ماروین زونیس را که به قلم عباس مخبر به فارسی برگردانده شده، بررسی و نقد کرده است.
زونیس کوشیده است تا بر مبنای یک تحلیل روان‌شناختی از شخصیت شاه، وقوع انقلاب اسلامی را تبیین نماید. با وجود این، نویسنده در تحلیل خود از نقش شرایط بین‌المللی به‌ویژه مواضع و اقدامات دولت آمریکا غافل نیست.
ناقد با استناد به منابع تاریخی و متقن به بررسی و نقد تحلیل‌های نویسنده پرداخته‌است
گفتنی است، کتاب نقد تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی (کتاب پنجم)، تألیف مرکز اسناد انقلاب اسلامی در 176 صفحه و با شمارگان 2000 نسخه و با قیمت هفت هزار تومان به انتشار رسید./992/د102/ی